bato-adv
کد خبر: ۲۲۹۲۷۷
نحوه فعالیت تاسیسات هسته ای ایران بعد از توافق

صالحی: سانتریفوژ های ما پیشرفته خواهند شد/ هیچ یک از تاسیسات ما تعطیل نخواهند شد

معاون رییس جمهوری و رییس سازمان انرژی اتمی ایران تصریح کرد که هیچ یک از تاسیسات هسته‌ای تعطیل نمی‌شود و قطعا چرخه سوخت هسته‌ای ما ادامه خواهد یافت.
تاریخ انتشار: ۰۸:۵۸ - ۲۱ فروردين ۱۳۹۴
فرارو- معاون رییس جمهوری و رییس سازمان انرژی اتمی ایران تصریح کرد که هیچ یک از تاسیسات هسته‌ای تعطیل نمی‌شود و قطعا چرخه سوخت هسته‌ای ما ادامه خواهد یافت. 
 
علی اکبر صالحی پنجشنبه شب با شرکت در برنامه گفت‌و‌گوی ویژه خبری صدا و سیما به سوالات فنی و علمی برنامه هسته‌ای و سیر تاریخی آن، مذاکرات لوزان، بیانیه سوییس، چرخه سوخت هسته‌ای، فعالیت سایت نطنز و فردو، سانتریفیوژ‌ها و فکت شیت پاسخ داد. 
 
وی در پاسخ به اینکه الان پنج هزار سانتریفیوژ از نسل یک قرار است در نظنز فعال داشته باشیم؛ به نظر شما این میزان، کفاف‌‌ همان میزان انرژی که ما در ده سال آینده به میزان ۱۹۰ هزار سو نیاز داریم را می‌دهد؟ گفت برای پاسخ به این سوال باید سری به گذشته بزنیم، این فرصتی است که می‌خواهیم مسأله برای ملت بزرگ ایران بخوبی جا بیفتد؛ پس از خاتمه جنگ تحمیلی، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت که مجدداً فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای خود را به طور جدی آغاز کند؛ اما از آنجایی که ما هم تجربه دوران جنگ را داشتیم و هم عهد شکنی طرف مقابل را از زمان دوران انقلاب دیده بودیم و در طول جنگ دیدیم که کسی در عرصه‌های دیگر به کمک ما نمی‌آید، متوجه شدیم که اگر بخواهیم نیروگاه‌های هسته‌ای خودمان را بسازیم، قطعاً بایستی از تأمین سوخت مطمئن از ناحیه آن‌ها نیز اطمینانی حاصل کنیم. 

اظهارات صالحی را در ادامه می‌خوانیم:
  • ما نمی‌توانیم میلیارد‌ها دلار هزینه کنیم و نیروگاه بسازیم اما تأمین سوخت مورد نیاز آن را به دیگرانی واگذار کنیم که اگر نخواستند سوخت مورد نیاز ما را تأمین کنند، در نتیجه میلیارد‌ها دلار سرمایه گذاری ما بدون نتیجه بماند. 
  • لذا یک تصمیمی که جمهوری اسلامی ایران اوایل دهه ۷۰ یعنی درست پس از جنگ تحمیلی بدرستی گرفت، این بود که اگر وارد این عرصه می‌شویم، فکر تأمین سوخت این نیروگاه‌ها در زمانی که ساخت آن به اتمام رسید، باشیم. این به مفهوم آنکه ما بخواهیم همه سوخت‌های مورد نیازی که در یک چشم انداز بلند مدت دیده شده را در داخل تأمین کنیم، نبود. 
  • اما چنین برنامه ریزی شد که مقداری را تأمین کنیم که اگر طرف مقابل از تأمین سوخت مورد نیاز ما سر باز زد، بداند که ما این توانمندی را داریم که خود، آن را تأمین کنیم. 
سیاست امریکا در قبل و بعداز انقلاب 
  • شاید این سوال پیش بیاید که چرا ایران به دنبال غنی سازی است؛ از قبل از انقلاب بر اساس توصیه‌هایی که خود آمریکایی‌ها در آن زمان داشتند و شرکتی به نام اس. آی. آر گزارشی ۲۰ جلدی را در ارتباط با توسعه اجتماعی- اقتصادی ایران ارایه داده بود، چنین توصیه شده بود که ایران بایستی در سبد انرژی خودش قریب به ۲۰ هزار مگابایت نیروگاه هسته‌ای داشته باشد. 
  • خیلی جالب است که همین آمریکا و سیاستمداران این کشور، پس از انقلاب که ایران تصمیم به احیای ورودش به عرصه هسته‌ای را گرفت، گفتند که ایران با این همه منابع گازی و نفتی برای چه به دنبال راه اندازی نیروگاه هسته‌ای است؛ و گویی خود آن‌ها فراموش کرده بودند که در ۲۰ جلد گزارش توجیهی، این توصیه را به ایران کرده بودند. 
  • البته ما به توصیه آن‌ها نگاه نکردیم بلکه پس از جنگ دیدیم که واقعاً از نظر جهات مختلف ازجمله اقتصادی، زیست محیطی و موضوعات دیگر، ضرورتاً ما باید به سمت این فناوری برویم. 
  • همانطور که مقام معظم رهبری هم امروز بدرستی اشاره فرمودند، این فناوری یک فناوری مهمی است که میعادگاه خیلی از فناوری‌های دیگر است. یعنی شما اگر بتوانید فناوری هسته‌ای را بدرستی در کشور جا بیندازید و همه آن آستانه‌های این فناوری را بدان دست پیدا کنید، این امر لاجرم شما را به سمتی می‌برد که بایستی شمار بسیاری از فناوری‌های دیگر را احراز کنید و آنان را بدست بیاورید و همین دلیل و نیاز بود که ما را به سمت غنی سازی سوق داد. 
کشورهای فعال در غنی سازی 
  • در کشورهای در حال توسعه جز چند کشور از جمله هند و پاکستان و کره شمالی ما کشور دیگری نداریم که بدان صورت کار غنی سازی هسته‌ای را انجام دهد. علاوه بر این‌ها، پنج کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل متحد یعنی آمریکا، روسیه، چین، فرانسه و انگلیس هستند که دارندگان سلاح هسته‌ای هستند، آب سنگین تولید می‌کنند و کالاهای استراتژی را نیز تولید می‌کنند؛ علاوه بر این‌ها رژیم غاصب صهیونیستی هم هست که در این زمینه فعالیت می‌کند. 
  • در مجموع ۹ کشور در جهان وجود دارند که فعالیت گسترده‌ای در این زمینه دارند. در کشورهای در حال توسعه همچنین کشور برزیل هست که مقداری غنی سازی البته بمراتب کمتر از ما دارد؛ چرا که آن‌ها هم نیروگاه هسته‌ای دارند؛ همچنین آرژانتین نیز هست که آب سنگین تولید می‌کند؛ البته برزیل آب سنگین تولید نمی‌کند و آرژانتین هم غنی سازی نمی‌کند. 
  • جمهوری اسلامی ایران تنها کشور در حال توسعه‌ای است که به لطف الهی توانسته است به این فناوری ازجمله دستیابی به آب سنگین و غنی سازی دست پیدا کند. دستیابی به کالاهای استراتژیک این فناوری در دنیا به گونه‌ای نیست که قابل ارایه به دیگری باشد و شما بتوانید به عنوان مثال سانتریفیوژ و یا کیک زرد مورد نیاز خود را از کشور دیگری خریدار کنید. 
  • بنابر این جمهوری اسلامی ایران بایستی به نحوی با اتکا به توانمندی‌ها و ظرفیت‌های داخلی خودش به این کار مبادرت می‌ورزید و چاره دیگری نداشت. 
  • سال ۶۹-۷۰ بود که طبعاً ما از کشورهای دارای این فناوری درخواست کمک کردیم که نیازهای ما را برآورده کنند که امتناع کردند. طبعاً ایران که نمی‌توانست هیچ اقدامی نکند؛ لذا ما به بازار سیاه مراجعه کردیم و این یک واقعیت است. 
  • در سال ۶۹ ما توانستیم تعدادی سانتریفیوژ به علاوه نقشه‌های نصب این سانتریفیوژ‌ها از بازار سیاه تأمین کنیم. همکاران ما در سازمان انرژی اتمی در آن دوران زحمت زیادی برای بهره گیری از این اقلامی که خریداری شده بود، کشیدند و در ‌‌نهایت در سال ۱۳۷۶ دو دستگاه از این سانتریفیوژ‌ها را راه اندازی شد. 
  • دستگاه سانتریفیوژ با وجود آنکه ظاهر بسیار ساده‌ای دارد و از ۱۰۰ قطعه بیشتر تشکیل نمی‌شود، در عین حال یک صنعت و فناوری بسیار پیچیده‌ای است و نصب این قطعات و راه اندازی آن کار بسیار سختی است زیرا باید در دقیقه ۶۰ هزار دور بزند؛ تکان نخورد و حتی صدایی هم بدان صورت از آن در نیاید و باید در خلاء کار کند. 
  • بدیهی است که این کار خیلی مشکلی بود و نخستین تجربه جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شد. اما اینکه «ما می‌توانیم» را ما در دوران جنگ بخوبی فرا گرفته بودیم. دوستان، دانشمندان و جوانان غیور ما همت عالی را به خرج دادند و در ‌‌نهایت پس از هفت سال توانستند دو دستگاه از این سانتریفیوژ‌ها را به صورت پیوسته به همدیگر بکار بیندازند و کار غنی سازی را آغاز کنند. 
  • این روند تا سال ۱۳۸۵ ادامه پیدا کرد و در طول دوران مدیریت آقای آقازاده بر سازمان انرژی اتمی یعنی از سال ۱۳۷۶ الی ۸۵، تلاش‌های بسیار ارزنده‌ای صورت گرفت تا ما توانستیم یک آبشار و یا به عبارت دیگر زنجیره ۱۶۴ عددی از سانتریفیوژ‌ها را از ماشین‌هایی که از خارج آورده بودیم را راه اندازی کنیم. 
  • در واقع ۱۵ سال طول کشید تا ما با دانش و تجربه‌ای که در طول این دوران از زمان خرید نخستین دستگاه‌هایی که به P-۱ (یعنی پاکستان-۱) معروف بود خریداری کرده بودیم تا سال ۸۵ بتوانیم به فناوری بومی سازی آن‌ها دست پیدا کنیم و ماشین‌های تولید داخل را به نام IR-۱ (ایران یک) نامگذاری کردیم که ایران-۱ نیز هم اندازه و هم ظرفیت‌‌ همان پاکستان-۱ است و هم اینک نیز این دستگاه‌ها در نطنز در حال فعالیت است و در شرایط کنونی قریب به ۱۹ هزار دستگاه از این ماشین‌ها را در اختیار داریم که حدود ۱۰ هزار دستگاه از آن در حال کار هستند. قریب به ۱۰ هزار دستگاه دیگر آن غیر فعال هستند. 
مدل ایرانی ساتریفوژ‌ها
  • البته شماری از این دستگاه‌ها از نوع IR-۲M هستند و حدود سه هزار دستگاه از IR-۱ در فُردو مستقر است. 
  • این ماشین‌ها یک اشکال ذاتی در طراحی دارد و به رغم ۲۵ سال تلاشی که روی انواع این ماشین‌ها داشتیم، اما نتوانستیم این‌ها را آن گونه که واقعاً در بهره برداری مورد اطمینان باشد، به آن درجه برسانیم. یعنی خرابی این دستگاه‌ها نسبت به میانگین جهانی مقداری بیشتر است و به همین دلیل ما به طراحی نسل‌های بعدی رفتیم که از طراحی آن از اساس با خود ما باشد و مانند آن دستگاه IR-۱ که بر اساس مهندسی معکوس ساخته بودیم و طراحی‌های آن را انجام نداده بودیم، نیستند. 
  • بعد‌ها ما در طول زمان بر روی نسل‌های IR-۸، IR-۶، IR-۵، IR-۴، IR-۲M کار کرده و این‌ها را خودمان طراحی کردیم. 
  • در میان نسل‌های جدید، مدل‌های IR-۲M و IR-۴ تست شد و مراحل اندازه گیری زمان طول عمر تقریبی آن‌ها را هم انجام دادیم و هر دو ماشین‌های خوبی هستند و کمابیش میانگین‌های بین المللی را از نظر شاخصه‌های یک ماشین سانتریفیوژ دارند. 
  • در این میان مدل IR-۴ ماشین بسیار خوبی است و ما این مدل را به عنوان ماشین بالقوه‌ای که در آینده از آن استفاده خواهیم کرد، حفظ کردیم؛ توان ظرفیت واقعی غنی سازی این ماشین حدود ۵/۵ سو هست که حدوداً مطابق ظرفیت اسمی آن بازدهی دارد. بنابر این الان در نطنز حدود ۱۰ هزار دستگاه ماشین سانتریفیوژ فعال داریم. 
  • در مجموع دستگاه‌های موجود برای تأمین نیاز کشور به ۱۹۰ هزار سو را اصلاً پاسخ نمی‌دهد. زیرا در عمل قدرت هر دستگاه به یک سو رسیده و ما برای اینکه به آن عدد برسیم درواقع به ۱۹۰ هزار دستگاه از نمونه موجود نیاز داریم و طبعاً این ماشین‌ها نیز بسیار گران قیمت هستند. 
  • حتی اگر فرض کنیم که موضوع ۱+ ۵ نیز وجود نداشته باشد و ما بخواهیم به سمتی برویم که غنی سازی که نسبت هزینه به فایده آن همخوانی داشته باشد و اگر فرض کنیم که همین الان بدون فشار‌ها و محدودیت‌های موجود تصمیم بگیریم که به سمت ۱۹۰ هزار سو فعالیت کنیم، قطعاً با IR-۱ نمی‌توانیم این کار را بکنیم چرا که صرف نظر از محدودیت‌ها و اشکالات این مدل ماشین، اصلاً نطنز فضای کافی برای این تعداد ماشین را ندارد و حداکثر ۴۸ هزار دستگاه سانتریفیوژ در آنجا قابل نصب و فعالیت است و فُردو نیز در مقابل نطنز یک مجموعه بسیار کوچکی است و حداکثر قابلیت نصب و راه اندازی سه هزار ماشین را داراست. 
  • از اینجاست که ما نیاز داریم ماشینهای پیشرفته را بکار بگیریم و برای اینکه به عدد ۱۹۰ هزار سو برسیم، باید به سمت استفاده از ماشین‌های پیشرفته برویم. 
  • با توجه به اینکه فعالیت واحد نطنز را هم داریم و نظر به اینکه باید به نحوی فعالیت کنیم که حداکثر بهره برداری را از امکانات موجود داشته باشیم و در عین حال، این فعالیت برای جمهوری اسلامی از صرفه و صلاح اقتصادی برخوردار باشد، لذا باید از راه اندازی واحدهای دیگر مشابه نطنز بپرهیزیم و از حداکثر ظرفیت نطنز یعنی ۴۸ هزار دستگاه بخوبی بهره برداری کنیم. 
  • برای این منظور چنین تصور کنید که اگر از مدل IR-۸ که ظرفیت واقعی و عملی غنی سازی آن ۲۴ سو هست استفاده کنیم و با توجه به ابعاد بزرگ‌تر آن به طور میانگین ۴۰ هزار دستگاه از آن در نطنز مورد استفاده قرار گیرد، این توان وجود خواهد داشت که حدود یک میلیون سو تولید داشته باشیم که معادل سوخت مورد نیاز پنج رآکتور هسته‌ای همانند بوشهر خواهد بود. 
زمان نصب سانتریفیوژ‌ها
  • کار ساخت و آزمایش بر روی مدل IR-۸ آغاز شده بود که موضوع ۱+۵ پیش آمد و قرار شد که موقتاً کار را بر روی آن متوقف کنیم. 
  • حال با توجه به توافقی که قرار است انجام شود، طبق مفاد این توافق، از زمانی که عملیاتی بشود، ما تست IR-۸ را آغاز می‌کنیم و مراحل تحقیق و توسعه بر روی این مدل را در نطنز انجام خواهیم داد. فُردو نیز صرفاً برای غنی سازی در نظر گرفته شده است. 
فکت شیت ایران 
  • موضوع فکت شیت ایران به کجا رسیده و چقدر با نمونه آمریکایی‌ها تفاوت دارد؟ آن فکت شیتی که آمریکایی‌ها ارایه دادند، یک سری اطلاعات درست و نادرست را بر اساس استنباط خودشان ارایه کردند که البته خیلی هم جای تعجب نداشت؛ چرا که در طول مذاکرات اخیر در سوئیس نیز مواردی پیش آمد که به رغم اینکه بحث‌های فنی با طرف آمریکایی در موردی به جمع بندی رسیده و نهایی شده بود، با این حال بعد از دو ساعت تقاضای بازبینی مجدد را داشتند و در مفاد مورد توافق تغییراتی را درخواست داشتند و چنین اظهار می‌کردند که اروپایی‌ها فشار آورده‌اند که این موارد نیز تغییر کند و این روند باز هم تکرار شد. 
  • طبعاً هر فرایندی تابع یک سری اصولی است و فرایند مذاکره نیز از این قاعده مستثنی نیست و ما نمی‌توانیم اصول اخلاقی مذاکره را پایبند نباشیم و آن‌ها را رعایت نکنیم و البته طرف آمریکایی با اذعان به ضرورت این اصول، از طرف ایرانی عذرخواهی نیز کرد. 
  • بنابر این، این‌ها وقتی که فکت شیت خودشان را نوشتند، متأسفانه درست بر همین سبک و سیاق دارند عمل می‌کنند که البته این درست نیست. 
  • درباره اینکه خانم وندی شرمن چنین ادعا کرده بود که در طول مذاکرات، همه موارد بر روی تخته نوشته می‌شد و بعد بر روی آن بحث و در ‌‌نهایت توافق می‌شد؛ خیر اینطور نبود. البته تنها یک بار در یک مسأله‌ای که مقداری به تشریح بیشتر نیاز داشت، تنها در‌‌ همان مورد از تخته برای بررسی موضوع استفاده شد. 
  • ایران فکت شیت را تنظیم کرد و البته سیاهه آن قبلاً در محل سوئیس برای ما و همکاران وزارت امور خارجه موجود بوده و زمانی که صحبت از انتشار آن شد، سازمان انرژی اتمی به همراه وزارت امور خارجه بر اساس مفاد‌‌ همان سیاهه فکت شیت ایران را تنظیم کردند و در اختیار جناب آقای دکتر ظریف به عنوان مسؤول هیأت مذاکره کننده هست و با نمونه آمریکایی‌ها متفاوت است. 
واحد اراک 
  • واحد اراک با آب سنگین و اورانیوم طبیعی کار می‌کند. مخزنی که سوخت در آن قرار می‌گیرد، تقریباً تمام مخزن آن پر از اورانیوم طبیعی می‌شود و همه سطح این مخزن را می‌گیرد و سالیانه طبق طراحی قابلیت تولید ۹ تن پلوتونیوم را دارد. 
  • در مذاکرات، آن‌ها تأکید داشتند که واحد اراک و پروسه آب سنگین باید تعطیل و این رآکتور کاملاً بسته شود و به ازای آن آب سبک به ایران تحویل خواهند داد. ما گفتیم که این کار را نخواهیم کرد و یکی از خطوط قرمزی که مقام معظم رهبری می‌فرمودند، همین بود که آب سنگین باید آب سنگین بماند. 
  • در این شرایط ما بایستی هم این خط قرمز را رعایت می‌کردیم و هم آن نگرانی بی‌اساس آن‌ها را که می‌گفتند؛ شما ممکن است این پلوتونیوم را برای مصارف نظامی تولید کنید، پاسخ می‌دادیم. الان بازطراحی که ما انجام می‌دهیم، اورانیوم غنی شده را در آن مخزن قرار می‌دهیم. البته چه در طراحی قبلی و چه در طراحی جدید، آب سنگین می‌ماند و تنها نوع اورانیوم مورد استفاده قرار گرفته از طبیعی به غنی شده تغییر می‌کند. 
فردو
  • هزار دستگاه سانتریفیوژ که در فُردو می‌ماند قرار است از این تعداد، بالغ بر ۳۵۰ عدد آن در حال چرخش می‌ماند؛ فُردو قرار است در این دوره مورد توافق اعتماد سازی ده ساله به یک مرکز تولید ایزوتوپ‌های پایدار تبدیل شود. 
  • ما انواع اورانیوم از جمله اورانیوم ۲۳۸، ۲۳۶، ۲۳۵ و یا اورانیوم ۲۳۴ داریم که این‌ها را ایزوتوپ‌های همزاد می‌نامند که همه آن‌ها اورانیوم هستند اما با همدیگر مقداری تفاوت دارند؛‌‌ همان طور که انواع اکسیژن، انواع نیتروژن و انواع کربن موجود است. کلاً در دنیا ۱۰۵ عنصر شناسایی شده که این تعداد، ۲۸۳ عنصر همزاد پایدار دارند و همچنین ۳۲۰۰ عنصر همزاد ناپایدار نیز دارند. 
  • این ۲۸۳ عنصر همزاد پایدار موارد استفاده فراوانی دارد و این‌ها باید تولید شود و همانند فرایند غنی سازی است اما بجای غنی سازی اورانیوم، عنصر دیگری غنی سازی می‌شود که با همین دستگاه‌های سانتریفیوژ این فراینده قابلیت اجرا دارد و برخی از این عناصر، ارزش هر میلی گرم آن بالغ بر ده‌ها هزار دلار ارزش دارد. لذا آن دو آبشاری که قرار است به تعداد۳۵۰ عدد در حال چرخش بماند، با کمک طرف مقابل در توافق هسته‌ای به طرف تولید ایزوتوپ‌های همزاد پایدار خواهد رفت. 
  • در خصوص فُردو هیچ تجهیزاتی دست نخواهد خورد و چنانچه طرف مقابل به تعهدات خود پایبند نباشد، پروسه غنی سازی مجدداً از سر گرفته خواهد شد. فُردو برای یک هزار دستگاه ماشین هیچ تغییراتی در آن صورت نخواهد گرفت و یک گالری آن به عنوان ضامن انجام تعهدات طرف مقابل دستخوش هیچ تغییری نخواهد شد. 
  • ما مقداری اورانیوم ۲۰ درصدی داشتیم که آن‌ها را به U ۳. ۸ تبدیل کردیم تا به صفحات سوخت تبدیل شود و الان ماهانه دو مجتمع سوخت از آن‌ها تولید می‌شود و اگر با همین نرخ موجود در رآکتور تهران کار بکند، به اندازه قریب به نیاز سه الی چهار سال آن اورانیوم ۲۰ درصد داریم. 
  • در مذاکرات، بنا شد اگر در طول دوره اعتماد سازی به اورانیوم ۲۰ درصد نیاز پیدا کردیم، آن‌ها اورانیوم ۲۰ درصد غنی شده را در اختیار ما قرار دهند و ما در داخل کشور آن‌ها را به صفحات سوخت تبدیل کنیم. 
بد عهدی طرف مقابل
  • رآکتور اراک را خودمان طراحی کرده و ساخته‌ایم و چنانچه هرگونه بد عهدی مشاهده شود، باز هم خودمان قادر خواهیم بود آن را بازطراحی کنیم. در مورد اورانیوم ۲۰ درصدی نیز هرزمان که طرف مقابل به تعهدات خود پایبند نباشد، با به هم پیوستن دو آبشار از سانتریفیوژ‌ها قادر خواهیم بود ماهانه بالغ بر پنج کیلو اورانیوم ۲۰ درصد دوباره تولید کنیم. 
  • البته برای اینکه طرفین از انجام تعهدات طرف مقابل اطمینان پیدا کنند، قراردادی میان دو طرف منعقد خواهد شد که بر اساس آن ایران به عنوان کارفرما معرفی و یک شرکت مشترک همکاری از کشور دیگری مانند چین، فرانسه و یا آمریکا برای تضمین انجام تعهدات در آن معرفی خواهد شد. 
مرجع تخصصی 
  • تنها مرجع تخصصی در این خصوص‌‌ همان آژانس است و درواقع اگر ما بخواهیم مرجع دیگری قرار بدهیم، خیلی خطرناک خواهد شد. در مجموع اگر این موضوع بدرستی پیش برود، آژانس هم علی القاعده باید کار خود را بدرستی انجام بدهد چرا که اقدامات مورد تعهد ما اقداماتی ملموس هست که آژانس نمی‌تواند منکر آن‌ها بشود. 
  • به عنوان مثال چنانچه مقرر باشد که پنج هزار و ۶۰ عدد ماشین سانتریفیوژ در نطنز فعال باشد، طبعاً مابقی آن‌ها به انبار منتقل خواهد شد و آژانس نمی‌تواند منکر این تعداد شود و آمار آن را در گزارش‌های خود تغییر دهد و کاملاً اقدامات، ملموس خواهد بود و یا مثال دیگر، در مورد اراک نیز چنانچه مخزن رآکتور تعویض شود، در آن صورت دیگر این اقدام قابل انکار برای آژانس نخواهد بود. 
  • در مجموع، آنجایی که آژانس بدون سند و مدرک کار می‌کند، بحث مطالبات ادعایی است اما در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ما با توجه به اینکه همه آن‌ها ماهیت فنی دارد، لذا همواره به بن بست رسیده و نتوانسته هیچ ادعایی داشته باشد. 
  • مثالی دیگر، زمانی که بنده به عنوان نماینده جمهوری اسلامی در آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین بودم، آژانس در آن زمان اعلام کرد که ایران بیش از ۵۰ درصد غنی سازی انجام داده است که در پاسخ آنان گفته شد که این آلودگی است که از خارج آمده و آژانس مدت سه سال از پذیرفتن این موضوع سر باز می‌زدند اما از آنجایی که این موضوع باید در آزمایشگاه‌های مخصوص خود مورد ارزیابی قرار می‌گرفت و با توجه به اینکه هرگونه آثار بجای مانده از این آلودگی‌ها همانند اثر انگشت انسان‌ها کاملاً اختصاصی بوده، بالاخره در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت و در ‌‌نهایت اذعان داشت که این آلودگی از خارج کشور وارد شده بود و به ایران تعلق نداشت. 
  • البته پروتکل الحاقی دست آژانس را باز‌تر از قرارداد‌ها و توافقنامه‌های پادمانی که الان داریم می‌گذارد و این امکان وجود خواهد داشت که فرا‌تر از پادمان‌های موجود از اماکنی که متقاضی است بازدید داشته باشد. در این صورت نیز ایران می‌تواند اجازه ندهد که‌‌ همان مکان را مورد بازدید قرار دهد اما این اجازه را خواهد داد که حوالی آن مکان‌ها را نمونه برداری کند. و یا ممکن است اجازه بازدید مدیریت شده به آن‌ها بدهیم. 
تحقیق و توسعه 
  • ما هیچ چیزی را در ارتباط با تحقیق و توسعه از دست نخواهیم داد؛ موضوع تحقیق و توسعه برای طرف مقابل آن قدر اهمیت داشت که تصور می‌شد، اگر ما از تحقیق و توسعه صرف نظر کنیم، آن‌ها حاضر بودند هرگونه امتیازی به ایران بدهند. تحقیق و توسعه به دنبال آن است که یک فکر را به امر واقع تبدیل کند و آن‌ها نمی‌خواستند چنین امتیازی را به ما بدهند اما در ‌‌نهایت چنین توافق شد که کار تحقیق و توسعه روی ماشین‌های نسل جدیدی که روی آن‌ها کار کرده بودیم و از حیث بکارگیری ماشین‌های امیدبخشی هستند، در دوره اعتماد سازی ادامه پیدا کند و زنجیره‌های میانی آنان را پیاده می‌کنیم و از روز نخستی که توافق شد، بر اساس برنامه ریزی خودمان کار را آغاز می‌کنیم. 
 لغو تحریم‌های اقتصادی 
  • در پاسخ به اینکه موادی که به زعم و ظن آن‌ها کاربری دوگانه شاید داشته باشند، قرار شده که با محدودیتهایی همراه باشد. آیا این امر ما را دچار مشکل خواهد کرد؟ همچنین در متن بیانیه سوئیس، تحقیق و توسعه غنی سازی در ایران بر روی ماشین‌های سانتریفیوژ بر اساس یک جدول زمانی و سطح توافق شده انجام خواهد شد. برخی از منتقدان چنین نظری دارند که در بیانیه صراحتاً به اینکه ایران در این زمینه با محدودیت‌هایی همراه خواهد بود، اشاره‌ای نکرده است باید بگویم، در مورد سوال اول، وقتی آن‌ها تحریم را بردارند، ابتدا تحریم‌های اقتصادی برداشته خواهد شد اما دو نوع تحریم با شدت و ضعفی باقی خواهد ماند. یکی تحریم اشاعه‌ای. مانند فروش کیک زرد و محدودیتی که ممکن است در فروش آن برای مدت مشخصی ایجاد شود و یا برخی تجهیزات که استفاده دوگانه دارد و یا فروش سلاح با محدودیت‌هایی همراه خواهد شد. 
  • برای اینکه به این کالا‌ها مقداری تخفیف داده شود بویژه در خصوص کالاهایی که می‌تواند چنین بهانه گرفته شود که استفاده دوگانه دارند، بنا شد پس از توافق، کمیته‌ای با ترکیب، شیوه و مکانیزم خاصی تشکیل شود و از طریق آن کمیته خرید‌ها مورد بررسی قرار گیرد و این کمیته در واقع نه تنها مانع بر سر این خرید‌ها نباشد، بلکه به صورت تسهیل کننده نیز عمل کند و از مبدأ و مقصد کالا‌ها، هرچند اگر در صنعت هسته‌ای نیز استفاده شود، مطلع است. 
چرخه سوخت 
  • ما در پایان چرخه کامل سوخت هسته‌ای را خواهیم داشت. در واقع هیچ یک از تأسیسات ما تعطیل نخواهد شد. البته ممکن است فعالیت برخی قسمت‌ها در مدت محدودی با کندی همراه شوند اما در عوض با انجام تحقیقات و توسعه، نتیجه آن سرعت و نتیجه کار رآکتورهای ما را به طرز محسوسی بمراتب بالا‌تر خواهد برد. 
  • انتشار فکت شیت در اختیار من نیست و به حوزه وزارت امور خارجه و شخص آقای دکتر ظریف و دکتر روحانی است. البته محتوای آن، چیزی بیشتر از آنچه که تاکنون بیان شده نخواهد بود. 
سخنان مقام معظم رهبری چراغ راه 
  • سخنان مقام معظم رهبری همواره التیام و اطمنیان بخش است به این اعتیار که معظم له به عنولن رهبر انلاب ناخدای کشتی انقلاب هستند و آن را رصد می‌کند و درباره آفت‌های بالقوه‌ای که ممکن است به انقلاب زیان و ضرر برسانند، تذکر می‌دهند. 
  • تذکر ایشان منافع فواید زیادی دارد، تا ما همواره با هوشیاری، هوشمندی و اختیاط لازم در مقابل کسی که خیر خواه ما نیست، ظاهر شویم. این تذکر از یک سو اخطاری است برای مذاکره کننده و هم طرف مقابل که فکر نکند که گروه مذاکره کننده ایرانی حامی ندارد و می‌تواند زیاده خواهی‌های خود را بر گروه مذاکره کننده ایرانی تحمیل کند. در واقع تکلیف ما و طرف مقابل را روشن و راه را برای ما هموار می‌کند. 
 عهد شکنی 
  • در باب سابقه عهد شکنی طرف مقابل باید گفت که در قبل از انقلاب با آلمان و فرانسه برای ساخت نیروگاه هسته‌ای در بوشهر و دارخوین قرار دادی داشتیم. آلمانی‌ها قرار بود نیروگاه دوقلو هسته‌ای بوشهر را بسازند نزدیک به ۷۰ درصد پیشرفت داشته و زمان زیادی برای بهره برداری نمانده بود که انقلاب شد آن را‌‌ رها کردند و رفتند. ساخت آن دو نیروگاه با ظرفیت نزدیک به ۲ هزار مگاوات برق در زمانی که تولید برق در ایران ۴ هزار مگاوات بود، بسیار مهم بوده است. 
  • فرانسوی‌ها هم قرار بود نیروگاه هسته‌ای دارخوین را بسازند که کار زیادی نکرده بودند، ساخت ان را‌‌ رها کردند و رفتند همچنین در زمینه غنی سازی اورانیوم فرانسه قرار بود که زمینه ساخت مجتمع سوخت را فراهم کنند امکاناتی را فراهم کرده بودند اما آن را‌‌ رها کردند. 
  • قبل از انقلاب یک توافق نا‌نوشته بود که اجازه نمی‌داد، ایران اورانیوم را غنی سازی کند لذا آن را به ما می‌دادند تا به مجتمع سوخت تبدیل شود به همین منظور ایران در مجتمع اوریدف فرانسه سرمایه گذاری کرد تا از این طریق سهمی در غنی سازی داشته باشد اما نه در داخل بلکه در خارج از کشور. ایران در آن زمان چند تن UF۶ داشت که بعد از انقلاب جلوی آن ر ا گرفتند و نگذاشتند وارد کشور شود.
مهدی
Iran, Islamic Republic of
۱۷:۳۵ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۱
واحد توان وات هست نه بایت لطفا تصحیح کنید (20 هزار مگا وات نه مگا بایت)
ناشناس
Canada
۱۶:۱۳ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۱
تكبير
سیاوش
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۰۵ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۱
مگا بایت؟؟؟؟ یا مگا وات!!!!
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۳
مجله فرارو