پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
بالا و پایین
رسما کشید بالا. قیمت دلار را عرض می‌کنم. ما راضی هستیم. تا دیروز رسمی پایین بود، غیررسمی هی می‌رفت بالا و بالاتر. آدم معذب بود. بازار معذب بود. کسبه معذب بودند. دانشجوها معذب بودند. اقتصاددانان معذب بودند. وزیر اقتصاد که نه، انجمن کشتی‌گیران خارج از گود، همه معذب بودند. فقط جمشید بسم‌ا... و اوراد دیگر راضی بودند. الان خوشبختانه دولت هم کشید بالا و مردم و دولت در یک وضعیت قرار گرفتند و بالا و پایین مسایل اقتصادی یکی شده است. اما تحلیلگران اقتصادی واقعا هنگ کردند و دیگر نمی‌دانند چیکار کنند. یکی‌شان گفت: قبلا رسمی پایین بود، آزاد بالا می‌کشید. الان رسمی را بالا کشیدند، آزاد چیکار کند؟ لطفا مسوولان مدنظر قرار دهند.
اداره سیاسی
حاجی‌بابایی گفت: «آموزش‌وپرورش را سیاسی اداره نکردیم.» ما متوجه شدیم از اساس با حاجی‌بابایی اختلاف‌نظر داریم. یعنی وزیر معتقد است کاری که توی این مدت کرده «اداره کردن» بوده، اما سیاسی اداره نکرده. در حالی‌که ما تا حالا فکر می‌کردیم آموزش‌وپرورش را وزارت کشاورزی اداره می‌کند. یعنی انداختند تنگ مناطق باران‌خیز و دیمی‌دیمی بهش می‌رسند. راستش، از شما چه پنهان، دیمی‌دیمی هم بود، بازده بهتری داشت و آمار تلفات و مصیبت‌هاش کمتر بود.
فرهنگستان فانتزی زبان و ادب فارسی
«ابرستاره از پنجره به بارکنج نگریست و همجوار آبشویه افشانه زد و با پا بافه را کناری زد. سپس در پَرْوَندان دنبال پَرْوَن‌جاها گشت. اما نبود. چراغک سرد بود و خمیراک ماسیده بود. یادش آمد پی‌غذا نخورده. هوس برگک کرد. ابرستاره در پایان اعصابش خرد شد و سه تا پوشینه خورد و پوشن را از روی چتربال برداشت و خودش را از دست فرهنگستان زبان و ادب فارسی فانتزی با بادپر به بیرون پرت کرد.» متن بالا با استفاده از کلمات جدید مصوب فرهنگستان مفخم زبان و ادب فارسی تهیه شده است که برای چزاندن بچه مناسب است.
کلمات پایین مصوبات فرهنگستان فانتزی است که احتمالا برای شادسازی جامعه تهیه شده است.
ابرستاره = سوپراستار/ بارکنج = کانتینر
آبشویه = فلاش‌تانک/ افشانه = اسپری
بافه = کابل/ پَرْوَندان = زونکن
پَرْوَن‌جا = فایل/ چراغک = وارمر
خمیراک = پاستا/ پی‌غذا = دسر
برگک = چیپس/ پوشینه = کپسول
پوشن = کاور/ چتربال = پاراگلایدر
بادپر = گلایدر/ فانتزی = نامتعارف، غیرمعمولی، غیرضروری.
با این اوصاف به نظر ما که عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی کاملا فانتزی است. پایان.