بحران آلودگی نفتی در آب های سرخون چهارمحال و بختیاری!

منطقه سرخون اردل در استان چهارمحال و بختیاری، در بحران ناشی از آلودگی نفتی قرار گرفته است و در صورت صحت ادعاهای برخی از مردم ساکن در منطقه که حکایت از نشت نفت و دفن غیر اصولی لجن های نفتی تلمبه خانه گندمکار در محل دارد، آن منطقه با یک بحران زیست محیطی مصیبت بار مواجه خواهد بود.

سال های زیادی است که پس از بارش باران، آب چشمه سرخون که در پائین دست تلمبه خانه نفتی گندمکار قرار گرفته و منبع تأمین آب شرب اهالی چند آبادی و تعدادی مزرعه پرورش ماهی در منطقه است، آلوده به مواد نفتی گشته و تا هفته ها با کاهش کیفیت مواجه می شده است به طوری که حدود ۲ ماه است که میزان این آلودگی – که به تائید مقامات دستگاه های محیط زیست، دامپزشکی و شیلات منطقه هم رسیده است – به شکل معناداری شدت یافته و سلامت مردم و حیات آبزیان منطقه به خطر افتاده است.

نشت مواد نفتی و آلوده شدن آب شرب و آب مزارع پرورش ماهی، نارضایتی های اجتماعی، شیوع بیماری های پوستی و تهدید سلامت مردم، مرگ آبزیان رودخانه و تحمیل خسارت های زیاد به صاحبان مزارع پرورش ماهی منطقه را به ارمغان آورده است.

بررسی های اجمالی، چند احتمال را برای ماجرای این آلودگی نفتی مطرح می سازد؛ قدمت لوله‌های انتقال نفت، فرسودگی و لرزش‌های سطوح زمین می تواند سبب نشت نفت و آلودگی خاک، سفره‌های آب زیرزمینی و چشمه ها ‌شود؛ به طوری که بعد از شکستگی لوله و نشت گسترده نفت در دهه ۶۰ ، خاک و سفره‌های آب زیرزمینی منطقه به شدت آلوده گشته و آزمایشات خاک منطقه در سال ۱۳۸۸ نیز این فرضیه را تأئید می کند.

لای روبی مخازن تلمبه خانه و تخلیه لجن های سمی نفتی و دفن غیر بهداشتی و غیر اصولی این مواد بسیار خطرناک در محل تلمبه خانه یکی دیگر از گزینه های مطرح در این ماجرا است که در صورت رخداد چنین اقدام نابخردانه ای، احتمال نشت این مواد نفتی در اثر بارندگی به سفره‌های آب زیرزمینی و چشمه های پائین دست بسیار زیاد است. این لجن های نفتی در گروه پسماندهای بسیار خطرناک قرار دارند که بایستی تحت مدیریت های خاصی به مکان های ویژه ای منتقل تا پس از خنثی سازی در شرایط کاملا” ویژه دفن شوند.

امّا نکته‌‌ی حیرت انگیز این ماجرای تلخ آن است که انگار در این سال ها دستگاه های متولی حوزه آب، سلامت و محیط زیست منطقه چنین تهدید فاجعه باری را نمی دیدند و در روزمرگی بی‌خبری، بی‌تفاوتی و انفعال به سر می بردند و حالا هم افزایش نارضایتی های اجتماعی و پوشش خبری صدا وسیمای استان، چشمان بسته آنان را باز کرده تا متوجه شوند که اگر فرضیه ها و ادعاهای مردم منطقه درست باشد با چالشی جدی و یک فاجعه زیست محیطی مواجه شده ایم!