فرارو- کشور کنونی ترکمنستان در شمال شرقی ایران واقع است و در دوران هخامنشیان مشتمل بر سه ساتراپ (بخش) خوارزم، پارت و مرو بوده است. احداث جاده ابریشم و ظهور سلسله اشکانیان به این منطقه رونق بخشید.
در دوران اسلامی با انتقال پایتخت به مرو در زمان مامون این منطقه رونق دو چندان یافت اما پس از حمله مغول و تا قرون هجده و نوزده میلادی رونق این منطقه کم کم از میان رفت تا اینکه در سال ۱۸۹۴ حکومت تزار روسیه عملاً کنترل این منطقه بدست گرفته و به امپراطوری خود ضمیمه کرد.
می گویند فرهنگ ترکمن بر چهار ستون استوار است؛ قالیچه، اسب، اشعار مختوم قلی فراغی و دوتار. ترکمن ها معتقدند که دوتار همان توت تار است یعنی سازی که از چوب درخت توت ساخته شده است.
افسانه می‌گوید زمانی که برای اولین‌بار دوتار را ساختند؛ هر قدر که تلاش کردند صدایی از ساز درنیامد. تا اینکه خود ِ دوتار به صدا در می‌آید و می‌گوید «از جنس من رشته‌ای به من بیاویزید» آن شخص که دوتار را ساخته بوده پی می‌برد منظور او «تار ابریشم» است. در گذشته برای ساختن دوتار از سیم استفاده نمی‌کردند بلکه تار ابریشم را رشته می کردند و به ساز می آویختند.
غیر از دوتار، کمانچه ترکمنی از سازهایی است که همواره نقش فرعی و همراهی کننده را دارد اما موسیقی ترکمن ساز کوبه ایی ندارد. شاید این به آن دلیل باشد که تاریخ ترکمن پر از جنگ و خونریزی بوده (این رنگ در قالیچه ترکمن نمود یافته است) غلبه حماسه و اندوه در این موسیقی، جایی برای شادی و به تبع آن ساز کوبه ایی باقی نگذاشته است.
موسیقی در مراسم شادی ترکمن ها جایگاه ویژه ایی دارد. معمولآ در عروسی‌ها از سر شب تا حدود ساعت 11 ترانه‌خوان‌ها و از ساعت 12 شب تا صبح؛ روایت‌گران می‌آمدند. این روایت‌گران داستان های «حماسی» یا «عشقی» فرهنگ ترکمن را روایت می‌کردند.
آنچه در ادامه می بینید دوتار نوازی نوربردی قلی اف یکی از بزرگترین نوازندگان ترکمنستان است.
فرارو- کشور کنونی ترکمنستان در شمال شرقی ایران واقع است و در دوران هخامنشیان مشتمل بر سه ساتراپ (بخش) خوارزم، پارت و مرو بوده است. احداث جاده ابریشم و ظهور سلسله اشکانیان به این منطقه رونق بخشید.
در دوران اسلامی با انتقال پایتخت به مرو در زمان مامون این منطقه رونق دو چندان یافت اما پس از حمله مغول و تا قرون هجده و نوزده میلادی رونق این منطقه کم کم از میان رفت تا اینکه در سال ۱۸۹۴ حکومت تزار روسیه عملاً کنترل این منطقه بدست گرفته و به امپراطوری خود ضمیمه کرد.
می گویند فرهنگ ترکمن بر چهار ستون استوار است؛ قالیچه، اسب، اشعار مختوم قلی فراغی و دوتار. ترکمن ها معتقدند که دوتار همان توت تار است یعنی سازی که از چوب درخت توت ساخته شده است.
افسانه می‌گوید زمانی که برای اولین‌بار دوتار را ساختند؛ هر قدر که تلاش کردند صدایی از ساز درنیامد. تا اینکه خود ِ دوتار به صدا در می‌آید و می‌گوید «از جنس من رشته‌ای به من بیاویزید» آن شخص که دوتار را ساخته بوده پی می‌برد منظور او «تار ابریشم» است. در گذشته برای ساختن دوتار از سیم استفاده نمی‌کردند بلکه تار ابریشم را رشته می کردند و به ساز می آویختند.
غیر از دوتار، کمانچه ترکمنی از سازهایی است که همواره نقش فرعی و همراهی کننده را دارد اما موسیقی ترکمن ساز کوبه ایی ندارد. شاید این به آن دلیل باشد که تاریخ ترکمن پر از جنگ و خونریزی بوده (این رنگ در قالیچه ترکمن نمود یافته است) غلبه حماسه و اندوه در این موسیقی، جایی برای شادی و به تبع آن ساز کوبه ایی باقی نگذاشته است.
موسیقی در مراسم شادی ترکمن ها جایگاه ویژه ایی دارد. معمولآ در عروسی‌ها از سر شب تا حدود ساعت 11 ترانه‌خوان‌ها و از ساعت 12 شب تا صبح؛ روایت‌گران می‌آمدند. این روایت‌گران داستان های «حماسی» یا «عشقی» فرهنگ ترکمن را روایت می‌کردند.
آنچه در ادامه می بینید دوتار نوازی نوربردی قلی اف یکی از بزرگترین نوازندگان ترکمنستان است.
