علياكبر جوانفكر در اعتماد نوشت:
به نظر ميرسد كابينه دكتر روحاني بيش از اينكه تركيبي كاري داشته باشد سياسي است و اين مساله كار ايشان را در آينده سخت خواهد كرد. بالاخره آقاي روحاني وعدههايي را به مردم دادند و نام «اميد» را براي دولت خودشان انتخاب كردند و طبيعي است كه بايد بتوانند مطالبات و اميدهايي كه در مردم ايجاد شده را پاسخگو باشند.
من فكر ميكنم آقاي روحاني براي معرفي كابينه و هيات وزيران عجله كردند و اين عجله هم احتمالا ناشي از فشارهايي بوده كه به ايشان وارد شده است و فكر ميكنم عجله آقاي روحاني براي معرفي كابينهاش در آيندهيي نه چندان دور هزينههاي بالايي را به وي تحميل خواهد كرد. نكته ديگري كه در اين مورد به نظرم ميرسد، عدم توجه به جوانگرايي در كابينه ايشان است و ظاهرا اين مساله براي ايشان امري فراموش شده است.
اين مساله از آن جهت داراي اهميت است كه با تركيب فعلي كابينه بعيد ميدانم دولت آقاي روحاني بتواند پاسخ مناسبي به مطالبات و توقعاتي كه در اثر هشت سال پر كاري دولت آقاي احمدينژاد انجام شده است، بدهد.
ضمن اينكه توجه به اين نكته ضروري است كه آقاي روحاني كه خودشان دولت آقاي احمدينژاد را به افراطگرايي متهم ميكردند، اگر نتيجه كارش كمتر از دولت آقاي احمدينژاد باشد، قطعا از سوي مردم پذيرفتني نخواهد بود. موضوع ديگري كه لازم ميدانم به آن اشارهيي داشته باشم مساله راي وزراي پيشنهادي دولت آقاي روحاني در مجلس است. به نظر من اگر آقايان ربيعي و آخوندي كه از عناصر موثر سياسي در وقايع سال 88 بودند، توانستند راي اعتماد مجلس را اخذ كنند و به دولت يازدهم راه يابند اين سوال مطرح است كه چرا مجلس به آقاي دكتر نجفي كه فرد پيشنهادي آقاي روحاني براي وزارت آموزش و پرورش بودند راي اعتماد نداد و با توجه به اين مساله علت راي نياوردن آقاي نجفي در مجلس چندان براي من روشن نيست.
لذا بايد به اين نكته تاييد كنم كه راي ندادن نمايندگان به سه وزير پيشنهادي وزارتخانههاي آموزش و پرورش، علوم و ورزش، مجلس را مبرا از آن نميكند كه آغوشش را براي كساني كه وقايع سال 88 را آفريدند باز كرده است. مسالهيي كه در پايان لازم ميدانم به آن اشارهيي داشته باشم اينكه گفته ميشود دولت آقاي روحاني با مجلس تعامل و همكاري بهتري را نسبت به دوره آقاي احمدينژاد خواهد داشت.
به نظر ميرسد براي گفتن اين سخنان هنوز زود است. بايد ابتدا اين دولت با كابينه تشكيل شده كارش را آغاز كند و بعد نوع رابطه قواي مقننه و اجراييه را نظاره و درباره آن قضاوت كنيم. اما آرزوي ما اين است همانطور كه گفته ميشود اين همگرايي به وجود آيد و حفظ شود، چراكه بالاخره دولت مسووليت سنگيني بر دوش خود دارد و تفاوتي نميكند چه كسي در راس آن قرار داشته باشد. براي همين دولت نيازمند تعامل و ارتباط سازنده همه دستگاهها و قوا براي پيشبرد امور است. اميدواريم اين همگرايي را بتوانيم در دوره آقاي روحاني شاهدش باشيم و انشاءالله كه نتيجه كار دولت ايشان كمتر از دولت آقاي احمدينژاد نباشد.
آقاي قشنگ برو بشين سر جات و نظاره كن ببين فرزندان اين ملت چطور امور را با اخلاق و منش خوب اداره ميكنند... شماها رو كه ميبينم ياد شخصيت توي كارتون گاليور به نام گلامپ مي افتم...