فرارو- «اکنون وقت دفاع از آزادی بیان است». یک کارشناس مسایل سیاسی با بیان این مطلب گفت: دادگاه توکلی شاخصی برای سنجش اوضاع آزادی بیان و مطبوعات در کشور است لذا انتظار میرود که دولت و رسانهها نسبت به آن واکنش نشان داده و دفاع کنند.
اوضاع آزادی بیان و مطبوعات در وضعیتی است که فردی با سوابق سیاسی احمد توکلی برای چند تا کامنت به دادگاه میرود. نماینده
اصولگرای تهران و مدیرمسئول سایت الف روز گذشته در جلسه دادگان حاضر شد تا در برابر
اتهامات وارده از خود دفاع کند. اگر از شکایت بقایی، مشایی و جوانفکر که تا پیش از
جلسه دیروز اعلام رضایت کرده بودند و شکایت صالحی امیری که گویا
یک سوء تفاهم بوده است - عبور کنیم باید اصلیترین مساله این محاکمه را انتشار کامنتها
و مطالبی در سایت الف دانست که از سوی دادستان تبلیغ علیه نظام تعبیر شد.
قابل ذکر است که توکلی در مورد کنار کشیدن بقایی ، مشایی و جوانفکر اعلام کرد که
«جوانفکر من را به دادگاه عدل الهی سپرده و مشایی و بقایی نیز به علت طولانیشدن زمان
رسیدگی و اینکه گفتند امیدی نداریم، رضایت دادند».
شکایت صالحی امیری نیز
مربوط به نامه توکلی در بزنگاه رای اعتماد وزیر ورزش و جوانان بود و آنطور که توکلی درباره
آن توضیح داده، گویا امیری برداشت اشتباهی از بندی از نامه او داشته است.
به هر حال توکلی روز گذشته به همراه چند نفر از نمایندگان مجلس و صادق زیباکلام که گفته بود برای «سنجش معیار دموکراسی» آمده در جلسه دادگاه حاضر شد و در دفاعیات خود از آزادی بیان سخن گفت.
«اگر میخواهیم کشور را اداره کنیم حتما باید آزادی
را قدر بدانیم و آزادی مطبوعات را تقویت کنیم و اجازه دهیم رسانهها حرف بیشتری بزنند
و مسئولان در معرض نقد و نظر مردم قرار گیرند». این اظهارات نماینده اصولگرا در مورد
آزادی بیان است. بدیهیاتی که نمیتوان پذیرفت کسی از آن خبر نداشته باشد و یا با آن
مخالف باشد اما شاهدیم که در عالم واقع طور دیگری رفتار میشود.
حتی در دولت روحانی با آن هم وعده و وعید در خصوص باز کردن فضای سیاسی و مطبوعاتی هنوز هم یک نماینده مجلس که اتفاقا مدیر مسئول یک رسانه هم هست به دادگاه احضار میشود تا در مورد کامنتهای منتشر شده پاسخگو باشد!
ناصر ایمانی کارشناس مسایل سیاسی در گفتوگو با فرارو در این خصوص گفت: دادگاه احمد توکلی با اتهام انتشار یک سری کامنت و عنوان تبلیغ علیه نظام از این جهت قابل توجه است که او در سی و شش سال گذشته بارها نماینده مجلس و کاندیدای ریاست جمهوری بوده و از سوی شورای نگهبان تایید صلاحیت شده است – بحث رای آوری موضوع دیگری است – و حالا میبینم، فردی که صلاحیت او بارها برای تصدی ریاست جمهوری و نمایندگی مجلس تایید شده به تبلیغ علیه نظام متهم میشود.
وی افزود: نکته دیگر این است که این اتهام بخاطر اظهار نظر و یا نوشتن مطلبی از سوی او نیست بلکه به اظهار نظرهای مردم مربوط میشود لذا میتوان نتیجه گرفت که در این دادگاه شاهد تقابل دو دیدگاه نسبت به آزادی بیان هستیم.
ایمانی ادامه داد: دیدگاه اول این است که نباید کامنتهای تند و توام با انتقاد از دستگاههای دولتی و نهادهای نظام منتشر شود. دیدگاه دوم که توکلی از آن دفاع میکند نیز این است که باید حدی از آزادی بیان را متصور شد تا مردم در جایی نظرات خود را طرح کنند.
به گفته وی، توکلی در سالهای گذشته و در مواردی که حتی روزنامههای اصلاح طلب و با خط فکری مخالف او با مشکل مواجه شده بودند، دست به نامه نگاری و دفاع از آزادی بیان زد.
وی با تاکید بر اینکه کسی منکر حدود آزادی بیان و محدود کردن موارد توام با فحاشی و توهین و... نیست، گفت: به نظر میرسد که قوه قضاییه شرایط کنونی که فضای رسانه ای جولانگاه رسانههای مجازی است را به خوبی درک نکرده و در فضای رسانههای مکتوب است. مسولان در این قوه باید توجه کنند که رسانههای مجازی را نمیتواند تا این حد و به این شکل کنترل کرد.
ایمانی در پاسخ به این پرسش که آیا این اتهامات به مواضع توکلی در مورد مقابله با فساد مرتبط است یا خیر، گفت: تصور نمیکنم که این طور باشد زیرا قوه قضایه خود از مبارزه با فساد استقبال میکند و این موضوع تنها اختلاف نظر در مورد آزادی بیان است.
وی همچنین در مورد اینکه آیا برگزاری چنین دادگاههایی میتواند مردم را نسبت به بهبود اوضاع آزادی بیان در دولت یازدهم ناامید کند، گفت: مواضع دولت در مورد آزادی بیان و مطبوعات را نباید در شعارهای انتخاباتی جستوجو کرد و باید در همین بزنگاهها دید. توکلی فردی منسوب به فتنه ۸۸ نیست، دگر اندیش، سکولار یا... نیست که دیگران نسبت به دفاع از وی عقب نشینی کنند لذا انتظار میرود که رسانههای حامی آزادی بیان و دولتیها در این خصوص موضع گیری کنند.
ایمانی ادامه داد: مساله محکوم شدن یا نشدن سایت الف نیست بلکه اگر این دادگاه و محاکمه فردی با سوابق توکلی را یک شاخص در نظر بگیریم، نتیجه این است که اکنون وقت دفاع از آزادی بیان است.
"دیدگاه اول این است که نباید کامنتهای تند و توام با انتقاد از دستگاههای دولتی و نهادهای نظام منتشر شود."!
یعنی همه خفه خون بگیرند،همان چیزی که تا کنون بوده!!
"دیدگاه دوم که توکلی از آن دفاع میکند نیز این است که باید حدی از آزادی بیان را متصور شد تا مردم در جایی نظرات خود را طرح کنند."!
یعنی همان حدی که "خودی" ها رعایت میکنند، همان چیزی که تا کنون بوده!!
نتیجه "اخلاقی" هر دو دیدگاه: در به همان پاشنه بچرخد!!