دوشنبه اول تیرماه 1394، روز ورود عباس کیارستمی به سن 75 سالگی است؛ تولد فیلمسازی که اندیشه و هنرش در سینما مرزهای جغرافیایی را نادیده گرفته و جهانی شده است.
کیارستمی تنها فیلمساز ایرانی دارای نخل طلای کن و کارگردانی که در عرصه جهانی شهرت و اعتباری مثال‌زدنی دارد، حالا به 75 سالگی رسیده؛ در حالی که کارنامه پربارش در سینمای ایران او را در تاریخ این سینما ماندگار کرده است.
«بلیت‌ها» فیلمی سه اپیزودی به کارگردانی کن لوچ، کیارستمی و ارمانو اولمی نخستین فیلمی بود که این کارگردان به عنوان اثری که تولید سینمای نیست، کارگردانی کرد. «بلیت‌ها» محصول سال 2005 است و بعد از آن فیلمسازی کیارستمی در خارج از ایران با ساخت فیلم‌هایی چون «کپی برابر اصل» و «مثل یک عاشق» ادامه یافت.
در این میان کیارستمی فیلم «شیرین» را با حضور بازیگران زن سینمای ایرن کارگردانی کرد؛ فیلمی که چندی پیش امکان نمایش عمومی در ایران به دست آورد. در حال حاضر فیلم «کپی برابر اصل» کیارستمی با بازی ژولیت بینوش در گروه هنر و تجربه روی پرده نمایش است.
تکرار الگوی سینمای کیارستمی برای رسیدن به موفقیت‌های او از سوی گروهی از فیلمسازان، در مقطعی به یکی از مدهای سینمایی تبدیل شده و بود و حتی همچنان می‌توان ردی از همان نگاه را در سینما یافت. در کنار این‌ها گروهی از فیلمسازان موفق و مطرح سینمای ایران بارها به تاثیرات مثبت و ثمربخش کیارستمی در آثارشان معترف شده‌اند؛ تاثیراتی که نه در سطح بلکه به واسطه دریافت عمق سینمای کیارستمی رخ داده است.
یکی از موضوعات قابل توجه در مورد کارنامه کیارستمی فعالیت جدی او در زمینه ساخت فیلم کوتاه، در ادامه رسیدن به سینمای داستانی است. این کارگردان فیلم‌های کوتاه و مستند موفقی چون «همسرایان»، «قضیه شکل اول، شکل دوم»، «اولی‌ها»، «منم می‌تونم»، «بهداشت دهان و دندان» و «نان و کوچ» اشاره کرد.
کیارستمی در این سال‌ها به عنوان داور و رئیس هیات داوران بخش‌های مختلف جشنواره‌های جهانی در این رویدادهای سینمایی حضور داشته است. او در یکی از حضورهای اخیرش در جشنواره کن به عنوان رئیس هیات داوران بخش سینه‌فنداسیون درباره روزهای نخست فیلمسازی‌اش صحبت کرد.
او در بخشی از این گفت‌و‌گو به تحلیلی از مخاطبان فیلم‌های خود رسید؛ تحلیلی که همانند سینمای خود با جمله‌ای ساده مطرح کرد: «اولین فیلمم خیلی سخت ساخته شد. خوشبختانه فیلم خیلی موفق از کار درآمد و دیده شد. از نظر من این موفقیت به آن معنی نبود که یک فیلمساز شده‌ام. اعتقاد داشتم این فصل تمام شده و دیگر فیلم نخواهم ساخت. با این حال، باز هم فیلم ساختم و این کار را ادامه دادم. وقتی اولین فیلم بلند داستانی‌ام را ساختم به خودم گفتم دیگر باید بپذیرم که فیلمسازی حرفه من است. با اولین فیلمم با دو نوع تماشاگر روبرو شدم. یکی کسانی که از آن خوششان آمد و دیگری که تعدادشان بیشتر بود، کسانی بودند که اصلا از آن خوششان نیامد. هنوز هم همین طور است.»
کیارستمی کارگردان فیلم‌هایی چون «خانه دوست کجاست»، «گزارش»، «زیر درختان زیتون» و «طعم گیلاس» این روزها در تلاش است تا فیلم تازه خود را بسازد، فیلمی که باز هم خارج از ایران ساخته خواهد شد.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
