«رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی از گفتوگو با «کایا کالاس» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در رابطه با راستیآزماییها در ایران خبر داد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۴۷۴۸ مطلب
«رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی از گفتوگو با «کایا کالاس» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در رابطه با راستیآزماییها در ایران خبر داد.
همچنان معتقدم اسراییل به سمت تکرار تجربه 23 خرداد نخواهد رفت، مگر اینکه یک رخداد غیر مترقبه ناگهانی رخ دهد. آن رخداد ناگهانی، بازسازی کامل و ادیت کردن سیستمهای معیوب گنبد آهنین و تاد و پیکان داوود و...است. این سامانهها در جنگ 12 روزه عیوب خود را کاملا نمایان ساختند.
در شرایط فعلی، ما اشتراک قابلتوجهی میان ایران، عربستان و ترکیه مشاهده نمیکنیم، الا دغدغه کاستن از تنشها و اجازه ندادن به اسراییل برای ایجاد درگیری.
علت انتخاب تهران نزدیکی آن به مسکو بود تا استالین به سهولت تردد کند و بازگردد. همچنین تهران در اشغال کامل بود و تامین امنیت سران کاملاً برای قوای متفق تضمین شده بود.
حتی اگر تمام محدودیتهای فعلی را کنار بگذاریم، هیچ منطقی وجود ندارد که چین به تنهایی این خلأ را پر کند. اقتصاد جهانی و تجربه های بین المللی نشان میدهد جذب سرمایه خارجی تنها زمانی موفق می شود که از مسیرهای مختلف انجام شود نه یک مسیر. رابطه با چین خوب است و میتواند یکی از اجزای همکاریهای اقتصادی ایران باشد، اما اگر این رابطه تنها رابطه پایدار ما باشد موفقیت چندانی نخواهد داشت. چین کشوری است که خود را در اولویت کامل قرار می دهد و نگاهش به ایران نیز در همان قالب تعریف می شود.
عراقچی ادامه داد: اصل نخست دیپلماسی و مذاکره این است که دو طرف با نیت واقعی برای تبادل منصفانه و برابر به میز مذاکره بیایند. اما اگر هدف یکی از طرفین تحمیل خواستههای خود باشد، چنین مذاکرهای شکل نمیگیرد و ثمری ندارد.
مجتبی ذوالنوری، عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس گفت: مذاکره باید بر اساس داده و ستانده باشد، نه اینکه طرف مقابل با زورگویی چیزی را از قبل برای خودش بسته باشد. آمریکا بر سر مواضعی که خودش توافق کرده پایبند نیست.
حتما پیش آمده است که در هنگام بلا از جملاتی مانند «وای بر من» یا «ای وای» یا «وای به حالت» و... استفاده کنیم. اما این وای دقیقا کیست و چرا مردم ایران در هنگام سختی از این جملات استفاده میکنند؟
نقش خاورمیانه در راهبرد آمریکا دستخوش تغییرات بنیادین شده است. با کاهش اهمیت نفت و تهدید تروریسم، همراه با هزینههای سنگین مداخلات طولانی، فشار افکار عمومی و محافل فکری برای خروج یا کاهش حضور واشنگتن افزایش یافته است. همزمان، قدرتهای منطقهای و جهانی در حال بازتعریف نقش خود هستند و روایت «خروج آمریکا» به ابزاری برای سنجش رفتار چین و سایر رقبا تبدیل شده است.