فرارو- در خراسان شمالي اقوام مختلفي از قبيل تاتها، كردها، تركها و تركمنها حضور دارند كه همين امر باعث شده كه نوازندگان این خطه به سه زبان ترکی، کردی و فارسی می خوانند. به دلیل غالب بودن زبان ترکی در روایت ها دو سال پیش کشور آذربایجان قصد ثبت موسیقی مقامی خراسان را داشت. که در پی دریافت نامه‌ای از یونسکو ایران مدارک مورد نیاز را آماده کرد و آن را به ثبت رساند.
از میان دوتار نوازان این منطقه نام مرحوم محمد حسین یگانه (1371-1297) بیش از نام کسان دیگر به گوش آشناست.
حاج حسین یگانه بر سبک های گوناگون دوتار نوازی خراسانی، مانند سبکهای دوتار ترکمنی، با خرزی و قوچانی، کردی و ترکی محلی تسلط داشت. او در نواختن دوتار، خواندن آواز، ساختن ساز و سرودن شعرهای کردی، ترکی و فارسی مهارت داشت و تکنیک نوازندگی اش، بویژه در تکیه ها و تزیین های مضراب و قدرت پنجه بسیار برجسته بود. یگانه برخی از داستان های ترکی و ترکمنی رایج در منطقه قوچان مانند "ابراهیم ادهم” و "زهره و طاهر” را به شعر فارسی برگرداند.
در جشن هنر 1352، داستان ابراهیم ادهم را در سرای مشیر اجرا کرد. هنگام اجرای همین برنامه بود که استخوان انگشت او شکست و او غرق در طوفان امواج مضرابهایش، درد را حس نکرد و شهد هنر یگانه اش را به کام شنوندگان برنامه اش ریخت. او کمانچه و دوتار نیز می ساخت و دوتارهای ساخته او از بهترین سازهای شمال خراسان بود. علی غلامرضایی آلمه جوغی و محمد یگانه (فرزند استاد یگانه) از بهترین شاگردانی هستند که او تربیت کرده است.
فیلمی که در ادامه می بینید بخشی از اجرای حاج حسین یگانه در جشنواره هفت اورنگ است که به همت محمدرضا درویشی در سال 1370 برگزار شد. یگانه در اینجا قطعه ای کوتاه به نام «اینجیتمه» (مرا میازار) را اجرا می کند.
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
