وقتی فردی دچار ایست قلبی می‌شود، خون به بقیه بدن او نمی‌رسد. بدین ترتیب، بافت‌ها و اندام‌های بدن اکسیژن دریافت نمی‌کنند.
به گزارش ایسنا، متخصصان قلب و عروق می‌گویند: مغز اولین عضو است که اثرات کمبود اکسیژن را احساس می‌کند. سلول‌های مغز در عرض چند دقیقه شروع به مردن می‌کنند و ایست قلبی طولانی‌مدت می‌تواند به مغز آسیب غیرقابل برگشت بزند.
سی‌پی‌آر یا احیای قلبی ریوی با اعمال فشار بر قفسه سینه، حرکت خون در بدن را که معمولا قلب با پمپاژ انجام می‌دهد، موجب می‌شود. سی‌پی‌آر در واقع به مغز و سایر اندام‌های حیاتی، اکسیژن می‌رساند.
حتی اگر فرد مبتلا از ایست قلبی خارج از بیمارستان جان سالم به در ببرد، احتمال دارد با اثرات طولانی‌مدت، دست به گریبان باشد مانند کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های معمول، خستگی شدید، اضطراب و افسردگی. چ
به گزارش وری‌ول هلث، دانستن اینکه فردی به سی‌پی‌آر نیاز دارد یا خیر و انجام آن، قبل از رسیدن امدادگران اورژانس، گاهی می‌تواند زندگی بیمار را از مرگ نجات دهد.
اگر با ایست قلبی فردی روبرو شدید، مهم‌ترین کار این است که آرام بمانید و وضعیت را ارزیابی کنید.
امدادگران می‌گویند: وقتی فردی با مشکل قلبی روبرو شده است، ابتدا مطمئن شوید به محل حادثه دسترسی دارید و ایمنی یا هر خطری که ممکن است برایتان وجود داشته باشد را بررسی کنید. بعد از اطمینان از مناسب بودن شرایط برای امدادرسانی به شانه فردی که ایست قلبی کرده ضربه بزنید و با صدای بلند بپرسید: «خوبی؟» و در همین حین وضعیت تنفس طبیعی او را نیز دنبال کنید.
اگر فرد هوشیار باشد و نفس بکشد، نیازی به سی‌پی‌آر ندارد.
اما اگر پاسخی نباشد و فرد نفس نکشد با مطمئن شدن از اینکه فرد روی سطح سفت و صاف رو به بالا دراز کشیده است، احیای قلبی ریوی یا سی‌پی‌آر را شروع کنید.
در این زمان باید سی‌پی‌آر را شروع کنید، چه بیمار نبض داشته باشد چه نه. متخصصان انجمن قلب آمریکا نمی‌خواهند مردم وقت خود را صرف بررسی نبض کنند. در شرایط اضطراری، یک شاهد عصبی، احتمال دارد نبض خود را با نبض شخصی که می‌خواهد به او کمک کند، اشتباه بگیرد و تشخیص درست صورت نگیرد.
حتی اگر کسی واکنش نشان نمی‌دهد و نفس نمی‌کشد و هنوز نبض دارد، احتمالا آنقدر قوی نیست که بتواند خون را پمپ کند و مدت زیادی دوام نمی‌آورد.
اگر فردی هوشیار است و نفس می‌کشد، نیازی به سی‌پی‌آر ندارد. همچنین شرایط خاصی وجود دارد که نباید سی‌پی‌آر را انجام دهید.
به نوشته ایندیپندنت، اولین مورد زمانی است شما در معرض خطرید. شاید بیشتر به فکر کمک به فرد آسیب‌دیده باشید، اما ابتدا باید ایمنی خود را در نظر بگیرید.
امدادگران می‌گویند: اگر صحنه برای فردی که سی‌پی‌آر را انجام می‌دهد ناامن است یا نجات‌دهنده را در معرض خطر قرار می‌دهد، نباید دست به این کار زد. برخی از صحنه‌های ناامن مواردی، چون نشت مواد شیمیایی، آتش‌سوزی کنترل‌نشده در نزدیکی محل یا تیراندازی فعال در صحنه را شامل می‌شوند.