تفال به حافظ دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲؛ بر سر آنم که گر ز دست برآید....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر در ارباب بی‌مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید

ترک گدایی مکن که گنج بیابی
از نظر ره روی که در گذر آید

صالح و طالح متاع خویش نمودند
تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر
باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست
هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

شرح لغت:ببر آید:یه بار آید و شکوفه شود.

تفسیر عرفانی:‌

۱- مقداری از غرور و جاه طلبی خود بکاهید و به واقعیت‌های زندگی توجه بیشتری داشته باشید تا سختی‌ها از شما دور شوند. زیرا با این نبرد درونی که با خود آغاز کرده ای، چیزی غیر از افسردگی به دست نمی‌آورید.

۲- مشکلات شما با کمی دقت، وقت شناسی و تلاش قابل حل می‌باشد. بجای اینکه با افراد بیگانه مشورت کنی، بهترین مشاور شما خانواده است. همین امروز جلسه‌ای تشکیل بده و با آنان دراینباره مشورت کن.

۳- از کوشش دست برندار، زیرا طالع شما در برج حوت (اسفند) می‌باشد و بسیار درخشنده و نورانی است. به زودی شاهد موفقیت را در آغوش خواهی گرفت. پس زمانی که موفق شدی، ضمن سپاسگزاری، نذر خود را ادا کن و متعهد باش که درکار‌ها فقط بر خداوند توکل داشته باشی.

تعبیر غزل:

با امید فرج و گشایش قصد آغاز کار جدیدی را داری. این کار برای تو نفع بسیاری به دنبال خواهد داشت. به شرط آن که در این راه به جای یاری گرفتن از انسان‌ها و امید بستن به آن‌ها به خدا امیدوار باشی، هوا و هوس‌ها را از خلوت دل بیرون بریزی و دلت را لایق انوار الهی گردانی.