نکات کلیدی از معاون سیاسی دفتر روحانی درباره سفر نیویورک

فرارو- حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رییس جمهور، پیش از سفر حسن روحانی به نیویورک در توئیتر خود مطالبی را درباره این سفر منتشر کرد.

به گزارش فرارو، او در توئیت ها پیاپی اما زنجیره ای و منسجم از معتقدان به رویکرد تقابل در سیاست خارجی و مخالفان رییس جمهور انتقاد کرد.

ابوطالبی نکات کلیدی درباره مخالفت دلواپسان با سیاست خارجی روحانی بیان می کند. او این یادداشت خود را در حالی نوشته است که مخالفان سیاست خارجی روحانی نسبت به دیدار احتمالی او با اوباما هشدار داده اند.

معاون سیاسی دفتر رییس جمهور در بخشی از نوشته خود با اشاره به تماس تلفنی سال گذشته اوباما با روحانی در نیویورک آن را یک گام روبه جلو دانست، و درباره نگرانی ها معترضان به این اقدام رییس جمهور نوشت:  «دیگر کسی نگران دیدار وزرای خارجه، یا تماس تلفنی رهبران نیست؛ اینان ممکن است سال آینده نگران سفرهای رسمی باشند.»

برخی ناظران معتقدند این بخش نوشته ابوطالبی "اینان ممکن است سال آینده نگران سفرهای رسمی باشند"، کد و نشانه ای است مبنی بر این که احتمال دیدار اوباما و روحانی در نیویورک وجود دارد.

ابوطالبی در این توئیت ها که در واقع یک یادداشت است نوشته است:

قراراست دكتر روحانى هفته أينده براى سخنرانى در مجمع عمومى سازمان ملل و ديدار با سران و مسئولين كشورهاى غربى، آسيايى، و... عازم نيويورك شود.

چندین سال پیش که درمرکز تحقیقات استراتژیک دربحث سیاست خارجی دراسنادبالادستی شرکت می کردم دوگرایش مطرح بود: یکی تقابل و دیگری تعامل سازنده.

سرانجام سیاست تعامل سازنده به تصویب مجمع رسید و ابلاغ شد.

در انتخابات سال گذشته، مردم ایران به شعار"تعامل سازنده، نجات اقتصاد، احیاءاخلاق" رای دادند و روحانی با تعهد در برابر ملت ایران به ریاست جمهوری رسید.

از همان روز انتخاب، پیامهای تبریک سران کشوره او حضور مثال زدنی رهبران آنها در مراسم تحلیف ایشان نشان می داد که جهان هم به این سیاست احترام می گذارد.

امروز از انتخابات شورآفرین ریاست جمهوری، اندکی بیش از یکسال می گذرد و سطح تعاملات ایران وجهان به شکل بی نظیری ارتقاء یافته است.

در این یکسال و اندی،حامیان گرایش تقابل،که من احترام فراوانی برایشان قائل هستم، در سه حوزه احساس نگرانی می کنند: آمریکا، روسیه، اروپا.

آمریکا: در زمان ِگرایش ِتقابل، گفتگو با آمریکا درسطح معاونین وزیر در یک کشور عربی، نزدیک به دوسال انجام می گرفت، نامه های سطح سران هم ردوبدل می شد.

نه کسی از آن گفتگو و تبادل نامه ها باخبربود، و نه با خبران امکان اعتراض داشتند.

سال گذشته دکترروحانی به تماس تلفنی آقای اوباما پاسخ داد؛ سطح مذاکرات مخفی معاونین وزیر به مذاکرات شفاف وزرای خارجه ارتقاء یافت، تعاملات ایران و آمریکا علنی شد، خبرشدگان نگران شدند، و اعتراضات شروع شد.

دکتر روحانی ساعتی دیگر به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی پرواز خواهدکرد. از زمانی که ایشان در مصاحبه اخیر خود گفت در این اجلاس شرکت خواهدکرد.

حدس وگمان ها شروع شد، نامه نگاری ها و سخنرانی ها و پیش بینی ها آغاز گشت، که مبادا ایشان با اوباما روبرو شود.

این یک گام به جلو است که دیگر کسی نگران دیدار وزرای خارجه، یا تماس تلفنی رهبران نیست؛ اینان ممکن است سال آینده نگران سفرهای رسمی باشند.

روسیه: از بیشکک که دیدار روسای جمهور ایران و روسیه آغاز شد تا شانگهای و از آنجا تا دوشنبه، روحانی و پوتین به کرات با یکدیگردیدار کرده و مذاکره داشته اند.

از جلسه ملاقات گرم وصمیمانه بیش از یکساعت و نیمه روحانی و پوتین در دوشنبه که خارج می شدم، به این فکربودم که:

از امروز مخالفت ها باتوسعه روابط و امضاء تفاهمات میان دو کشوربه اشکال مختلف شروع خواهد شد؛ همینطور هم شد.

اروپا: وقتی روابط ایران واروپا هم سامان بگیرد، همین اعتراضات مجددا مطرح می شود:

مثلا اگر امسال دکتر روحانی درنیویورک با نخست وزیرانگلیس دیدار کند، حامیان استقلال اسکاتلند برآشفته شده و به این دیداراعتراض خواهندکرد؛

یا اگر روسای جمهورایران و فرانسه مانند سال گذشته در نیویورک ملاقات کنند، دوباره فریاد همان دوستان نگران بلند خواهدشد.

سیاست خارجی عرصه منافع و امنیت ملی است؛ برای تامین امنیت ملی و منافع ملی باید دست به هر اقدام لازمی زد.

اکنون ما دردهه دوم قرن بیست و یکم زندگی می کنیم؛ حتما تاریخ ایران در این زمان، با تاریخ ایران در دهه دوم و سوم قرن بیستم متفاوت است.

دکتر روحانی از نیویورک به آستارخان می رود؛ ازکشور اوباما به سرزمین پوتین. به توانایی های بالای دیپلماتیک خود باورداشته باشیم.

سطح بازیگری ایران که اصلی ترین و بزرگترین قدرت منطقه است، اکنون به تعامل با قدرت های بزرگ جهان رسیده است؛ این یک افتخارملی است.