چرا حرف و حدیث‌های تلگرامی را باور می‌کنیم؟!

یادداشت دریافتی- محمد ماکویی؛ متاسفانه یک روده راست در شکم بسیاری از ما ایرانی‌ها نیست و روی این حساب خیلی از ما در خانه و مدرسه و سر کار کم دروغ نمی‌گوییم!

به همین مناسبت «وقتی دروغ پیدا نکند، راست می‌گوید» را باید عبارتی دید که با کمال تاسف برازنده و شایسته و لایق گروه کثیری از هموطنانمان بوده و به آن‌ها حسابی می‌چسبد!

به این ترتیب شاید دیگر نتوانیم در باره سخنانی که می‌شنویم اصل را بر راستی و برائت سخنگو گذاشته و به وی نگوییم: «تو که راست می‌گویی؟؟؟!»

در چنین اوضاع و احوالی، چرا بیشتر ما نوشته‌ها و عکس‌ها و فیلم‌هایی که در تلگرام می‌خوانیم، می‌بینیم و یا می‌شنویم را عین واقعیت دانسته و در باره هیچکدامشان شک نمی‌کنیم که شاید حتی رگه‌هایی از واقعیت هم در درونشان وجود نداشته باشد!

واقعیت این است که علائق مشترک عامل اصلی و اساسی تشکیل گروه‌های مختلف تلگرامی است.

یعنی دوست داران هنر و سیاست و ورزش و غیره گروه‌های گوناگونی را در شبکه تلگرام تشکیل داده و در آن‌ها مطالب و عکس‌ها و فیلم‌هایی که گمان می‌کنند، بیشتر دیگر اعضای گروه بیشتر می‌پسندند، به اشتراک می‌گذارند!

در واقع همین مورد پسند واقع شدن است که باعث می‌شود آنچه که در شبکه تلگرام دیده و شنیده و خوانده می‌شود، کاملا باور پذیر به سمع و نظر برسد!

به عنون نمونه اگر شما یک استقلالی دو آتشه باشید و در تلگرام عضویت «استقلالیا» را اخذ نموده باشید، خبر «طارمی به دربی نمی‌رسد» را کاملا باور می‌کنید زیرا به واقع دوست دار آنید که چنین اتفاقی واقعا روی بدهد؟!

روی همین اصل است که باید سخن گهر بار نویسنده شهیر روسیه، لئو تولستوی، را بر دیده منت نهاد و آن را علاوه بر آویزه گوش نمودن، از صمیم قلب باور کرد زیرا چنین باوری بر خلاف باورهای تلگرامی اتفاقات خوبی را برای جامعه‌ای که در آن زیست می‌کنیم رقم خواهد زد:
 
«مردم به دروغ ادعا می‌کنند که دوست دار حقیقت هستند! اغلب آن‌ها ترجیح می‌دهند که آنچه را دوست دارند، حقیقت بپندارند!»