پاسخ عبدالجبار کاکایی به علیرضا قزوه

عبدالجبار کاکایی دبیر جشنواره شعر فجر به سخنان علیرضا قزوه در خصوص جشنواره و دعوت از یدالله رویایی واکنش نشان داد.

به گزارش خبرآنلاین، علیرضا قزوه صبح دوشنبه در آیین نکوداشت حسین اسرافیلی، با اشاره به اعتراض او نسبت به دعوت از یدالله رویایی به جشنواره شعر فجر، امسال را سال نفرین شعر انقلاب دانست.

سخنان قزوه  واکنش عبدالجبار کاکایی، دبیر هشتمین دوره جشنواره شعر فجر را به دنبال داشت. او در متنی درباره صحبت‌های قزوه موضع گرفته و نوشته که او(قزوه) پیشنهاد داده که به جای یدالله رویایی از سیمین بهبهانی برای حضور در جشنواره دعوت شود. کاکایی نوشته:«این که آقای قزوه بگوید اگر جای شما (کاکایی) بودم بهبهانی را دعوت می کردم چه توجیه ایدئولوژیک برای آقای قزوه دارد که در خلوت می گوید و در جلوت پنهان می کند؟ من باید باور کنم ایشان تا این اندازه دمکراتیک هستند یا تنها می خواهد راهنمای چپ بزند و بپیچد به راست؟ یا فکر می کند دیگران آنقدر ساده هستند که باور کنند ایشان مشتاق دعوت از منتقدان است.... موضوع دو حالت دارد یا این توصیه ها را در خفا برای نشان دادن روحیه ی آزاد منشی به شاعران انقلاب می فرماید یا مقصوددشان از چاله در آوردن و به چاه انداختن است که البته اخلاقی نیست.»

متن کامل نوشته کاکایی بدین شرح است:

پاسخ به نفرین نامه دوست عجیب و غریب من قزوه با مواضع فصلی
فرمودند: نفرین بر کسی که این اتفاق را برای شعر انقلاب به وجود آورد. بدون اجازه از شورای سیاست‌گذاری جشنواره شعر فجر، از «یدالله رویایی» که به امام خمینی (ره) توهین کرده بود، دعوت کردند، اما این حرکت خطرناک بود و من شاهد بودم که حسین اسرافیلی اولین کسی بود که به میدان آمد و عده‌ای که می‌خواستند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند را سرجایشان نشاند. -

جدا از موضوع استحاله خبر و تخریب آن از سوی رسانه های زنجیره ای که سبب شد شعر انقلاب با چالش روبرو شود .در حقیقت موضع تند آقای اسرافیلی تاثیری در رد دعوت آقای رویایی نداشت. چون از قبل قرار بود، موضوع" شایعه دعوت" از ایشان در جلسه ی شورا ی سیاستگذاری مطرح و منتفی شود! نکته ای که بنده درابتدای جلسه گفتم، طرح موضوع دعوت در رسانه ها و هزینه احتمالی آن از سوی شاعران انقلاب در صورت رد دعوت بود چون امر انسانی درخواست یک شاعر برای سفر به ایران با رفتار غیر انسانی رد در خواست سازگار نبود و حرفه ای هم نبود من پیشنهاد دادم که نهاد های مخالف دعوت، خودشان" رد درخواست" کنند یا شورا به شکل آبرومندانه ای موضع بگیرد و همین هم شد و مساله رد درخواست تبدیل شد به دعوت در زمانی دیگر اما از پیشنهاد های جالب و تا حدی عجیب و غریب، توصیه ی آقای قزوه بود که بعد هم از سوی چند تن از دوستان ایشان طرح شد که کاش به جای رویایی، بهبهانی دعوت می شد عرض من این بود که دعوت از بهبهانی قطعا هزینه های بیشتری داشت کما اینکه بعد ها شایعه حضور ایشان در جشنواره با مخالفت و مقاومت روبرو شد اما این پیشنهاد غیر عملی از سوی دوست من قزوه هم کمی عجیب به نظر آمد و به نظرم شوخی هم نبود شاید شیطنت بود چون به شکلی جدی مطرح شد، البته شورا خردمندانه و هوشمندانه موضوع دعوت را به زمانی نا معلوم موکول کرد و همین سبب شد تا کیهان شورای سیاست گذاری را شورای سیاست بازی بنامد... این که آقای قزوه بگوید اگر جای شما (کاکایی) بودم بهبهانی را دعوت می کردم چه توجیه ایدئولوژیک برای آقای قزوه دارد که در خلوت می گوید و در جلوت پنهان می کند من باید باور کنم ایشان تا این اندازه دمکراتیک هستند یا تنها می خواهد راهنمای چپ بزند و بپیچد به راست؟ یا فکر می کند دیگران آنقدر ساده هستند که باور کنند ایشان مشتاق دعوت از منتقدان است... موضوع دو حالت دارد یا این توصیه ها را در خفا برای نشان دادن روحیه ی آزاد منشی به شاعران انقلاب می فرماید یا مقصوددشان از چاله در آوردن و به چاه انداختن است که البته اخلاقی نیست.

دوست خوب من با مواضع فصلی!
قسم حضرت عباس را باور کنم یا دم خروس را؟ شما با رسانه های زنجیره ای چه خوابی برای کمیته ی علمی من دیدید که می خواستید جای رویایی را با بهبهانی عوض می کنید و دبیر جشنواره را به چالشی دیگر سرگرم کنید من پیشنهاد شما را دوستانه تلقی نکردم اما مثل همیشه سبب نشد به شما شک مستمر داشته باشم همانطور که شما به من ندارید.