روزنامه کیهان نوشت: حرفهای ناپسند بازیگر فیلم «طبقه حساس» که جایزه جشنواره را هم به خاطر
همین فیلم به دست آورد، بدجوری عوامل سازنده این فیلم را دچار دردسر کرد.
زیرا تلاش می‌کردند تا در نزد رسانه‌های گروهی به نحوی حرفهای زشت او را
توجیه کنند و جوابهای سربالا بدهند و خلاصه مدتها به رفع و رجوع این سنگ
افتاده در چاه بودند.
تجربه ثابت کرده است که این بازیگر با دیدن
میکروفون، الفاظی را به زبان می‌آورد که نه در شان سینمای ایران اسلامی
است، نه در شان جشنواره فیلم فجر و نه در اندازه بازیگری که جایزه هم گرفته
است. کلماتی که حالتی روان پریشانه داشت و متاسفانه قابل بازگو کردن نیست.
حداقل این است که بازیگر بگوید من برای خنداندن تماشاگر همه تلاش خودم را می‌کنم و نه اینکه بگوید....
متاسفانه در مراسم اختتامیه هم جناب فیلمساز و بازیگر جنبه دیگری از روان‌پریشی خود را به نمایش گذاشت.
این
در شرایطی بود که وی جایزه‌اش را دریافت کرده بود و باید می‌رفت و می‌نشست
سرجایش اما از آنجا که صحنه جذاب است و از این مکان می‌توان حرف‌هایی زد
که برای رسانه‌های بیگانه خوش آیند باشد، این آقا هم ول کن نبود و افتاده
بود به چرت‌وپرت گویی در باب تولید سیمرغ در خانه‌اش.
این جملات آنچنان زشت و دور از عرف بود که کسی حتی نخندید. اما بازهم ادامه داد.
همین
جناب بازیگر در یکی از سریال‌هایش درماه مبارک رمضان شعری از «یاکوس
کامیانلیس» شاعر یهودی و مرثیه‌سرای یهودیان در جنگ جهانی دوم را در تیتراژ
سریال‌هایش به نام شعری از خودش دکلمه می‌کرد؛ موضوعی که علی‌رغم تذکر به
رسانه ملی هنوز توجهی به آن نشده است.
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
اينها سنگ محك وارزش آدام است.