مهم نیست گزارشگر بازی چند بار از حضور زنان در استادیوم آزادی گفت. مهم نیست دوربین‌های صداوسیما تصاویر بسته بی‌خطر و باز نامعلوم از چند زن در گوشه‌ای از استادیوم پخش کرد. مهم نیست چند تا شاخ مجازی با انبوهی از استوری و لایو چشم ملت را درآوردند که ما رفته‌ایم استادیوم. مهم نیست رسانه‌های نزدیک به دولت از تماشاچیان زن بازی رپورتاژ تهیه کردند تا رسانه‌های خارجی چشم‌بسته همان را بدهند به خورد مخاطبان از همه جا بی‌خبر. مهم آن دختران و زنانی هستند که از لحظه باز شدن سایت بلیت‌فروشی با خطای «ظرفیت تکمیل» مواجه شدند.
واقعیت این است و هرچه غیر از این یک دروغ بزرگ. دو روز از بازی ایران و عراق گذشته و هنوز با صدای بلند اعلام می‌شود زنان بازی ایران و عراق را از نزدیک دیدند. چنین چیزی اتفاق نیفتاده. آنچه به عنوان تماشاچیان زن بازی معرفی می‌شوند تعدادی از افراد «گزینش‌شده» بودند برای صحنه‌آرایی در ورزشگاه آزادی. فدراسیون فوتبال در دیرترین حالت ممکن یعنی نیمه‌شب پنجشنبه سایت بلیت‌فروشی را باز کرد برای فروش ۸۰۰۰ بلیت قسمت مردان و ۲۰۰۰ بلیت قسمت زنان. جدا از مشکلات سایت که برای همه کاربران مرد و زن یکی بود و بلیت خریدن را تبدیل به یک کار طاقت‌فرسا می‌کرد، زنان از همان لحظات ابتدایی با خطای پرشدن ظرفیت مواجه شدند. این مساله تا ساعاتی قبل از بازی هم ادامه پیدا کرد. گزارش‌های متعدد از تلاش بی‌فرجام زنان برای خریدن بلیت در صفحات مجازی منتشر شد. همه آن‌ها متفق‌القول اعلام می‌کردند از لحظه باز شدن سایت از پای کامپیوتر یا گوشی تکان نخوردند تا بتوانند بلیت تهیه کنند، اما موفق نشدند.
در ساعات منتهی به بازی اخباری از سمت فدراسیون و ورزشگاه آزادی به گوش رسید که اتوبوس‌های حامل زنان با پوشش خاص به استادیوم رسیده‌اند و وارد جایگاه شدند. همچنین خبر رسید بلیت‌ها به کارمندان نهاد‌های مختلف از جمله فدراسیون و وزارت ورزش داده شده تا خودشان به همراه اقوام بتوانند وارد استادیوم شوند. بعد نوبت به ورود شاخ‌های مجازی رسید. این افراد با ورود به استادیوم شروع به گرفتن لایو و گذاشتن استوری کردند جوری که انگار مثل همه مردم برای خرید بلیت تلاش کرده و موفق شدند وارد ورزشگاه شوند. جالب اینکه برخی از این اینفلوئنسر‌ها اصلا فوتبالی هم نبودند و یکی از آن‌ها که اتفاقا در جلسه معروف وزارت ورزش هم حضور داشت بعد از بازی استوری کرد، آمدن به استادیوم اصلا کار باحالی نیست! همه این‌ها تنها یک معنی داشت. خبری از ورود آزادانه زنان به استادیوم نیست و باز هم افراد گزینش‌شده برای نمایش مقابل دوربین‌های تلویزیونی و بستن دهان فیفا تماشاگر ویژه بازی ایران و عراق شده‌اند.
با بالا گرفتن اعتراضات و اخباری که به سرعت در فضای مجازی منتشر می‌شد و معترضینی که پیج فیفا را گذاشته بودند روی سرشان، در فاصله کمتر از دو ساعت مانده به شروع بازی فدراسیون فوتبال اعلام کرد ظرفیت جدیدی برای ورود زنان به استادیوم باز شده است! آن‌هم موقعی که اگر کسی تصمیم می‌گرفت به سمت استادیوم برود حداقل یک نیمه از بازی را از دست می‌داد! برخی همکاران خبرنگار هم گفتند از فدراسیون با آن‌ها تماس گرفته شده تا هرچه سریع‌تر خودشان را به استادیوم برسانند و به جمعیت زنان ملحق شوند. به هر ترتیب گویا چند نفر آدم عادی هم بالاخره موفق شدند وارد استادیوم شوند.
با همان زنان گزینشی تصاویر ویدیویی و عکس به میزان لازم ثبت و ضبط شد تا در رسانه‌ها بازنشر شود درحالی‌که زنان عادی یا دور استادیوم آزادی در سرما مانده بودند یا داشتند از پای تلویزیون فوتبال را نگاه می‌کردند. نقشه وزارت ورزش و فدراسیون از ابتدا هم همین بود. نگه داشتن مجوز حضور تماشاچیان در استادیوم تا چند ساعت مانده به شروع بازی، دادن بلیت‌ها به کارمندان و اقوام و شاخ‌های مجازی برای نمایش و اعلام ظرفیت تکمیل به مردم عادی و در نهایت باز کردن سایت هنگام شروع بازی. تنها و فقط تنها به خاطر اینکه در عین حال که جلوی ورود زنان را می‌گیرند به فیفا ثابت کنند ورود زنان به استادیوم در ایران آزاد است.
نقشه‌ای که تا حدی هم موفق شد. استفاده از ظرفیت شاخ‌های مجازی که در دولت سیزدهم مورد توجه ویژه قرار گرفته و نمونه‌اش را مدتی قبل در ساختمان شماره دوی وزارت ورزش دیده بودیم، به کمک رپورتاژ‌های برخی رسانه‌ها آمد و در نهایت به بازتاب «حضور زنان در رسانه‌های خارجی» انجامید. با این حال کاربران فضای مجازی با کامنت کردن متن‌های هماهنگ‌شده زیر پست فیفا در اینستاگرام و استفاده از هشتگ #گزینشی برای زنانی که با رانت وارد استادیوم شده بودند مقابل این دروغ بزرگ قرار گرفتند تا حداقل خودشان فراموش نکنند بازی ایران و عراق باز هم بدون حضور آزادانه تماشاگران زن برگزار شد.
هرچند خود فیفا با پوستری که از صعود ایران به جام جهانی منتشر کرد آب سردی ریخت بر پیکر رنجور جامعه زنان ایران. در پوستر فیفا کنار تصاویر علی دایی و کریمی و عکس استیلی و توپ پلاستیکی و سماور و چند نفر آدم عادی که مشغول شادی بودند هیچ زنی دیده نمی‌شد. به این ترتیب آن‌ها که امیدوار بودند لااقل با فشار فیفا ایران محبور شود خودش را با قوانین بین‌المللی وفق دهد تازه متوجه شدند که‌ای داد بیداد! این فیفاست که خودش را با سیاست‌های ایران هماهنگ کرده است.