ایران بهانه است آقایان!

محمد فرهاد کلینی، کارشناس ارشد مسائل استراتژیک، در گفتاری برای دیپلماسی ایرانی به بررسی روابط اخیر تلاویو- واشنگتن پرداخته است.

یادداشت کلینی به این شرح است: 

موضوع دخالت اسرائیل در عرصه داخلی امریکا همواره نگرانی هایی را برای جامعه سیاسی و افکار عمومی امریکا به همراه داشته است.

دموکرات ها به شکل سنتی از حمایت بیشتر لابی یهودیان برخوردارند، بنابراین در شرایط جدید به نظر می رسد نوع سیاست هایی که تیم نتانیاهو دنبال می کنند با نگاهی که اوباما به عرصه جدید در حوزه سیاست خارجی پیگیری می کند، متفاوت است.

برخی گمان ها بر این پایه است که دوری واشنگتن از تلاویو بر سر مساله هسته ای ایران است، اما باید تاکید کرد اختلافات تلاویو و واشنگتن فراتر از موضوع هسته ای ایران است. به عبارت روشن تر این موضوع محصور و منجمد در بحث هسته ای ایران نیست، چرا که امریکا در گذشته در خصوص سیاست های خاورمیانه ای خود و در موضوع سازش در خاورمیانه و انتظاراتی و انعطافی از رژیم حاکم بر تلاویو دنبال می کرده و خواستار پاسخگویی این رژیم بوده است، اما تلاویو در عمل به این موضوع پاسخی نداده است. به عنوان مثال در موضوع شهرک سازی و یا بحث نگاه آنها به فرایند صلحی که امریکا به عنوان اولویت در دستور سیاست خارجی خود داشته است.

با توجه به چنین مسائلی امریکا کم کم از رژیم صهیونیستی فاصله گرفت و امروزه نتانیاهو تلاش می کند تا برای اینکه مواضع خود را در تراز جدیدی قرار دهد و همزمان بتواند سیاست امتیازگیری بیشتری را از واشنگتن درخواست کند، وارد بحث بزرگنمایی بحث پرونده هسته ای ایران شده است. امریکا نیز به خوبی از سیاست تلاویونشین ها آگاه است، به عبارت دیگر زمانی که رژیم اسرائیل از موضوع هسته ای ایران صحبت می کند و یا در سازمان ملل سعی می کند با نقاشی سخنرانی کند، در اصل فرافکنی می کند و بیانگر این است که رژیم تلاویو همچنان از ورود به ام. پی .تی فرار می کند و از پذیرش ام.پی.تی سخنی نمی گوید. از سوی دیگر امریکا در مساله منطقه عاری از سلاح های هسته ای در خاورمیانه پاسخی را از تلاویو دریافت نکرده است. حتی در آخرین دوره ای که اجلاس شورای حکام برگزار شد طرح این موضوع به تعویق افتاد، اما کماکان این موضوع در دستور کار آژانس انرژی اتمی قرار دارد. 

امروزه در شرایط جدید تلاویو نیاتانیاهو تلاش می کند تا با نحوه دخالت خود در انتخابات امریکا بتواند آینده مناسب تری را برای خود مهندسی کرده و از میان تحولات داخل امریکا کنجکاوی جدیدی را برای خود سامان دهد. همچنین تلاویو سعی دارد تا در این حوزه مواضع خود را به شکل طلبکارانه از کاندیداهای ریاست جمهوری در امریکا دنبال کند که این موضوع به هیچ عنوان مورد خوشایند مقامات فعلی امریکا نیست، به این دلیل که آنها به خوبی مشاهده می کنند که چگونه برخی از دست اندرکاران تبلیغاتی اسرائیلی در تیم جمهوری خواهان به ویژه در کلیپ تبلیغاتی میت رامنی دخالت و سرمایه گذاری کرده اند که عناصر مرتبط با تهیه کلیپ تبلیغاتی کاملا برای شخص اوباما شناخته شده اند.

باید در اینجا به این نکته نیز اشاره کرد که چنین موضوعی نتوانسته تاثیرات بسیار گسترده ای را در جامعه امریکا به وجود آورد، بر همین اساس تنها می توان گفت که چند درصد بسیار محدود از میزان جامعه حمایتگر امریکا از اوباما کاسته شده است. بنابراین چنین تلاش هایی از سوی تلاویو نتوانسته همچون رعد و برق در انتخابات امریکا خود را نشان دهد. البته ناگفته نماند که اوباما در حوزه سنتی جمهوری خواهان در هفته گذشته به ویژه در ایالت فلوریدا محبوبیت بیشتری کسب کرده که این موضوع بسیار قابل توجه است.

این که گفته می شود نیتانیاهو از مواضع خود تا حدودی عقب نشینی کرده است گویا اگاهی وی به بی ثمر بودن تاکتیک های خود در بازی از درون امریکا است.چنین به نظر می رسد که تلاویونشین ها امروزه تلاش می کنند تا بتوانند از طریق دیگری نحوه دخالت خود را در انتخابات امریکا را از مسیرهای ثانویه پیگیری کنند و لازمه آن هوشیاری مجدد مسئولین امریکایی را طلب می کند.به نظرمی رسد باید مجددا بر جمله آخر خود تاکید وتکرار کنم.

 امروزه مسیر افکارعمومی و نظام الکترال در امریکا و  مسیر لابی اسرائیل برای تغییر وضعیت برخلاف تلاش هایی که در گذشته صورت گرفته، الزاما از همسویی کامل برخوردار نیستند. بنابراین شاهد این هستیم که کماکان باراک اوباما فاصله محسوس خود را با رقیب خود یعنی میت رامنی حفظ کرده است. اکنون باید دید سیاست چند گانه اوباما و اسرائیل  در برابر هم علی رغم تماس تلفنی و عدم انجام ملاقات حضوری در مراحل بعدی چگونه دنبال می شود.