کنفرانس خبری رئيس جمهور و چند پرسش

اشکال نشست هاي خبري رئيس جمهور و ساير دولتمردان اين است که امکان چالش در آن وجود ندارد. خبرنگاري، پرسشي مطرح مي کند و رئيس جمهور هر گونه که صلا ح بداند به آن پاسخ مي دهد و اگر آن پاسخ، قانع کننده هم نباشد، فرصتي براي پرسش مجدد وجود ندارد. 

شايد به همين دليل است که آقاي احمدي نژاد ترجيح مي دهد به جاي حضور در گفت وگوهاي اختصاصي با روزنامه ها، در نشست هاي خبري سخن بگويد يا صرفا با خبرنگاران صدا و سيما گفت و گو کند. نشست خبري اخير آقاي احمدي نژاد نيز فارغ از اين ايراد نبود. به هر حال نکاتي را در مورد اين جلسه خبري ذکر مي کنم: 

1-خبرنگاري در مورد شعار کابينه 70 ميليوني و انتقاد اصولگرايان از احمدي نژاد در مورد عدم استفاده از اين ظرفيت سوال کرد و احمدي نژاد گفت: ما تعهدمان به 70 ميليون ملت ايران بوده و نه حزب، گروه يا دسته اي. طبيعتا آقاي احمدي نژاد مي دانند که در دور اول انتخابات رياست جمهوري نهم، تنها حدود 6 ميليون راي کسب کرده بودند و آراي کانديداهاي ديگري همچون کروبي هم چندان تفاوت معنا داري با احمدي نژاد نداشت و هاشمي هم آرايي بالا تر از رئيس جمهور فعلي کسب کرده بود. در دور دوم انتخابات هم آراي احمدي نژاد تنها 17 ميليون بود و هاشمي رفسنجاني 10 ميليون راي کسب کرد و بيش از 10 ميليون نفر از واجدان شرايط شرکت در انتخابات هم پاي صندوق ها حاضر نشده بودند. پس کابينه 70 ميليوني، تنها سهم حاميان احمدي نژاد نبود. آقاي احمدي نژاد به گونه اي در مورد تعهد به 70 ميليون ملت ايران سخن مي گويد که گويي همگي آنها به ايشان راي داده اند; در حالي که پرسش اصلي اين است که چرا حتي اصولگرايان حامي احمدي نژاد هم- از خوش چهره و افروغ گرفته تا پدر داماد ايشان- پس از مدت کوتاهي به انتقاد از کابينه هفتاد ميليوني پرداختند؟ آيا در اين کابينه 70 ميليوني، رقبا که هيچ، همفکران سابق هم جايگاهي نداشتند؟ 

2-دلا يل رئيس جمهور براي توجيه مطلوب بودن وضعيت اقتصادي کشور هم در نوع خود جالب توجه است. ايشان بدون اشاره به اين که ايران داراي سومين نرخ بالا ي تورم در جهان است مي گويد تورم جهاني باعث افزايش تورم در ايران شده و البته بخشي از تورم را هم به سهميه بندي بنزين مرتبط مي دانند. اما نمي گويند چرا قبل از آغاز بحران مالي جهان روند صعودي نرخ تورم در ايران در زمان دولت نهم آغاز شد؟ 

حال، بگذريم از اين که برخي دولتمردان از تاثيرات کم بحران اقتصادي جهان بر ايران سخن مي گويند اما وقتي پاي موضوع تورم به ميان ميآيد، افزايش نرخ تورم را به بحران جهاني ارتباط مي دهند. 

3-آقاي احمدي نژاد گفتند که دولت نهم، باکمترين هزينه بلکه هزينه نزديک به صفر، اهداف بلند سياست خارجي خود را محقق کرد. در اين زمينه فکر نمي کنم نيازي به تفسير و توجيه باشد چرا که وضعيت ايران در عرصه بين الملل، اظهر من الشمس است. اگر صدور سه قطعنامه شوراي امنيت در زمان دولت نهم برضد جمهوري اسلا مي ايران، افزايش ادعاهاي ارضي کشور هاي حاشيه خليج فارس به ويژه امارات، تنگ تر شدن حلقه تحريم هاي- البته ناعادلا نه- اقتصادي بر ضد کشور، باز داشت ديپلمات هاي ايراني در کشورهاي همسايه از جمله عراق و پاکستان براي ماه ها و ... هزينه نيست، پس هزينه چيست؟ اصلا مختصات يک ديپلماسي موفق از ديدگاه رئيس جمهور محترم کدام است؟ 

4- آقاي احمدي نژاد در پاسخ به پرسشي در مورد تشکيل نشدن جلسات شوراي پول و اعتبار مي گويند: دليل اين مساله قانون است. اما نمي گويد که مجمع تشخيص مصلحت نظام راي به احياي شوراهاي منحل شده توسط دولت داده و همچنان اين شوراها تشکيل نمي شود. پس جايگاه مجمع تشخيص مصلحت نظام کجاست؟ 

5- رئيس جمهور محترم در پاسخ به پرسشي در مورد برنامه هاي صدا و سيما درباره کانديداها گفت: دوستان در صدا و سيما گفتند بايد فعاليت هاي روزانه دولت را کمرنگ منتشر کنيم و من هم گفتم اشکالي ندارد. منظور آقاي احمدي نژاد از انعکاس کمرنگ فعاليت هاي دولت چيست؟ آيا پخش برنامه هاي تبليغاتي از سفرهاي رئيس جمهور و انعکاس برنامه هايي ويژه در مورد مقايسه دولت نهم با دولت هاي قبلي و پخش گفت وگوهاي گزينشي به معناي انعکاس کمرنگ فعاليت هاي دولت است؟ آيا اين انعکاس کمرنگ يعني فعاليت هاي تبليغي آقاي احمدي نژاد به بهترين نحو با پوشش تصويري وسيع از هواداران پخش شود و از برنامه هاي پرشور ساير کانديداها، تنها نمايي بسته از سخنران ارائه گردد؟ 

6- اما يکي از نکات جالب اظهارات آقاي احمدي نژاد، بخشي بود که در مورد مافياي نفت صحبت کردند و گفتند که ما راه هاي دست اندازي به اين ثروت را قطع کرديم و قطع خواهيم کرد. رئيس جمهور در اين زمينه گفت در روز آخر تبليغات به مردم خواهم گفت که اگر مرا انتخاب کنند در مورد کساني که در درون سيستم حضور دارند و عليه آنها کار مي کنند توضيحاتي ارائه خواهم کرد. پرسش من اين است که چرا روز آخر تبليغات؟ تازه آن هم در صورتي که مردم اورا انتخاب کنند؟ اگر قرار بر ارائه توضيحات بود، چرا طي اين چهار سال ارائه نشد؟ آيا اين امکان وجود ندارد که باز هم دوستان شفيق رئيس جمهور از او بخواهند که اسامي را از جيبش خارج نکند؟ وقتي اين کار در اين چهار سال اول انجام نشده، چه تضميني براي اجراي آن در چهار سال دوم است؟ 

7- آقاي احمدي نژاد در پاسخ به پرسشي در مورد توقيف روزنامه ياس نو گفته اند من شخصا مخالف توقيف روزنامه ها هستم و بعد هم بلا فاصله اضافه کرده اند در دولت قبل بيشترين توقيف اتفاق افتاد. قطعا رئيس جمهور محترم که به گفته خودشان سابقه شکايت از روزنامه سلام در دوران پيش از رياست جمهوري را هم در کارنامه خود دارند به ياد مي آورند که در دولت قبل، قوه قضائيه، روزنامه ها را توقيف مي کرد و در زمان دولت فعلي، وزارت ارشاد که زيرمجموعه دولت است. پس اين پرسش هم بي پاسخ مي ماند و به اين نکته ختم مي شود که ايران آزادترين کشور است. اما اي کاش در همين حد باقي مي ماند. 

چرا که رئيس جمهور پس از آنکه ايران را آزادترين کشور توصيف کرد گفت که کشيدن کاريکاتور او در روزنامه جرم است که ما دنبال نکرديم. پرسش اين است که براساس کدام ماده قانوني، ترسيم کاريکاتور رئيس جمهور جرم است؟ در حالي که هيچ قانوني دراين زمينه وجود ندارد و طي سال هاي پس از پيروزي انقلاب اسلا مي نيز، روحاني بودن روساي جمهور و حرمت لباس روحانيت نزد مردم مسلمان ايران موجب شد که هيچ گاه موضوع ترسيم کاريکاتور روساي جمهور مطرح نشود. از آن گذشته، مگر وزير فرهنگ و ارشاد اسلا مي دولت نهم، به صراحت اعلام نکرد که ترسيم کاريکاتور رئيس جمهور ايرادي ندارد؟ پس کدام را باور کنيم؟ 

البته در مورد نشست خبري آقاي احمدي نژاد، مطالب بيشتري قابل ذکر است اما به همين حد بسنده مي کنيم و اميدواريم اين پرسش ها، حمل بر سياه نمايي نشود. چرا که يک روزنامه نگار در کشوري که رئيس جمهورش آن را آزادترين کشور مي داند حق دارد ابهامات خود را مطرح کند تا اگر هم اشتباهي در محاسباتش وجود داشت، متوجه شده و آن را اصلا ح کند.