بازگشت به سنت‌های زندگی با فیس‌بوک و وی‌چت!

کلمات بیان کننده توانایی ها، خصلت ها، خلق خوی، روش ها و منش فرد یا افراد است. علم عرصه گسترده ای را در افق دید انسان قرار داده است. این افق دید گسترده منجر به کشف وسایل و امکاناتی شده است که کیفیت زندگی بسیاری از جوامع را متحول کرده است. و این تحول زمانی اثر بخش شد که افراد جوامع این پیشرفت ها را جزیی از بهبود کیفیت زندگی پذیرفته اند.

از علومی که مورد پذیرش و استقبال ملت بزرگ ایران قرار گرفت علوم مربوط به کامپیوتر یا همان علم (صفر و یک) است. این علم و عوامل مرتب با آن تمام شئون زندگی سنتی را تغییر و در حال تبدیل به وضعیت جدید است. مثلا قبلا برای کپی کردن یک نوشته نیاز به کاربن و کاغذ بود ولی در حال حاضر با چهار عمل اصلی به قول اساتید این عرصه قابل انجام است و حتی پایان نامه تحویل داده می شود. (شوخی نیست)

اساتید، این عرصه علم، نوجوانان و جوانان سال 92 هستند و پسران و دختران پر شور و پر نشاط تیزهوش. در عرف، اساتید معمولا کسانی بوده اند که شاگردان آن ها از نظر سن و سال کوچکتر از آنان بوده اند اما این عرصه علم، علوم کامپیوتر این جایگاه را جابجا کرده است. نوجوانان و جوانان یعنی فرزندانمان اساتید ما هستند. این اساتید در استفاده از این علم، بعد از کسب آن دچار مشکل شده اند، و دنبال راه چاره می گردند.

واژه ای وجود دارد به نام فیلتر کردن یا به زبان پدر و مادرها همان کلمه نکن، نکن، است و در طول روز بارها و بارها آن را تکرار می کنند. چرا تکرار می کنند، چون فرزندان خود را بیشتر از جان خویش دوست دارند، و نگرانی و ترس دارند که خدای نکرده به آنان آسیب برسد.

اما چه زمانی دیگر این کلمات را به فرزند خود نمی گویند؟ مثالی را عرض می کنم. زمانی که فرزندان ما کوچک هستند به علت عدم شناخت بعضی از اشیا و حس کنجکاوی تمام وسایل را دستکاری می کند تا از آن شناخت پیدا کنند. زمانی شناخت، به وسیله لمس کردن ایجاد می شود. بارها مشاهده کردید بچه های کوچک آتش بازی را دوست دارند و برای آن سروپا نمی شناسند و اصلا ترس ندارند. اما ما می ترسیم و تکرار می کنیم : نکن، نکن، دست نزن، یا فوری بچه را بغل می کنیم. اما زمانی در همان سن دیگر آن کلمات را برای او تکرار نمی کنیم چرا؟ چون او با مراقبت ما گرمای آتش را لمس و درک کرده است که لمس بیشتر او را می سوزاند.

اساتید جدید چگونه به هم ارتباط پیدا می کنند؟
علوم کامپیوتر امکانات را مثل فضای مجازی اینترنت، فیس بوک، وی چت، چت، و ... در اختیار همه قرار داده است. ورود در این فضا حسی را برای بعضی ها ایجاد می کند که همان حس شکار کردن است.

در حال حاضر عرصه فیس بوک، وی چت، چت، تحت کنترل و اختیار کامل نوجوانان و جوانان سال 92 است. نوجوانان و جوانان، پاک و معصوم، مهربان و دوست داشتنی.

درست است نوجوانان و جوانان سال 57 از نظر علم تجربه ها، امانت داری، علوم دیگر از رتبه های بالایی برخوردار هستند. اما باید در علوم کامپیوتر پای درس فرزندانشان بنشینند و یاد بگیرند.

بهشهر؛ علوم کامپیوتر و ...

 بهشهر- در زمینه علوم کامپیوتر دارای دو حسن بزرگ است:

الف:   از نظر تعداد کسانی که در این علوم، تسلط داشته باشند و از آن بهره ببرند، دومین شهر در استان مازندران است. همان طور که مازندران در کل کشور در استفاده از علوم کامپیوتر رتبه اول را دارد.

ب:   بهشهر به لحاظ پایبندی به اصول زندگی خصوصا دوست داشتن فرزند و فرزندان، سرسخت ترین در استان و کشور است. اگر با کوچکترین اشاره توجه پیدا کند این استفاده از وسایل مرتبط با علوم کامپیوتر خطر و تهدیدی برای فرزندانش است. زمینه های بروز این تهدیدها را رفع خواهد کرد همان طور که تا کنون رفع کرده است. آشنا شدن به علوم کامپیوتر توسط همه مردم، اطمینان به فرزندان، با دیدن توانمندی های دیگر که در هنگام خطر از خود بروز داده اند. همه شاهدند با وجود بیکاری موجود در سطح شهرستان پدر و مادرها با صبر، تحمل و تلاش و کوشش بیشتر مثل شمع جلوی فرزندان ذوب می شوند اما نمی گذارند چرخ زندگی و سلامت خانواده از حرکت بایستد. گواه هزاران پدر و مادرهای هستند که همه ما آن ها را در کار و تلاش اینگونه تماشا می کنیم.

بهشهری ها فرزندانشان را سرسختانه دوست دارند، اگر از گوشه ای به رفتارهای خود با فرزندانمان نگاه کنیم در روز چند کار را می خواهند انجام دهند به ما می گویند و یا نمی گویند، ماها تکرار می کنیم، نه، نکن خطر دارد، آبرو می رود و ... آیا توجه داریم زندگی با این روش تبدیل به جهنمی شده است، که از جهنم واقعی غیر قابل تحمل تر است. بهتر نیست تعداد نکن، نکن، یا همان فیلتر کردن ها را کم کنیم، مراقبت کنیم، تا خطر ها را تجربه کنند، طوری که به آنان آسیب نزند، و آرامش خاطری ایجاد شود که اصلا دیگر نیاز به تکرار نکن، نکن، باشد.

چه خواهد شد؟

روزی برای شنیدن رادیو آن هم روزی دو ساعت باید مجوز دریافت می شد، اما اکنون این وسیله ارتباط جمعی در اختیار همه و کمک کننده کیفیت بهتر زندگی است.

تلویزیون، فضای های تحت پوشش آن سطح بسیار گسترده ای را داخل خاک ایران و جهان را پوشش می دهد. دستگاه ویدئو که روزگاری، داشتن آن، مصیبتی برای خانواده ها بود در هر خانه ای در گوشه ای افتاده است.

انسان با تغییر سبک زندگی، سنت های درست زندگی، مثل صله رحم، خندیدن، گریه کردن، دعوا کردن، کسب و کار، کسب شهرت، کسب منزلت اجتماعی و ... را با استفاده از توانمندی خویش از جمله گسترش علوم کامپیوتر و امکانات منتج شده از آن (فیس بوک، وی چت، چت، اس ام اس) در مجموعه زندگی، به صورت جاری، مستمر و پیوسته نگهداری می کند.

شاید همه موضوعات فوق در آینده به فرم و شکلی دیگر در میان ما بروز پیدا کند. اما در حال حاضر در حال تجربه امکانات تهیه شده به واسطه علوم کامپیوتر، هستیم.

هرچه شناخت و آگاهی در این مورد به خصوص بیشتر شود. نگرانی ها کم تر، برخورداری از این نعمت های زندگی، بیشتر، بیشترخواهد شد. این بخش بزرگ زندگی، در دستان توانمند نوجوانان و جوانان سال 92 است. بدون تردید هدایت درست این بخش، برخورداری همه مردم از آن برای بهبود کیفیت زندگی هدیه ای الهی که به واسطه، هوش و توانمندی فرزندانمان نصیب ما شده است. قدر آن را بدانیم وسپاس گذار آنان باشیم.

با امید به خداوند بزرگ