فرارو- بامداد روز یکشنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ به عنوان روزی در تاریخ ثبت شد که ایران در حمله‌ای بی سابقه از طریق پهپاد و موشک‌های کروز به مواضعی نظامی و تسلیحاتی در اسرائیل حمله کرد.
به گزارش فرارو، اگرچه از زمان حمله اسرائیل به ساختمان مجاور کنسولگری ایران در دمشق، بسیاری از تحلیلگران ارشد سیاست خارجی، انتظار واکنش ایران را داشتند، اما کمتر تحلیلگری به این موضوع اعتقاد داشت که ایران، به شکل مستقیم انتقام می‌گیرد و عمده نظرات معطوف به انتقام از طریق نیرو‌های نیابتی استوار بود.
نیویورک‌تایمز به نقل از مقامات اسرائیلی در گزارشی اشاره کرده که ایران ۱۸۵ پهپاد، ۳۶ موشک کروز و ۱۱۰ موشک زمین به زمین به‌سمت اسرائیل شلیک کرده است. موشک‌ها و پهپاد‌هایی که از نقاط مختلف ایران پرتاب شده اند و تصاویر مرتبط با آن‌ها نیز در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است.
اسرائیل هیوم نیز به نقل از منابع آگاه خود مدعی شده که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا از بنیامین نتانیاهو، درخواست کرده به حمله ایران پاسخ ندهد و بر اساس گفته خبرنگار اکسیوس، تماس تلفنی بایدن و نتانیاهو در خصوص حمله ایران به اسرائیل ۲۵ دقیقه طول کشیده و اسرائیل خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت برای محکوم کردن ایران شده است. همچنین آمریکا دقایقی کوتاه پس از آغاز حمله ایران به اسرائیل، جلسه امنیتی برگزار کرده است.
لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا در نخستین واکنش خود به حمله ایران گفته است: «عملیات موشکی و پهپادی ایران علیه اسرائیل بی سابقه بود. ما به دنبال درگیری با ایران نیستیم، اما از هیچ اقدامی برای حفاظت از نیرو‌های خود و دفاع از اسرائیل دریغ نخواهیم کرد.» وال استریت ژورنال نیز در گزارشی نوشت: «حملات ایران به اسرائیل تمام شده، همچنین ایران به سازمان ملل اطلاع داده که این حملات صرفا جهت انتقام بود و بیشتر از این ادامه نخواهد داشت.» سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح ایران نیز گفت: «علت عملیات شب گذشته، به علت عبور رژیم صهیونیستی از خطوط قرمز ایران بود. ما این عملیات را منتج به نتیجه کامل می‌بینیم و قصدی بر ادامه عملیات وجود ندارد. اگر رژیم صهیونیستی پاسخ بدهد، عملیات بعدی ما بسیار بزرگتر خواهد بود.»
با توجه به شرایط موجود، پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که آیا می‌توان انتظار داشت اسرائیل در واکنش به حمله ایران، دست به اقدامی تلافی جویانه بزند و این درگیری‌ها چه تبعات منطقه‌ای در پی خواهد داشت؟ فرارو در راستای پاسخ دهی به این پرسش‌ها با علی بیگدلی، کارشناس ارشد سیاست خارجی و تحلیلگر روابط بین الملل گفتگو کرده است:
وی افزود: «این حجم از موشک و پهپادی که به اسرائیل فرستادیم می‌تواند تا حدودی رضایت داخلی و حتی خارجی (از سوی متحدان ایران) را کسب کند. یک نکته مهم در این میان احتمال یا چگونگی واکنش اسرائیل علیه ایران است. آمریکا صراحتا اعلام کرده که بهتر است اسرائیل به سراغ تلافی نرود و از اقدامات نظامی علیه ایران نیز حمایت نخواهد کرد. طبیعی است که ایالات متحده علاقه‌ای ندارد در سال انتخاباتی خود در حساس‌ترین نقطه جهان، یعنی خاورمیانه درگیر شود. آمریکایی‌ها روی مسائل مرتبط با منافع ملی خود حساسیت بالایی دارند و بنابراین تمام تلاش خود را برای جلوگیری از واکنش‌های سریالی اسرائیل و ایران خواهند کرد. به نظر می‌رسد کشور‌های اتحادیه اروپا نیز علاقه‌ای به گسترش جنگ در خاورمیانه ندارند.»
این تحلیلگر سیاسی در ادامه گفت: «نمی توانیم بگوییم که ایران در حمله خود علیه اسرائیل از نیرو‌های نیابتی هیچ استفاده‌ای نکرد. اتفاقا ایران از نیرو‌های نیابتی هم استفاده کرد و حوثی ها، حزب الله و نیرو‌های کتائب حزب الله در عراق حملاتی را علیه اسرائیل رقم زدند. این حقیقت نیز وجود دارد که هر اندازه کشتی توقیف می‌کردیم و از روش‌های جایگزین برای مقابله با اسرائیل استفاده می‌کردیم چندان نتیجه‌ای نداشت. درباره این که چه شد که ایران تصمیم گرفت از روش حمله مستقیم استفاده کند و پیش بینی‌های اکثر کارشناسان و تحلیلگران سیاست خارجی در زمینه نوع انتقام ایران، درست نبود هم می‌توان گفت که هیچکس نمی‌توانست به قطعیت پیش بینی کند که ایران چه خواهد کرد. قاعدتا ایران تمایلی ندارد به درگیری با اسرائیل ادامه دهد و همانطور که از سخنان فرماندهان نظامی کشور نیز مشخص است، ایران فقط به دنبال تسویه حساب با اسرائیل بود. به لحاظ ژئوپلیتیک، اصلا به نفع ما نیست که درگیر جنگی منطقه‌ای و گسترده شویم و شاید بهترین راهکار دیپلماتیک در شرایط فعلی، ادامه گفتگو‌های محرمانه و کنترل حملات و توقف آن است.»
وی افزود: «ما در بحث سیاست‌های اسرائیل با یک تناقض رو به رو هستیم. از یک سو، نتانیاهو برای خروج از فشار افکار عمومی، اعتراض خانواده گروگان‌ها و البته حفظ کابینه خود، نسبت به ورود ایران به جنگ، تمایل داشت و ورود ایران به جنگ، هم مسئله غزه را به فراموشی می سپرد و هم ناکامی‌های نتانیاهو در داخل اسرائیل را کمرنگ می‌کرد و از سوی دیگر ایالات متحده به عنوان مهمترین متحد اسرائیل، مخالف جنگ است. به همین دلیل نیز نمی‌توان هیچ نوع پیش بینی صد در صدی درباره جنگ ارائه کرد و ماجرا‌های چند ماه اخیر هم نشان داد، هیچ تحلیلگری، نمی‌تواند از نظرات خود مطمئن باشد، اما حدس من این است که نوع اقدام ایران علیه اسرائیل به شکلی بوده که لزوما نیاز به واکنش اسرائیل ندارد و آمریکا می‌تواند مانع از واکنش‌های شدید اسرائیل شود.»
بیگدلی گفت: «شرایط روسیه و چین کاملا متفاوت است. درست است که روسیه و چین در منطقه منافعی دارند، اما شاید برای روسیه بد نباشد که قیمت نفت در سایه آشوب‌های منطقه‌ای بالاتر برود. برای چین، هر نوع درگیری منطقه‌ای همراه با ضرر اقتصادی خواهد بود. چینی ها، سرمایه گذاری‌های گسترده و سخاوتمندانه‌ای را در منطقه رقم زده اند و مشخص است که نمی‌خواهند منافع اقتصادی خود را در خطر ببینند. کشور‌های عرب، احساس ناامنی بالاتری می‌کنند. هیچ یک از کشور‌های حاشیه خلیج فارس علاقه‌ای به درگیری نظامی ایران و اسرائیل ندارند و آن‌ها نیز از ایالات متحده درخواست خواهند کرد اقدامی برای کنترل وضعیت انجام دهد.»