تفال به حافظ پنجشنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۳؛‌ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی..

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
وان گه برو که رستی از نیستی و هستی

گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو
هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی

با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش
بیماری اندر این ره بهتر ز تندرستی

در مذهب طریقت خامی نشان کفر است
آری طریق دولت چالاکی است و چستی

تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی
یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی

در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

خار ار چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد
سهل است تلخی می‌در جنب ذوق مستی

صوفی پیاله پیما حافظ قرابه پرهیز
ای کوته آستینان تا کی درازدستی

شرح لغت: رستی: خواهی رست.

تفسیر عرفانی:‌

۱- عده‌ای ظاهراً صالح دور شما هستند. گول و فریب آن‌ها را نخورید. پس از روش و طریقت مردان خدا کمک بگیر، زیرا خامی علامت کفر است. پس از پیران طریقت و مردان خدا کمک بگیر که اگر توجه نکنی باز هم کفر است.

۲- قدری خودبین و خود رای هستی و این صفت باعث می‌شود که دیگران از اطراف شما پراکنده شوند. هر بلایی که به سرت می‌آید، بر اثر همین خود بینی و بزرگ بینی شماست.

۳- اگر مرد عمل و کردار نیستی، در این راه قدم نگذار، زیرا راهی پر فراز و نشیب در پیش داری. اگر مصمم هستی، کمر همت ببند و با توکل بر خدا، پیش برو. پس پرده تردید را کنار بزن و عزم خود را جزم کن که موفقیت متعلق به شماست. آینده‌ای درخشان داری و موقعیت خوب برای انجام این نیت در حال شکل گرفتن است. نگران نباش.

تعبیر غزل:

سختی های روزگار تو را منزوی ساخته است. از این حالت انزوا خارج شو و پوسته خودپرستی را از پیرامون خود بشکن. دلت را از عشق و محبت لبریز کن و بدان برای رسیدن به شیرینی وصال و مقصود، تحمل تلخی های راه کاری آسان و سهل است.