ورود زنان به ورزشگاهها در ایران فراتر از تجربهای ورزشی است؛ این گام، نمادی از بازپسگیری حقوق، دیده شدن و حضور اجتماعی زنان در عرصهای بود که سالها در تصرف مردان بود.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴۹ مطلب
ورود زنان به ورزشگاهها در ایران فراتر از تجربهای ورزشی است؛ این گام، نمادی از بازپسگیری حقوق، دیده شدن و حضور اجتماعی زنان در عرصهای بود که سالها در تصرف مردان بود.
بیشک زیباترین اتفاق هفته فوتبال ایران، شکستهشدن طلسم حضور تماشاگران زن در ورزشگاه در استان خوزستان بود.
اهواز آخرین شهر بزرگ ایران است که میتواند در لیگ برتر پذیرای حضور زنان در ورزشگاه باشد.
پیشتر محمدتقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز و امامجمعه موقت اصفهان، گفته بود: «در موضوع ورود خانمها به ورزشگاه نمیتوانیم بهسادگی این مجوز را صادر کنیم. بههرحال پوشش مردانی که فوتبال بازی میکنند، طوری است که از نظر اسلام باید از چشم خانمها دور باشد. البته از آنجایی که نهی از منکر نباید دلیلی بر انزجار مردم از دین باشد، میتوانیم با اتخاذ تدبیری کاری کنیم که زنان، هم به ورزشگاه بروند و هم به گناه نیفتند».
درست در روز و ماه و قرنی که بسیاری از کشورهای توسعهیافته و توسعهنیافته در پی حل مشکلات اقتصادی و رفاه بیشتر شهروندان هستند، در ایران هنوز مسئله ورود زنان به ورزشگاه تبدیل به محلی برای دعوا شده. از آن بدتر، ظاهرا این مقوله محلی جدید برای قدرتنمایی تعدادی از مسئولان شهری در استانهای مختلف ایران هم شده است.
از آنجا که تجربه اصفهان برای مسئولان شهری آنها تجربه خوبی از آب درآمد، اینطور تصور میشد که اهوازیها هم از فرصت بهوجودآمده نهایت استفاده را ببرند، ولی در این بین یک اتفاق عجیب رخ داد و مسئولان شهر اهواز، با وجود حکم کمیته انضباطی، دوباره از ورود زنان به ورزشگاه، حتی در غیبت مردان هم جلوگیری کردند تا اهواز حالا تنها شهری باشد که همچنان درهای ورود به ورزشگاه برای تماشای یک بازی لیگ برتری را به روی زنان ببندد.
اصفهان یکی از شهرهای ممنوعه فوتبال ایران برای حضور زنان در ورزشگاه تا به الان بوده است. درواقع اگرچه بسیاری از شهرهای ایران با پیگیری فیفا،ایافسی و فدراسیون فوتبال ایران، تاکنون درهای ورزشگاه را به روی زنان باز کردهاند، ولی اصفهان در کنار یکی دو شهر دیگر، از پذیرش چنین موضوعی طفره رفته است.
تأکید بر بهانه همیشگی «مهیانبودن زیرساخت» جهت حضور زنان در ورزشگاه نمیتواند با شعارهای دولت پزشیکان همخوانی داشته باشد.
باید به ماجرای مشهد ورای اتفاقات ورزشی و اجتماعی نگریسته شود تا روشن شود چه اتفاقی در این شهر رخ داده که آنها علاوه بر بدون تماشاگر کردن بازیهای فوتبال و راهندادن زنان به ورزشگاه، حتی اجازه میزبانی به تیم ملی فوتبال ایران را هم در این شهر نمیدهند. اگر چنین است، آنها باید پاسخگوی این سؤال مهم باشند که چه اصراری به ساخت یک ورزشگاه مجهز در این شهر بود که هزینه هنگفتی صرف ساخت آن شده است؟
فیفا، ایافسی و فدراسیون فوتبال ایران بهوضوح از الزامیبودن حضور تماشاگران زن در بازیهای لیگ خبر داده و روشنگری کردهاند. مسئله، ولی سکوهای اراکِ پس از اتفاقات فصل گذشته است؛ آیا راهحلی بهغیراز برگزاری بازی بدون حضور تماشاگران، پیدا شده است؟ باید منتظر ماند و دید.
