درمان دیابت نوع یک و دو با باکتری روده

دانشمندان دانشگاه کورنل مدعی شده‌اند که یک قرص ساده پروبیوتیک که بدن را مجددا تنظیم می‌کند، می‌تواند هر دو نوع دیابت را درمان کند.

به گزارش ایسنا، این داروی جدید که حاوی باکتری زنده از روده انسان است، بطور چشمگیری سطوح قند خون را کاهش می‌دهد.

لوزالمعده اندامی است که سطوح گلوکز خون را در بدن افراد سالم کنترل می‌کند.

اما دانشمندان آمریکایی پروتئینی را کشف کرده‌اند که از یک پروبیوتیک انسانی ترشح شده و می‌تواند کنترل قند خون را از پانکراس به روده کوچک تغییر دهد.

محققان امیدوارند این دستاورد که بر تنظیم مجدد بدن تکیه دارد، بتواند راه را برای درمان هر دو نوع دیابت یک و دو هموار کند.

دیابت یک بیماری مادام‌العمر است که در آن، گلوکز بسیار زیادی در خون وجود داشته زیرا بدن نمی‌تواند آن‌را بطور کامل مصرف کند.

پانکراس یک بیمار دیابتی قادر به تولید انسولین کافی نیست. همچنین ممکن است انسولین تولید شده قادر به عملکرد کامل نباشد.

انسولین برای بدن ضروری بوده و مانند کلیدی عمل می‌کند که درِ سلول‌های بدن را برای ورود گلوکز و ارائه انرژی باز می‌کند.

بدن مبتلا به دیابت نمی‌تواند از گلوکز به عنوان سوخت استفاده کند و در عوض این ماده در خون انباشته می‌شود.

محققان سویه‌ای از لاکتوباسیلوس را که نوعی پروبیوتیک رایج در روده انسان است، برای ترشح یک نوع پپتید مهندسی کردند که در واکنش به ورود غذا به بدن، انسولین آزاد می‌کند.

دانشمندان سپس این پروبیوتیک را به شکل قرص در دوره‌ای 90 روزه به موشهای دیابتی داده و سطوح قند خون آن‌ها را ارزیابی کردند.

آن‌ها دریافتند که این دارو سطوح قند خون موشها را 30 درصد از گروه کنترل پایین‌تر آورده بود.

همچنین در دستاورد جالب دیگر دانشمندان دریافتند که سلول‌های روده کوچک موشهای دیابتی تحت درمان پروبیوتیک به سلول‌هایی تبدیل شدند که مشابه سلول‌های پانکراس عمل کرده و انسولین ترشح می‌کنند.

گام بعدی این دانشمندان، آزمایش دزهای بالاتر این دارو برای تعیین این امر است که آیا پروبیوتیک می‌تواند کل بیماری را معکوس کند یا خیر. در صورت موفقیت، می‌توان پروبیوتیک مذکور را به صورت قرص به بیماران دیابتی ارائه کرد تا با مصرف صبحگاهی به کنترل قند خون خود بپردازند.

پروبیوتیک لاکتوباسیلوس در حال حاضر به عنوان درمانی برای اسهال، سندرم روده تحریک پذیر و بیماری کرون مورد استفاده است.

این پژوهش در مجله Diabetes منتشر شده است.