مرد سرسخت در پنتاگون

ساعت شنی دولت باراک اوباما نیمه‌خالی شده است، دموکرات‌های کاخ‌سفید می‌دانند که زمان اندکی پیش‌رو دارند. اما رییس‌جمهوری آمریکا در روزهای باقی‌مانده از دومین دوره ریاست‌جمهوری خود در حال تدارک سپری فولادین در برابر حمله تندروهاست. عزل‌و‌نصب‌هایی که اخیرا اوباما در مناصب بالای دولتی انجام داده اگرچه ممکن است ظاهرا نشان‌دادن چنگ‌و‌دندان به رقبا و کشورهای خارجی به‌نظر برسد، اما درواقع اوباما در حال تدارک سپری دفاعی در مقابل مخالفان داخلی خود است.

انتخاب «اشتون کارتر»، وزیر دفاع جدید آمریکا هم در راستای همین سپر فولادی است. کارتر موضع‌گیری‌های تندی در زمینه منع تکثیر سلاح اتمی دارد و بسیاری احتمال می‌دهند که او موضعی سرسختانه در قبال پرونده هسته‌ای ایران اتخاذ کند.

باراک اوباما، رییس‌جمهور دموکرات آمریکا در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری وعده‌های بزرگی داد، اگرچه بسیاری از تحلیلگران اصلاحات او در سیاست داخلی آمریکا را چندان موفق برآورد نمی‌کنند، اما او قصد دارد نکاتی درخشان و به‌یادماندنی در پرونده سیاست خارجی خود برجا بگذارد. از این منظر نمی‌توان گفت که انتخاب اشتون کارتر که جزو دموکرات‌های تندرو (بازها) محسوب می‌شود، برای نشان‌دادن چنگ‌و‌دندان به ایران یا روسیه باشد. قطعا اوباما تمایلی ندارد که در اوج مخالفت‌های داخلی که بخش اعظم آن زیر سر اعضای کنگره این کشور است، وزیر دفاعی مخالف سیاست‌های کلی خود بر سر کار بگذارد. به‌نظر می‌رسد انتخاب کارتر ٦٠ساله بیش از هر‌چیزی برای راحت‌کردن خیال تندروهای کنگره و لابی‌های طرفدار رژیم اسراییل است که این‌روزها بیشترین کارشکنی‌ها را در مورد پرونده هسته‌ای ایران در مقابل دولت آمریکا می‌کنند.

اوباما به‌دنبال نام نیک
باراک اوباما میراث وحشتناکی در سیاست خارجی از جرج دبلیوبوش به ارث برد، میراث بوش میلیارد‌هادلار هزینه و دو جنگ نیمه‌کاره در عراق و افغانستان بود. اگرچه پس از اوباما نیز رییس‌جمهور بعدی با خاورمیانه‌ای متلاطم روبه‌رو خواهد شد. اما در شش‌سال گذشته دولت اوباما تلاش کرد تا جایی که ممکن است از نقش خود در سیاست خاورمیانه بکاهد و حتی روی شرق‌دور تمرکز کند. او اکنون در ماه‌های پایانی ریاست‌جمهوری خود با تغییر سیاست‌های آمریکا در قبال کوبا و تلاش برای حل مناقشه هسته‌ای ایران قصد دارد میراثی آبرومندانه از خود برجا بگذارد. اواخر سال گذشته میلادی، رائول کاسترو، رهبر کوبا و باراک اوباما، رییس‌جمهوری آمریکا، درباره آغاز فصلی تاریخی در مناسبات دو کشور و برقراری روابط دیپلماتیک و گشایش سفارتخانه‌های دو کشور سخنرانی کردند و پس از آن مناسبات دو کشور که از زمان جنگ سرد به تیرگی گراییده بود تا حد زیادی بهبود یافت. اکنون نوبت پرونده هسته‌ای ایران است؛ مناقشه‌ای که بیش از یک‌دهه غرب و خاورمیانه را درگیر خود کرده است.

اوباما در کابوس تندروها
حدود یک‌ماه پیش رییس‌جمهور آمریکا، دیوید کوهن را به‌عنوان معاون سازمان اطلاعات آمریکا (سی‌آی‌ای) انتخاب کرد. انتقال این مرد ٥١ساله که تا پیش از این در وزارت خزانه‌داری کار می‌کرد و به معمار اصلی تحریم‌های اقتصادی دولت باراک اوباما علیه ایران، روسیه و کره‌شمالی مشهور است، نشان‌دهنده سیاستی حساب‌شده در دولت آمریکا بود. زیرا اگر ایران و آمریکا بتوانند تا ٣٠ژوئن به توافقی بلندمدت در زمینه هسته‌ای دست یابند، قطعا نگرانی‌ها و کار‌شکنی‌های رژیم اسراییل و لابی‌های قدرت وابسته به تل‌آویو در آمریکا تشدید خواهد شد. حضور دیوید کوهن یهودی که قبلا قاطعیت خود را در اعمال فشار و وضع تحریم علیه ایران به اسراییل ثابت کرده است، موجب اطمینان دولت تندروی بنیامین نتانیاهو خواهد شد. اما در صورت عدم توافق میان ایران و گروه ١+٥ و ادامه گفت‌وگو‌ها، ماجرایی تازه آغاز خواهد شد و نقش کوهن بیش‌ازپیش اهمیت خواهد داشت.

حالا با انتخاب اشتون کارتر در راس وزارت دفاع دولت آمریکا، اوباما نشان داد که بیش از آنکه نگران به نتیجه نرسیدن مذاکرات میان ایران و غرب باشد، نگران تندروهای داخلی است. با انتخاب کارتر در واقع اوباما قصد دارد به تندروهای دموکرات و جمهوری‌خواه (بازها) کنگره و لابی‌های اسراییلی بقبولاند که در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای ایران، برنامه حساب‌شده‌ای دارد.

جمهوری‌خواهان کنگره نیز در اولین جلسه پرسش و پاسخ با اشتون کارتر در سنا نشان دادند که امید زیادی به اختلافات ظاهری کاخ‌سفید و اشتون کارتر بسته‌اند.

کارتر، از اکتبر۲۰۱۱ تا پایان سال ۲۰۱۳ شخص شماره دو پنتاگون و معاون وزیر‌دفاع پیشین چاک هیگل بود. کارتر ضمن پشتیبانی از مذاکرات دیپلماتیک با ایران، در سال ۲۰۰۸ در یک مقاله آکادمیک به راه‌های احتمالی برای حمله به تاسیسات زیربنایی اتمی ایران پرداخته بود. او در سال ١٩٩٣ در دولت بیل کلینتون در وزارت دفاع آمریکا مسوول جمع‌آوری کلاهک‌های هسته‌ای از کشورهای تازه استقلال‌یافته از جمله اوکراین، قزاقستان و بلاروس بوده است. او تا پیش از ورود به وزارت دفاع آمریکا در اوایل دهه ۱۹۹۰، چهره‌ای آکادمیک در دانشگاه هاروارد بود که به مطالعات فیزیک اتمی و چگونگی مهار تسلیحات هسته‌ای اشتغال داشت.

اکنون دیوید کوهن یهودی‌تبار، معمار تحریم‌ها برصندلی دوم سازمان سیا نشسته و اشتون کارتر، مخالف سرسخت گسترش سلاح‌های اتمی و موافق با حمله‌های پیشگیرانه در مرکز پنتاگون قرار دارد و تا اینجای کار سپر دفاعی خوبی برای دولت اوباما در برابر حمله تندروهای داخلی ساخته شده است.

اوباما و وزاری دفاع جمهوری‌خواه
کارتر چهارمین وزیر دفاع کابینه باراک اوباما پس از رابرت گیتس، لئون پانه‌تا و چاک هیگل است. اشتون کارتر عضو حزب دموکرات است. پیشینه انتخاب وزیر دفاع در دولت دموکرات باراک اوباما نیز تا به امروز جالب توجه بوده است.

رابرت گیتس که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ وزیر دفاع آمریکا و از حزب جمهوری‌خواه بود، در واقع اولین جمهوری‌خواهی بود که در یک دولت دموکرات سمت وزارت دفاع را بر عهده داشت. پس از او لئون پانه‌تا یکی از مخالفان سرسخت شکنجه از حزب دموکرات وزیر دفاع آمریکا شد و پس از پانه‌تا، چاک هیگل جمهوری‌خواه، کهنه‌سرباز جنگ ویتنام دارنده دو مدال پرپل هارت و یک مدال صلیب شجاعت ویتنام، وزیر دفاع شد. چاک هیگل در طول دوران فعالیت‌های سیاسی خود، در سیاست خارجی از خود چهره‌ای میانه‌رو، ضد جنگ، طرفدار گفت‌وگو با ایران و معترض به قدرت لابی صهیونیستی در ایالات متحده ترسیم کرده است. یکی از مشهور‌ترین سخنان او جمله «من یک سناتور آمریکایی هستم، نه یک سناتور اسراییلی» خشم بسیاری از لابی‌های یهودی را بر انگیخت.
هیگل همواره درباره توسل به‌زور در حل مساله اتمی ایران نظر منفی داشته است به همین دلیل برخی تحلیلگران انتخاب او را به‌معنای دشوارتر شدن کار اسراییل برای دریافت چراغ سبز آمریکا برای حمله به ایران توصیف کردند. در آن زمان انتخاب جان کری به عنوان وزیر خارجه به جای هیلاری کلینتون و چاک هیگل به‌عنوان وزیر دفاع آمریکا به جای لئون پانه‌تا نشانه‌ تمایل اوباما برای در پیش گرفتن سیاستی نرم با ایران برداشت شد.