فرارو – حمید درخشان در زمره مربیانی است که با زیر و بم فوتبال ایران آشناست؛ از شیوه تمرین کردن بازیکنان گرفته تا مدیریت باشگاه ها. با این حال وقتی پای صحبت او درباره تیم ملی می نشینیم، شرایطی که برای تیم ملی مان به وجود آمده را نقد می کند و از وزارت ورزش که مهمترین تیم ملی کشورمان را به حال خود رها کرده گلایه می کند.
گفت و گوی فرارو، با حمید درخشان را در ادامه می خوانید:
آقای درخشان، ابتدا از برنامه ریزی تیم ملی شروع کنیم؛ به نظر شما روند این برنامه ریزی چطور بوده است؟
ببینید این موضوعی است که مسئولان فدراسیون فوتبال باید آن را تدارک می دیدند و هماهنگی ها را به وجود می آوردند. متاسفانه شرایط به نحو خوبی پیش نرفت و کار به جایی رسیده که زمان زیاد برایمان باقی نمانده است. واقعیت این است که تدارکات خوبی نداریم و با این وضع باید بگویم تیم ملی به هیچ جا نمی رسد.
یعنی اصلا درباره صعود به مرحله بعد جام جهانی حرف هم نزنیم؟
موضوع این نیست که چقدر شانس داریم. من می گویم باید کاری کنیم تا از حیثیت فوتبال ایران دفاع کنیم.
با توجه به اینکه زمان زیادی تا شروع جام جهانی نمانده چه کارهایی باید کرد تا به قول شما از حیثیت این فوتبال دفاع کرد؟
اینجا فقط به چند فاکتور اشاره می کنم که می تواند تا حدودی تضمین کننده بازی های خوب برای تیم ملی باشد؛ تا جایی که می دانم بدنسازی مفصل، انجام بازی های تدارکاتی خوب، انتخاب بازیکنان آماده و همکاری باشگاه ها با تیم ملی می تواند تا حدودی در پیشبرد این اهداف موثر باشد.
ما باید با بوسنی ای بازی کنیم که 23 بازیکنش در تیم های مختلف اروپایی بازی می کنند؛ با نیجریه ای بازی کنیم که بیش از 20 بازیکنش در تیم های اروپایی هستند و آرژانتین هم که جای خود. یعنی با این چند فاکتوری که گفتید می توانیم برابر این تیم ها موفق باشیم؟
به آمار بسیار خوبی اشاره کردید. همین تعداد بازیکنان حرفه ای که در لیگ های مختلف اروپایی بازی می کنند نشان می دهد که ما بختی برای مبارزه پایاپای با این تیم ها نداریم. موضوعی که من به آن اشاره کردم این است که باید تیم ملی را تجهیز کرد، مشکلاتش را به حداقل رساند و این فاکتورها را رعایت کرد تا تازه بتوانیم بازی خوبی به نمایش بگذاریم. وقتی توانستیم خوب بازی کنیم تازه بعد نوبت به نتیجه گرفتن می شود. به هر حال اینها همه شروط لازم نه کافی برای خوب بازی کردن است.
به بازی های تدارکاتی اشاره کردید. فکر می کنید برای این بازی ها باید تیم های قدرتمند را انتخاب کنیم یا اینکه نه، تیم های متوسط رو به بالا هم خوب هستند؟
به نظر من باید با تیم های قدرتمند بازی کنیم؛ دلیلش هم ساده است: وقتی با تیم های قدرتمند بازی می کنید تازه عیار واقعی تان مشخص می شود. تازه مشخص می شود به عنوان مثال خط دفاعی تیمتان چقدر قدرت تحمل فشار را دارد و قدرت واقعی تیمتان چقدر است.
این تیم های قدرتمند را با توجه به تیم های هم گروه مان انتخاب کنیم یا این موضوع زیاد مهم نیست؟
به نظر من زیاد مهم نیست که حتما، مثلا با تیم های آفریقایی بازی کنیم. تیم های بزرگ اروپایی، می توانند تیم ملی را زیر فشار ببرند و نقاط ضعف را به نمایش بگذارند. حالا اگر تیمی قدرتمند هم در این بین از آفریقا باشد که دیگر چه بهتر؛ می توانیم با یک تیر چند نشان بزنیم.
برسیم به بحث این روزهای فوتبال، باشگاه هایی که در آسیا هستند بازیکنان ملی پوش خود را می خواهند و کی روش هم مصر است که این بازیکنان را در اختیار داشته باشد. شما در این میان حق را به کدام طرف می دهید؟
موضوع این نیست که حق با چه کسی است؛ به هر حال همیشه گفته ایم باشگاه های ما در اولویت هستند و اولویت اول باشگاه ها هم تیم ملی است. پس می بینید که این موضوع کاملا همسو است. حالا بهتر است برنامه ای چیده شود که در این میان نه باشگاه ها صدمه ببینند نه تیم ملی.
خب اختلاف نظر همین جاست. چه برنامه ای؟
ببینید من می گویم باشگاه ها می توانند با جابه جایی بازیکنانشان این مشکل را برطرف کنند. یعنی از این 4 باشگاه آسیایی که همه تیم ها 5 یا 6 بازیکن ملی پوش ندارند. خب تصور کنند همان یکی دو بازیکنی که به تیم ملی می دهند، مصدوم هستند و از این حیث با تیم ملی همکاری کنند.
ولی شرایط برای هر 4 تیم که یکسان نیست.
متوجه ام. در این بین فقط تیم استقلال می ماند که لطمه می خورد. ولی می خواهم به این موضوع از این طریق بپردازم؛ اگر قرار بود تیم ملی به جام ملت های آسیا برود می گفتم اگر باشگاه ها بازیکنانشان را ندهند اشکالی ندارد چون چیز زیادی تغییر نمی کند ولی حالا موضوع جام ملت های آسیا نیست؛ جام جهانی آخرین درجه فوتبال دنیا است و اعتبار فوتبال ملی سنجیده می شود. پس اینجا بهتر است اولویت را به تیم ملی دهیم.
ولی بهتر نبود فدراسیون فوتبال از قبل برنامه های اردوی تیم ملی را لغو نمی کرد تا کار به اینجا کشیده نشود؟
چرا، ولی فدراسیون بودجه کافی برای اعزام تیم به اردوهای مد نظر را نداشت.
چنین توجیهی قابل قبول نیست؛ رییس فدراسیون فوتبال باید به گونه ای برنامه ریزی می کرد تا این هزینه تامین می شد.
نمی خواهم اینجا از فدراسیون فوتبال دفاع کنم ولی واقعیت این است که این فدراسیون 17، 18 تیم مختلف، ساحلی، جوانان، نوجوانان، بانوان و ... را اداره می کند و بودجه ای که به آن می رسد اصلا کافی نیست.
موضوع این است بالاخره برای دفاع از حیثیت کشور هم که شده از یک طریق باید پول را تامین کنند. یعنی مثلا لابی می کردند تا از بالا این هزینه را فراهم کنند.
من هم می خواهم به همین مورد را اشاره کنم. اینجاست که بحث وزارت ورزش به میان می آید. یعنی وزارت ورزش باید به فدراسیون کمک کند نه اینکه پا پس کشد و همه کاسه کوزه ها سر فدراسیون شکسته شود. آنها بودند که باید کمک می کردند تا این اتفاقات نیفتد.
یکی باید به وزارت ورزش کمک می کرد تا وزیرش را بشناسد!
خب می بینید که مشکل فقط از فدراسیون نبوده است.
بگذریم. فکر می کنید عملکرد بازیکنان دو ملیتی در تیم ملی می تواند در جام جهانی هم به خوب بازی کردن این تیم کمک کند؟
می خواهم به شما بگویم برای جواب این سوالتان به عملکرد این بازیکنان در دوره انتخابی جام جهانی نگاه کنید؛ همین آقای قوچان نژاد را ببینید؛ دو گل سه امتیازی برابر قطر و کره به ثمر رساند و 6 امتیاز گرفت. دژاگه هم که گلی سه امتیازی برای تیم ملی زد. یعنی این دو نفر مجموعا 9 امتیاز گرفتند. حالا می خواهم بگویم اگر این بازیکنان نبودند شاید اصلا تیم ملی به جام جهانی صعود نمی کرد. پس می بینید که تاثیر گذار بوده اند و باید در جام جهانی هم استفاده از چنین بازیکنانی را در اولویت قرار داد.
پس شما هم عقیده دارید کی روش چندان اعتمادی به داخلی ها ندارد. درست است؟
موضوع اعتماد نیست. گل های سر سبد لیگ ما تیم های پرسپولیس و استقلال هستند. وقتی بازی های این دوتیم جذابیتی ندارد و چیزی عاید کسی نمی شود طبیعی است که به سراغ بازیکنان خارجی بروند که هم کیفیت تمریناتشان خوب است و هم تاکتیک پذیری شان فوق العاده است.
و صحبت پایانی؟
آرزو می کنم در این زمان کم وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال دست به دست هم دهند تا تیم ملی خوبی در جام جهانی داشته باشیم.
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
لزوما هر تیمی که اردوهای بیشتری داشته باشد و دیدارهای تدارکاتی بیشتری را پشت سر گذاشته باشدبرنده میدان نیست
در فوتبال روز تیم و روز بازیکن داریم که ممکن است حوادث بازی را به نحو غیر مترقبه ای رقم بزند
بنابر این زیاد سخت نگیرید بگذارید هم بازیکنان و هم تماشگران از فوتبال واقعی و ناشناخته لذت ببرند