فرارو- یک کارشناس مسائل سوریه گفت: «اگر تاکنون ایران نتوانسته مسئله چرایی حمایت از سوریه را برای مردم ایران توضیح و تبیین کند، به نظر من مقصر اصلی رسانه های ملی مانند رادیو، تلویزیون، روزنامه رسمی دولت و ... است. یعنی مجموعه رسانه ها و کسانی که به نام دولت ایران از لحاظ اجرایی و تبلیغی، مردم عادت کردند به آنها گوش دهند و مسائل را قبول کنند.»
محمد صادق الحسینی کارشناس مسائل سوریه با حضور در غرفه فرارو در نوزدهمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات و خبرگزاری ها
در گفتگو با خبرنگار فرارو مطالبی را بیان کرد که در ذیل می آید:
- آرای عمومی یک مقوله قابل تاویل و تفسیر است و سطح و حجم افکار عمومی را نمی توان مشخص کرد.
- هر کس که اصطلاح افکار عمومی را مطرح می کند طیف خاصی از جامعه را در نظر دارد. لذا وقتی می گوییم افکار عمومی باید مشخص کنیم چند درصد از مردم را در نظر داریم.
- مسئله دیگر این است که هیچ حکومت، سازمان، تشکیلات یا نخبه ای در هیچ کجای جهان نمی تواند اجماع را در هیچ موردی ایجاد کند. چون اجماع امری بسیار سخت است و هیچ کس نمی تواند همه مردم را نه تنها اقناع که حتی تمکین کند.
- مسئله سوم این است که ایران یک کشور بزرگی است که صاحب تمدن قدیمی می باشد و مردم ایران آنطور که من شناخته ام مردمی تقریبا خودکفا و عمیقا سیاسی هستند و به لحاظ داشتن استغنا شباهتی با مردم مصر و آمریکا دارند.
- یعنی مردم ایران خیلی به مسائل خارجی اهمیت فوق العاده نمی دهند و برای آنها خیلی مهم نیست که مثلا در ونزوئلا یا آمریکا چه کسی به ریاست جمهوری می رسد یا در فلسطین چه می گذرد و این مسائل به صورت مستقیم تاثیری بر سیر طبیعی زندگی مردم ایران نمی گذارد.
- حال با توجه به این سه مقدمه به مسئله سوریه می پردازیم. مسئله سوریه جزئی از مسائل سیاست خارجی ایران است که مردم مانند مسئله فلسطین عادت کردند مواضع خود را در مواضع رسمی جمهوری اسلامی ببینند.
- یعنی به شکل رسمی با این مسئله برخورد کرده و همیشه از رسانه ها و نمایندگان رسمی این مسئله را پیگیری کرده اند و به ندرت شخص، گروه یا تشکلی و حتی شخصیت های متفکر و نخبه روی مسائل سیاست خارجی به خصوص مسئله فلسطین، لبنان و سوریه به صورت عمیق کار کرده و عادت کرده اند آن چیزی که از رادیو و تلویزیون می شنوند را قبول کنند.
- از آنجا که مردم ایران جمهوری اسلامی و سیاست کلی نظام را قبول کردند، هر چه می شنوند گمان می کنند همان درست است. اما اکنون برای اولین بار یک اتفاق غیرطبیعی و غیرعادی در منطقه روی داده و پدیده ای استثنایی در جهان پیرامون جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است. به خصوص اینکه این اتفاق در ستون خیمه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (فلسطین، لبنان و سوریه) روی داده است.
- اگر تاکنون ایران نتوانسته مسئله چرایی حمایت از سوریه را برای مردم ایران توضیح و تبیین کند، به نظر من مقصر اصلی رسانه های ملی مانند رادیو، تلویزیون، روزنامه رسمی دولت و ... است. یعنی مجموعه رسانه ها و کسانی که به نام دولت ایران از لحاظ اجرایی و تبلیغی، مردم عادت کردند به آنها گوش دهند و مسائل را قبول کنند.
- اینها پردازشی عمیق، متفکرانه و همراه با بحث و گفتگو درباره بحث مهمی که در منطقه با عنوان بیداری اسلامی روی داده نداشته اند و نتوانسته اند برای افکار عمومی از این جهت توضیح دهند و حتی نخبگان، رسانه ها و افراد مستقل که متعلق به دولت نیستند (چه اپوزیسیون و چه غیر اپوزیسیون) نیز اقدام به توضیح و تبیین این مسئله نکرده اند.
- یعنی کسانی که نظر ایران مبنی بر دفاع از نظام سوریه را قبول ندارند نیز گروه تحقیقی به سوریه، لبنان یا فلسطین نفرستاده اند تا از نزدیک مسائل را دیده و سپس برای مردم توضیح دهند که آنجا چه اتفاقی روی داده است و تنها به محکوم کردن یا دفاع کردن اکتفا کرده اند. در حالی که محکوم یا دفاع کردن این مسئله را حل نمی کند.
- به نظر من ایران باید خیلی سریع روی تمام کسانی که مسئله سوریه برای آنها مهم است (چه موافق باشند و چه مخالف) کار کند.
- به نظر من در این موضوع همه مقصر هستند که مسئله سوریه را برای مردم تشریح نکرده اند.
- مثلا ادعا می شود که حکومت سوریه حکومتی علوی است؛ در حالی که به هیچ وجه اینطور نیست و تنها رئیس جمهور آن تاکنون علوی بوده است. در حالی که نخست وزیر آن همیشه سنی بوده، وزیر دفاع آن همیشه یا سنی و یا مسیحی بوده و تمام وزرا اکثرا سنی و بعضا اقلیت های دینی، شیعه یا اسماعیلی هستند.
- مهم تر از همه این است که اگر درباره مسئله سوریه در جامعه ما اختلاف ایجاد شود، چیزی را عوض نمی کند. یعنی مگر در سایر موارد ما در جامعه خود اجماع داریم؟ خب این هم یکی از آن موارد است که درباره آن اختلاف وجود دارد.
- اما من آن ضعفی که در اطلاع رسانی درباره چرایی حمایت از نظام سوریه عنوان کردم را کاملا قبول دارم.
