خانه‌ی قاجاری «مینایی» جایگاه نهم را در فهرست آثار خارج‌شده از ثبت ملی در استان تهران، از آن خود کرد.
به گزارش ایسنا، بهمن‌ماه سال 1390، مالکان خانه‌ی قاجاری «مینایی» پس از ناامید شدن از اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران برای تملک و حفاظت از این خانه که سرنوشت آن به سروسامان گرفتن وارثان این بنا می‌توانست منجر شود، درخواست خروج این خانه را از فهرست آثار ملی مطرح کردند، اما متولیان حفاظت از بناهای تاریخی در آن زمان، رویه‌ی خود را تغییر ندادند تا جایی که مالکان خانه‌ی مینایی با شکایت به دیوان عدالت اداری، این خانه را از ثبت ملی خارج کردند.
از سال 1385، مالکان این خانه‌ی ارزشمند چندبار درخواست اختصاص یافتن اعتباری برای مرمت و تملک خانه را به اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری دادند؛ ولی به گفته‌ی یکی از مالکان، فقط حرف‌هایی مبنی بر لزوم توجه به این بنای تاریخی زده شد و اقدامی عملی صورت نگرفت.
این بی‌توجهی به اندازه‌ای بود که معاون پیشین میراث فرهنگی استان تهران - بهروز جلالی - ششم مرداد 1391 گفت: این اداره کل اعتبار تملک خانه‌ی قاجاری مینایی را ندارد و در این زمینه، مدیریت شهری باید وارد عمل شود.
از سوی دیگر، مدیر پیشین بافت تاریخی شهرداری تهران مردادماه سال گذشته در این زمینه به ایسنا گفت: شهرداری تهران در حوزه‌ی حفاظت از خانه‌های تاریخی که وظیفه‌ی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است، فقط یک هدایت‌کننده است.
بهروز کاشف با اشاره به در نظر گرفته شدن اولویت‌های مربوط به خانه‌های تاریخی مانند دوره‌ی تاریخی، مکان‌رویداد و اتفاق‌های سیاسی برای حفاظت، تملک و نگهداری از آن‌ها، اظهار کرد: اعتباری برای تملک خانه‌های تاریخی نداریم؛ ولی برای حفاظت از این خانه‌ها می‌توانیم در حد توان شهرداری کمک می‌کنیم، البته اما دعا می‌کنیم این خانه‌ی تاریخی از ثبت ملی خارج نشود، وگرنه نگهداری از آن از اختیار شهرداری هم خارج می‌شود.
او در زمانی که این خانه‌ی تاریخی هنوز در فهرست آثار ملی بود، اظهار کرد: اگر این بنا از فهرست آثار ملی خارج شود، دیگر اختیارش با شهرداری نیست و ما مجبوریم براساس ضوابط شهرداری به مالک خانه پروانه‌ی تخریب بدهیم. این وظیفه‌ای است که قانون برعهده‌ی ما گذاشته و باید توجه کنیم که شهرداری به‌لحاظ قانونی محدودیت‌هایی دارد.
در اواخر دوره‌ی قاجار، خانه‌ای با 480 مترمربع مساحت در کوچه‌ی شهید مسلم کریمی‌طینت (انشای سابق) توسط شانزدهمین پسر عباس‌میرزا ولیعهد، یعنی شاهزاده عبدالمیرزا فرمانفرما ساخته شد و بعد از چندبار دست‌به‌دست شدن، فرهاد مینایی در سال 1345 آن را از تقی‌رضا، یکی از قصاب‌های معروف تهران، به قیمت 140هزار تومان خرید.
براساس فهرستی که اداره‌ی حقوقی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران تا اواخر شهریورماه امسال آن را تأیید می‌کند، خانه‌های «زند نوابی»، «صداقت»، «اتحادیه»، «پروین اعتصامی»، «علیزاده»، «توماس توماسیان»، «کلانتری» و «سرای دلگشا» از سال 1388 به بعد از فهرست آثار ملی خارج شده‌اند و حالا که خبر رسیده خانه‌ی «مینایی» اواخر سال 1391 مراحل خروج از فهرست آثار ملی را طی کرده، نام خانه‌ی «مینایی» نیز به این فهرست سیاه اضافه شده است.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
