این ارابه از زیر ویرانه‌های ویلایی خارج از شهر پمپئی پیدا شد و مسبب این کاوش، تونل‌هایی بود که دزدان آثار باستانی به امید یافتن غنائم باستانی قابل‌فروش در این منطقه زده بودند.
به گزارش فرادید؛ قطعات چوبی ارابه، مانند تخته‌های طرفین ارابه، از فوران کوه وزوو در سال ۷۹ پس از میلاد جان سالم به در نبردند؛ فورانی که به اداره پمپئی به عنوان یک شهر رومی پررونق و مبتکر پایان داد.
اما کارشناسان برای بازسازی چیزی که از ارابه باقی مانده بود از همان تکنیک پیشگامی استفاده کردند که چندین دهه برای تهیه قالب قربانیان فوران با پر کردن فضای باقی‌مانده در خاکستر توسط مواد آلی، استفاده می‌شد.
ارابه تنها یکی از قطعات به نمایش درآمده است که روز پنج‌شنبه به مدت سه ماه در تالار‌های سربه فلک‌کشیده و غارمانند حمام‌های دیوکلتیان افتتاح می‌شود؛ سازه‌ای در مرکز رم که قدمت آن به حدود سال ۳۰۰ پس از میلاد بازمی‌گردد و اکنون موزه ملی روم، درست روبروی ایستگاه قطار شلوغ رم است.
احیاءکنندگان برای درک بهتر ظاهر این ارابه در دوران شکوفایی‌اش، از جمله رنگ اضلاع چوبی اصلی آن، از متون باستانی که چنین وسایل نقلیه تشریفاتی را توصیف می‌کردند، کمک گرفتند.
مدیر موزه، استفان ورگر گفته است نقش ویژه ارابه‌های تشریفاتی، قدیمی‌تر از پمپئی است. در موزه، سه دیوار نقاشی شده مربوط به مقبره‌ای در Paestum از قرن سوم قبل از میلاد به نمایش گذاشته شده است؛ شهری در جنوب ایتالیای امروزی که توسط یونانیان تأسیس شده است.
نقاشی روی یک دیوار، زنی را به تصویر می‌کشد که حین راندن ارابه تشییع تشریفاتی، خدمتکاری او را باد میزند، در حالی که روی دیوار مقابل تصویری از شوهر تازه فوت شده‌اش است.
پس از بسته شدن نمایشگاه در ۳۰ ژوئیه، این ارابه در پمپئی، یکی از محبوب‌ترین مناطق توریستی ایتالیا به نمایش گذاشته خواهد شد.
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
