پسر کوچکی از بالتیمور که قله های بزرگ ورزش جهان را فتح کرده است دیروز در آب می خندید اما روی سکو گریست.
به گزارش گل، وی که برای سومین بار به تابلوی نتایج خیره شده بود این بار خندید. این تضاد احساسات حتی باعث شد تا بزرگترین المپین جهان نیز اشک بریزد. اما تعجبی ندارد که فلپس بعد از مسابقه گفت که امشب نیز پس از گرفتن یک دوش آب سرد تمام می شود.
طی یک ساعت در مرکز ورزش های آبی المپیک لندن فلپس در دو مسابقه دراماتیک با دو نتیجه متفاوت شرکت کرد. وی در فینال 200 متر پروانه به لوکلو از آفریقای جنوبی یکی دیگر از 20 ساله های رکورد شکن در المپیک لندن باخت و سپس در 4 در 200 متر امدادی با اختلافی زیاد نخستین طلای خود از المپیک را صید کرد.
هم اکنون مایکل فلپس 19 بار سرش را خم کرده تا مدال المپیک به گردنش بیفتد و پس از چند دهه رکورد لاریسا لاتینینا ژیمناست کار شوروی شکسته می شود. 15 مدال از این جمع طلا بوده اند که خود رکورد دیگری است دو نقره و 2 برنز نیز را در حالی باید به آن اضافه کرد که وی در 3 رشته دیگر نیز هنوز شانس کسب مدال دارد.
فلپس در طول 12 سال حضورش در رقابت های المپیک استانداردهای شنا را تعریف دوباره کرد و در برابر چشمان ما به کمال رسید. شاید حضور در فینال های رشته های فلپس در المپیک پکن و لندن افتخاری باشد که بسیاری از حاضران و هم عصران فلپس هیچگاه آن را فراموش نکنند.
حضوری با ثبات و درخشان که از المپیک 2000 سیدنی آغاز و تا به امسال ادامه یافت.
فلپس 27 ساله پس از اینکه تنها با اختلاف 0.05 صدم ثانیه در فینال مغلوب شناگر آفریقای جنوبی و با بهت به تابلوی نتایج خیره شده بود این شکست را نتیجه سهل انگاری در تمرینات در چند متر پایانی دانست.
به رغم ناکامی فلپس در چند مسابقه قبلیش در المپیک پکن اما شاید هم اکنون به بزرگی کار او در المپیک پکن در کسب 8 مدال طلا پی ببریم.
اما نکته مهم در این میان واقع بینی قهرمانی به بزرگی فلپس است. وی پیش از رقابت ها بارها و بارها اعلام کرده که به رغم اینکه 27 سال سن دارد اما این آخرین المپیکش است. وی در حالیکه سهمیه شرکت در مسابقه 200 متر آزاد را هم بدست آورده بود اما قبل از مسابقات المپیک از حضور در این رشته انصراف داد.
در فینال 4 در 200 متر امدادی وی به عنوان نفر آخر به آب پرید و در حالی به پایان خط رسید که در تیم فرانسه یانیک انجل بهترین زمان این مسابقه را ثبت کرد. وی در پایان به انجل به خاطر عملکردش در فینال 200 متر تبریک گفت و از تصمیم خود برای شرکت نکردن در آن مسابقه دفاع کرد. وی به آنجل گفت که اگر شرکت می کرد دیگران او را دود می کردند و به هوا می فرستادند.
این تواضع و فروتنی یک قهرمان بزرگ است. فلپس حد خود را می داند و می داند که در پایان دوران قهرمانیش قرار دارد و با این حال آشکارا می گوید که دیگران او را دود می کنند.
فلپس از هم تیمی هایش برای کمک کردن به او در کسب این رکورد تشکر کرد اما روی سکو و هنگام پخش سرود ملی کشورش تنها بود. با به صدا درآمدن سرود بغض راه گوی فلپس را بسته بود چشمان قهوه ای او زیر یک حلقه اشک می لرزید و همانند روزی به نظر می رسید که به عنوان یک نوجوان نخستین مدالش را برده بود. تمام دوران ورزشی پستی ها و بلندی ها را زیر پا گذاشته بود او برای این دستاورد یک عمر زحمت کشیده بود. نقس های عمیق فلپس روی سکو نشانه ای از تلاش برای کنترل این موج عظیم احساسات بود که تا حد زیادی موفق بود.
اما در سکوهای مرکز ورزش های آبی المپیک لندن در پیراهنی دارای آرم تیم روسیه زنی نشسته بود که فلپس رکورد او را شکست. لاریسا لاتینینا در هر دو مسابقه فلپس حاضر بود و زمانیکه مقامات مدال های هجدهم و نوزدهم فلپس را به گردنش می انداختند حاضر بود.
وی گفت: او بالاخره به این رکورد رسید و حالا باید ببینیم رکورد او چقدر به طول می انجامد.
تنها چیزی که نسبت به گذشته تغییری نکرده بود نخستین اقدام فلپس پس از مسابقه بود. او باز هم بعد از کسب این مدال طلا به سراغ مادرش دبی در سکوی تماشاگران رفت که در کنار خواهرانش شاهد مسابقه او بود.
مایکل پس از کسب هشتمین مدال طلایش در المپیک پکن به سمت مادرش و خواهرانش رفت و حلقه محکم آغوش این خانواده سوژه داغی برای عکاسان در مرکز ورزشهای آبی المپیک پکن شد.
او این بار هم مادرش را فراموش نکرد و دسته گلش را به سمت زنی پرتاب کرد که پس از جدایی از پدر زمانی که او کودک بود بزرگترین حامی او بود. و خواهرانی که آنها نیز به عنوان اعضایی ازتیم شنای آمریکا در دهه 1990 نقش بزرگی را در معرفی چنین قهرمانی به تاریخ ورزش داشتند.
