وابستگی بیش از حد به خود می‌تواند به شکلی از خودتخریبی عاطفی تبدیل شود که منجر به انزوا و فرسودگی می‌شود.
فرارو- پذیرش حمایت از سوی دیگران می‌تواند تاب‌آوری، سلامت روان و رضایت کلی از زندگی را بهبود بخشد.
به گزارش فرارو به نقل از سایکولوژی تودی، خودکفایی اغلب به‌عنوان نشانه‌ای از موفقیت تلقی می‌شود. بسیاری از افراد موفق به توانایی خود در مقابله با چالش‌ها به‌تنهایی افتخار می‌کنند و معتقدند که درخواست کمک نشانه‌ای از ضعف است. با این حال، در حالی که استقلال ارزشمند است، وابستگی بیش از حد به خود می‌تواند به اضطراب، افسردگی، فرسودگی شغلی و قطع ارتباط با دیگران منجر شود. تحقیقات علمی تأیید می‌کند ارتباطات اجتماعی نه‌تنها مفید بلکه برای سلامت کلی ما ضروری هستند. با این وجود، بسیاری از مردم، به‌ویژه مردان، همچنان بر این باور هستند که باید همه چیز را به‌تنهایی مدیریت کنند. خودکفایی نباید به قیمت از دست دادن ارتباطات تمام شود. توانایی تکیه بر دیگران در مواقع نیاز، مهارتی است که می‌توان آن را پرورش داد و باعث افزایش تاب‌آوری، ثبات عاطفی و تقویت حس خود ارزشمندی می‌شود. اما چرا برخی افراد کمک را رد می‌کنند، حتی زمانی که به آن نیاز دارند؟
برای بسیاری از افراد، اتکا به خود صرفاً یک ترجیح نیست، بلکه مکانیزمی دفاعی است که از دوران کودکی شکل گرفته است. اگر در محیطی بزرگ شدید که نیاز‌های عاطفی شما به‌طور مداوم برآورده نشده است، ممکن است برای مقابله با این کمبود، به استقلال افراطی روی آورده باشید. این مسئله به‌ویژه در افرادی رایج است که در دوران کودکی بی‌توجهی یا سوءاستفاده عاطفی را تجربه کرده‌اند. در چنین شرایطی، والدین ممکن است نیاز‌های فیزیکی فرزندان خود (مانند غذا، سرپناه و آموزش) را تأمین کرده باشند، اما از نظر عاطفی دور یا غیرقابل دسترس بوده‌اند.
اثرات بی‌توجهی عاطفی ممکن است تا بزرگسالی نامحسوس باقی بماند، تا زمانی که مشکلاتی مانند دشواری در اعتماد، ناتوانی در ابراز آسیب‌پذیری و وابستگی بیش از حد به خود در روابط نمایان شوند. بسیاری از افرادی که این تجربیات را داشته‌اند، درک نمی‌کنند چرا روابطشان رضایت‌بخش نیست یا چرا درخواست کمک برایشان دشوار است، حتی زمانی که به آن نیاز دارند.
افرادی که بیش از حد به خود متکی هستند، اغلب از درخواست کمک خودداری می‌کنند، زیرا نمی‌خواهند مزاحم دیگران شوند. این باور معمولاً به کمال‌گرایی و حس مسئولیت بیش‌ازحد نسبت به دیگران گره خورده است. زمانی که تصور کنیم مشکلاتمان فقط بر عهده‌ی خودمان است یا اینکه ما به تنهایی مسئول سلامت عاطفی دیگران هستیم، خود را از تجربه‌ی تعامل متقابل در روابط محروم می‌کنیم. این تبادل طبیعی ضروری است، زیرا به تقویت پیوند‌های اجتماعی و ایجاد روابط عمیق‌تر کمک می‌کند.
فرهنگ‌های مختلف از «فرد خودساخته» اسطوره‌ای ساخته‌اند و این ایده را تشویق می‌کنند که قدرت یعنی مدیریت همه‌چیز به‌تنهایی. اما تحقیقات نشان می‌دهد که تاب‌آوری عاطفی از طریق ارتباطات شکل می‌گیرد، نه انزوا. مطالعات درباره‌ی تاب‌آوری نشان داده‌اند که داشتن شبکه‌های اجتماعی قوی به افراد کمک می‌کند تا بهتر با استرس کنار بیایند و سریع‌تر از شکست‌ها بهبود یابند. در واقع، قوی‌ترین افراد در زمینه‌های کاری، روابط و رشد شخصی معمولاً به تنهایی عمل نمی‌کنند؛ بلکه خود را با افرادی احاطه می‌کنند که حمایت و دیدگاه‌های ارزشمندی به آنها ارائه می‌دهند.
اگر سال‌ها از رویه‌ی استقلال افراطی پیروی کرده‌اید، این تغییر ممکن است ناراحت‌کننده به نظر برسد. اما با چند اقدام کوچک و معنادار، می‌توان روند پذیرش حمایت را آغاز کرد:
استقلال و ارتباط متقابل با یکدیگر متناقض نیستند. شما می‌توانید مستقل باشید و درعین‌حال، اجازه دهید دیگران از شما حمایت کنند. به لحظاتی در زندگی خود فکر کنید که ارتباط با دیگران به شما آرامش، بینش یا احساس تعلق داده است.
اگر درخواست کمک برایتان دشوار است، از موقعیت‌های روزمره و کم ریسک شروع کنید. اجازه دهید یک دوست در انجام کاری به شما کمک کند، از همکارتان نظر بخواهید، یا اجازه دهید یکی از عزیزانتان زمانی که ناراحت هستید، به حرف‌هایتان گوش دهد. این لحظات به شما کمک می‌کنند تا باور غلط «کمک خواستن نشانه ضعف است» را اصلاح کنید.
اگر پذیرش حمایت برایتان ناخوشایند است، به واکنش‌های بدنی خود توجه کنید. آیا احساس تنش یا مقاومت می‌کنید؟ آیا تمایل دارید پیشنهاد کمک را رد کنید؟ این واکنش‌ها معمولاً پیش از آنکه ذهن آگاه شما فرصت تحلیل آنها را پیدا کند، رخ می‌دهند. اگرچه این احساسات ریشه در تجربیات گذشته دارند، اما می‌توان آنها را از طریق تعاملات مثبت و مستمر تغییر داد.
به‌جای اینکه کمک گرفتن را به‌عنوان نشانه‌ای از شکست ببینید، آن را هدیه‌ای برای خود و دیگران تلقی کنید. مطالعات نشان داده‌اند که کمک به دیگران احساس هدفمندی و رضایت ایجاد می‌کند. بنابراین، زمانی که اجازه می‌دهید دیگران از شما حمایت کنند، در واقع به آنها این فرصت را می‌دهید که احساس ارزشمندی و ارتباط بیشتری داشته باشند.
پذیرش حمایت به معنای از دست دادن استقلال نیست، بلکه به این معناست که بدانید تاب‌آوری از طریق خوداتکایی و همچنین حمایت متقابل شکل می‌گیرد. توانایی رویارویی با چالش‌ها به‌تنهایی مهم است، اما آگاهی از زمان تکیه بر دیگران نیز حیاتی است. قدرت واقعی در ایجاد تعادل بین استقلال و تعامل با دیگران نهفته است. زمانی که برای دریافت حمایت به سراغ دیگران می‌روید، نه‌تنها از قدرتتان نمی‌کاهید، بلکه آن را تقویت می‌کنید.
