سارقان تهران، فریاد اجازه نمی‌دهیم، زندگی در روستا، تخریب باغ رستوران، آتش‌سوزی، کودک سرراهی و ...

ما به روسیه وچین باج نمی دهیم تا اجناس اشغال وارد ایران کنند.

به غرب باج نمیدهیم. چون اینقدر که به روسیه و چین و هند و ترکیه و امارات و ونزوئلا و جزایر کومور و ... باج دادیم دیگه به کس دیگه نمیتونیم باج بدیم.

تیتر ایران بعد از 100 سال هنوز هم مردم در فقر و دربه دری زندگی میکنند !

چرا دست سازقان را قطع نمیکنین .
جرا فروشندگان مواد مخدر را در یک جزیره بی اب و علف زندانی نمیکنین
چرا دزدان بیت المال را اعدام نمیکنن

در سوگ زاینده رود:
هلا نجابت شب آسمان گلدارت
عروس آینه پوش غزل گرفتارت
چه یادگار خوشی مانده شیخ لطف الله
به سقف گنبدی آسمان دوارت
شبیه خلوت کریاس و شور موسیقی است
نوای چکش و سندان میان بازارت
دلم شبیه به زنجیرهای اسلیمی
شده است پیچک و پیچاک بر سپیدارت
خداکند که میان چهل ستون آوار
شوم اسیر و نبینم به زیر آوارت
چه شد طراوت زاینده ای که می آورد
پرنده های سبکبال را به دیدارت
سی و سه بار به تسبیح اشک موییدم
مگردوباره ببینم صبور و سرشارت
چه کام ها که به کام تو تلخ شد اما
دوباره ملتمس دامن گنهکارت
نگفتمت که مخند و نگفتمت که بموی
که چشم شور فلک می کند نمک زارت
به حوض آینه پاشویه می کنیم تو را
مگر که سرد شود دست و پای تبدارت
خداکند که سیاهی نیاورد امشب

نه فقط برای زاینده رود که برای پر آبی همه رود و رودخانه های ایران عزیز دعا کنیم. از وقتی آب رودخانه رو قطع کردن سعی می کنم دیگه طرف پل خواجو و سی وسه پل نرم. قلب آدم میگیره. بغض میخواد خفه ام کنه.