روشن است که سیاست عدم ورود زنان به ورزشگاه در برخی ورزشگاهها در فصول گذشته هم برگرفته از تفکراتی بیرون از فوتبال بوده؛ ولی آیا برای فصل جدید، این سیاستها تغییر میکند؟ پیش از این در بین شهرهای بزرگ ایران، دو شهر تبریز و اصفهان اجازه حضور زنان در ورزشگاه را نداده بودند.
با رأی صادره از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، انتظار میرود که این تابو در اصفهان هم شکسته شود و زنان علاقهمند به باشگاه سپاهان بتوانند برای اولین بار در جریان بازیهای لیگ برتر به تشویق تیم خودی بپردازند؛ هرچند این امیدواری نزد بسیاری از هواداران زن اصفهانی وجود دارد که این ممنوعیت از ابتدای فصل آینده برای آنها برداشته شود تا بتوانند از نخستین دیداری که سپاهان در لیگ برتر میزبان است، به ورزشگاه بروند. البته این نگرانی هم وجود دارد که سختگیریهای مسئولان به بهانه مهیانبودن زیرساخت در…
با وجود نگرانیهایی که این اواخر درباره کرامت زن شکل گرفته، پرسش بسیار سادهای ذهن مخاطب را درگیر میکند: به غیر از طرح ممنوعیت زنان از ورود به ورزشگاه و بهجز همراهی با دلواپسان و رسانههای خاص، آیا برنامهای برای بهبود زیرساخت سابق یا کرامت زنان، در دستور کار مدیران قرار دارد؟
مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقهمند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته میشود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه میشود؟ آیا در این زمینه نمیشد برخورد بهتری با زنان شود و آنها را در این برهه از علاقهای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آنهم در شرایطی که برای مسائلی بحثبرانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیقتری دارد، برخورد متفاوتی…
حالا که قرار است تبریزیها هم در را به روی تماشاگران زن باز کنند، این پرسش مطرح میشود که در اصفهان چه اتفاقی افتاده که با وجود داشتن یک تیم مدعی، ورود زنان به ورزشگاه آزاد نمیشود؟ این سوژه در حالی دارد به یک معضل جدید برای فوتبال ایران تبدیل میشود که پیش از این تعدادی از ستارههای باشگاه سپاهان بهطور رسمی خواستار حضور تماشاگران زن در بازیهای این تیم شدهاند. اصفهان کلا یکی، دو سالی میشود که درباره این ماجرا نگاهی متفاوت دارد.
در اصفهان هنوز هم درهای ورزشگاه به روی زنان بسته است و آنها مجوز ورود را ندارند؛ حالا هرچقدر هم که میخواهد مسابقه حساس و حیثیتی باشد. مسئولان سیاسی و ورزشی این شهر هم در واکنش به این خلأ بزرگ، یک پاسخ تکراری دارند: هنوز مجوز ورود زنان به ورزشگاه در اصفهان صادر نشده است. اینکه چطور است که برای ورود گزینشی زنان یا ورود تماشاگران زن خارجی به این ورزشگاه زیرساخت مهیا و مجوز صادر میشود، ولی برای بقیه نه، از آن دست پرسشهای تکراری و آزاردهنده است که کسی خودش را ملزم به پاسخگویی به آن نمیداند.
اگر مسئولان ورزشی ایران به هر دلیلی قادر نیستند در ورزشگاه آزادی بازی را با تماشگر برگزار کنند، چرا این بازی دوستانه را به یکی از شهرستانهای ایران نمیبرند؟ مطرحکردن موضوعاتی از قبیل اینکه وقت جابهجایی نیست یا اینکه رایزنیهای لازم صورت نگرفته هم نباید بهانه شود؛ چراکه اتفاقا فردی در همین فدراسیون فوتبال حضور دارد که بهخوبی و پس از لابیهای لازم، یکی از دیدارهای رسمی تیم ملی (تازه بازی با آنگولا که دوستانه است) را به مشهد برد تا این شهر میزبانی را برعهده بگیرد.
یک ابهام عجیب نیز وجود دارد؛ اینکه نهتنها بازیهایی که در ورزشگاه آزادی برگزار میشود بدون تماشاگر است، بلکه کلا تمام بازیهایی که تا به الان در تهران برگزار شده، مجوز حضور تماشاگر را نگرفته است. اتفاقی که بدون تردید قربانی بدون تماشاگر شدن، بازیهای دو تیم پرسپولیس و استقلال شده است. تهران با داشتن چهار نماینده در لیگ برتر از این نظر رکورددار است، ولی فقط پرسپولیس و استقلال نیستند که نمیتوانند از هوادارانشان بهره ببرند
ورزشگاه سیروس قایقران انزلی امشب میزبان حضور تماشاگران زن خواهد بود؛ تماشاگرانی که برای تماشای دوئل ملوان بندرانزلی و فولاد خوزستان به این ورزشگاه مراجعه میکنند.