فرارو- بسیاری از روسای جمهور تاکنون با روشهای متفاوتی بهدنبال مقابله با مفسدان و رانتخواران اقتصادی بودند و حرفهای زیبایی در خصوص مقابله با این پدیده زدهاند اما واقعیت جامعه نشان میدهد که هیچ یک از دولتهای گذشته کاری از پیش نبردهاند.
حتی میتوان گفت که اوضاع بدتر از قبل نیز شده است آنچنان که از پرونده سازمان عریض و طویلی مثل تامین اجتماعی پرده برداشته میشود و پای شخصی در مقام معاون اول رییس جمهور به فساد اقتصادی باز میشود!
انتشار اخبار مختلف از مفاسد اقتصادی که طی سالهای گذشته با نام پروندههای فاضل خداداد در دهه۷۰، شهرام جزایری در دهه ۸۰ و مهآفرید خسروی و بابک زنجانی در دهه ۹۰شناخته شدند حکایت از نادیده گرفتن هشدارها نسبت به گسترش مفاسد اقتصادی دارند.
در هیچ یک ازدولتهای سازندگی و اصلاحات، دولت پاکدست احمدینژاد و یک سال و نیمی که از دولت اعتدال گرای روحانی میگذرد هیچ اقدام قابل توجه و موثری در خصوص مبارزه با مفاصد اقتصادی صورت نگرفته است، آنچنان که نارضایتی مقام معظم رهبری در این خصوص در پیامی که به همایشی تحت همین فرستادند مشهود بود.
فساد اقتصادی و شعارهایی مبنی بر تلاش بیوقفه برای مبارزه با آن همه ماجرا نیست و شاهدیم که دولتها در موارد متعددی به همین شیوه عمل کردهاند. اقتصاد مقاومتی و تاکیدات مکرر رهبری بر ضرورت آن از جمله این موارد بینتیجه است. مبارزه با قاچاق یا... نیز از همین موارد است. سوال اینجاست که چرا در سی و چند سال گذشته شاهد تظاهر به اقدام موثر از سوی دولتها – در موضوعات مختلف – بودهایم و هیچ وقت نتیجه قابل لمسی دیده مشاهده نمیشود؟
نقوی حسینی: مجلسی می خواهیم که به فکر انتخاب مجدد نباشد
سید حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلش شورای اسلامی در گفتوگو با فرارو به عملیاتی نشدن اقتصاد مقاومتی اشاره کرد و گفت: به نظر من عزم و اراده جدی برای عملیاتی شدن اقتصاد مقاومتی در رفتار دولت و یا نهادها و سازمانهای دیگر تصمیم ساز و حتی در مجلس دیده نمیشود.
این نماینده مجلس ادامه داد: قانون هدفمندی یارانهها به دولت اجازه داده است که قیمتگذاری واقعی کند اما دولت این کار را انجام نمیدهد زیرا میترسد که محبوبیت خود را نزد افکار عمومی از دست دهد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا همین محافظه کاری سبب شده است در موارد دیگری مانند قاچاق - در همه دولت ها- نیز شاهد همین نتیجه ندادنها باشیم، گفت: بله، همین طور است. محافظه کاری ناشی از میل به ماندن در قدرت باعث میشود که مسئولان تصمیمات لازم را برای رسیدن به اهداف تعیین شده اتخاد نکنند.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی با تاکید بر اینکه نقد اصلی بر مجلس وارد است، گفت: برای دستیابی به اهداف مهم کشور نیازمند مجلسی هستیم که نمایندگان آن به فکر انتخاب شدن در دوره بعد نباشند. افرادی که تصور کنند در آخرین دوره نمایندگی خود هستند و شجاعانه تصمیمات خوب بگیرند.
این مساله وقتی قابل توجهتر میشود که میبینیم که هیچ دولت یا نهادی نسبت به ضعف خود در حصول نتیجه مورد نظر اقرار نکرده است.
هیچ کس تاکنون نگفته است که ما تلاش کردیم و آن طور که باید موفق نشدیم بلکه همه دولتها از موفقیتهای خیالی خود صحبت میکنند.!
این رفتار تا جایی است که بعضا به نظر میرسد برخی تظاهر به کار میکنند و در حقیقت نظاره گر وضع موجود هستند اما برخی کارشناسان و فعالان سیاسی خوشبینانهتر به موضوع نگریسته و اعتقاد دارند که تنها مشکلاتی در عملکرد دولتها وجود دارد.
لاهوتی: مشکل نگاه محلی و کوتاهی عمر دولت ها است
مهرداد بائوج لاهوتی، عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با فرارو ضمن بیان اینکه نمیتوان نام نتیجه نگرفتنها را تظاهر به کار نامید، گفت: این تعبیر درستی نیست که بگوییم دولتها تظاهر به کار کردهاند. به اعتقاد من عمدهترین مشکلی که سبب به نتیجه رسیدن اقدامات دولت و دیگر نهادها میشود ناشی از نگاه محلی است. متاسفانه ما در توسعه و کار با رویکرد خرد عمل میکنیم در صورتی که این عرصه نیازمند نگاه ملی و کلان است.
وی با اشاره به اینکه مشکل از دنبال کردن نتایج آنی و دم دستی ناشی میشود، گفت: کوتاهی عمر دولتها سبب میشود که به جای چاره اندیشی برای حل و فصل مسایل اصلی و ریشهای در کشور به دنبال فعالیت زود بازده میروند.
این نماینده مجلس همچنین یادآور شد: نباید از نقش افراد با نفوذ در دستگاههای دولتی که منافع خود را بر منافع ملی کشور ارجح میدانند نیز غافل شد. به عنوان نمونه در مباحث اقتصادی تا نگاه کاهش واردات و افزایش صادرات را گسترش ندهیم، مشکلی حل نمیشود اما شاهدیم که بسیاری از اجناس بدون ضابطه و از مجاری قانونی خود وارد کشور میشود! این همان نکتهای است که روشن میکند منافع برخی افراد به این شکل تامین میشود.
به گفته وی برای حصول نتیجه در اهداف کلان کشور باید همه مردم، نهادها و دولت دست به دست هم داده و با یک نگاه ملی و بدون از منفعت طلبیهای شخصی عمل کنند.
با همه این اوصاف سوال که باقی میماند این است که اگر دولتهای گذشته و فعلی به صورت واقعی و حقیقی برای دستیابی به اهداف تعریف شده مثل مبارزه با فساد، اقتصاد مقاومتی و... میکوشند چرا نتیجه لازم به دست نیامده است؟ و اگر این عدم موفقیت به خاطر مشکلات و موانع موجود است چرا به جای شفاف سازی در مورد مشکلات و تلاش برای حل آن از موفقیتهای به دست نیامده سخن میگویند؟!