وعدههای غذایی خطوط هوایی در گذشته چگونه بود؟

در دوران ابتدایی صنعت هوانوردی در هواپیماهای با بال ثابت اولین وعده های غذایی ساندویچ، قهوه و کوکتل در پروازهای بین لندن و پاریس بود. برای مدت زمانی بسیار طولانی غذا در آن پروازها بسیار خسته کننده به نظر می رسید زیرا هیچ راهی برای گرم کردن مواد غذایی وجود نداشت.
غذای خطوط هوایی مدت ها موضوعی برای تمسخر بوده اما در سالیان اخیر واقعا رقت انگیز و افسرده کننده شده است. این موضوع به طور خاص در خطوط هوایی ایالات متحده به شکل چشمگیر دیده می شود. از مرغ خشک شده در سس خامه ای گرفته تا پاستاهای به شدت سفت تعداد غذاهای غم انگیز در خطوط هوایی در سالیان اخیر افزایش یافته اند.
به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، البته باید این نکته را ذکر کرد که اصولا توانایی ما برای چشیدن طعم های شیرین و شور در حین پرواز حدود 20 درصد کاهش می یابد. این موضع بیش تر مرتبط با سطح رطوبت در کابین هواپیماست که حدودا 12 درصد می باشد از آنجایی که بینی ما برای بوی مناسب به رطوبت نیاز دارد هوای خشک و جو استرس زا مانعی در مسیر درک بهتر بوی غذا هستند.
با این وجود، وضعیت همواره این چنین نبوده است. روزی روزگاری در دوران پیش از ریگان پرواز در ایالات متحده هنوز رنگ و بویی از زرق و برق داشت. در دهه 1950 میلادی از مسافران خط هوایی "پان امریکن" در بخش اکونومی هواپیما با مرغ شکم پر هندی پذیرایی می شد و مسافرانی در فرست کلس نشسته بودند از خوردن خاوریار و تخم های سفارش داده شده لذت می بردند. از مسافران خطوط هوایی "ترانس ورلد" (TWA) با رست بیف پذیرایی می شد. مسافرانی که در اواخر دهه 1960 میلادی با خطوط هوایی آلاسکا پرواز می کردند ممکن است سماور طلایی آن پرواز که ادای احترامی به فرهنگ آشپزی اروپای شرقی بود را به یاد آورند هم چنین از آنان با تارت اودسا و گوشت گوساله پذیرایی می شد.
نکته جالب تر آن که خط "یونایتد ایرلاینز" پروازی اختصاصی و منحصرا برای مردان را در مسیر لس آنجلس به سنفرانسیسکو و شیکاگو به نیویورک ترتیب داده بود که هر روز هفته در ساعت 5 عصر از سال 1953 تا 1970 میلادی انجام می شد و به پرواز "مدیران اجرایی" معروف شده بود. در واقع، آن پرواز یک کلاب مردانه همراه با بال محسوب می شد! مهمانداران آن پرواز زنان مجرد و خوش مشرب بودند و سیگار و نوشیدنی الکلی مارتینی برای مسافران رایگان بود. هم چنین، برای وعده شام استیک کامل توسط دو مهماندار بر روی میز سرو می شد.
علیرغ آن که آن چه گفتیم ممکن است شبیه یک فانتزی سالیان دور به نظر برسد اکنون نیز برخی از خطوط هوایی سرویسی در سطح ذکر شده را به مسافران ارائه می کنند. برای مثال، خطوط هوایی سنگاپور در بخش فرست کلس و بیزینس کلس خود برای مسافران استیک ریبای همراه با کنگر و سیب زمینی و چیمیچوری زیتون سیاه را سرو می کنند. در همین حال، در بخش فرست کلس پرواز خط هوایی کانتاس برای مسافران سالاد انبه سبز با خرچنگ کوئینزلند و گوشت خوک سرو می شود.
اولین وعده های غذایی در طول پرواز چگونه بودند؟
در دوران ابتدایی صنعت هوانوردی در هواپیماهای با بال ثابت اولین وعده های غذایی ساندویچ، قهوه و کوکتل در پروازهای بین لندن و پاریس بود. برای مدت زمانی بسیار طولانی غذا در آن پروازها بسیار خسته کننده به نظر می رسید زیرا هیچ راهی برای گرم کردن مواد غذایی وجود نداشت.
قهوه سرو شده در آن پروازها ولرم بود. در پروازهای یونایتد ایرلاینز غذا یکنواخت بود. مهمانداران دستور کار ثابتی را برای غذا اجرا می کردند: مرغ سرخ شده و سالاد بسته بندی شده. در اصل وعده غذایی صرف ناهار پیک نیک منتهی در آسمان بود. در آن دوره هیچ گونه پرواز مکرری وجود نداشت زیرا سفر کردن بسیار پرهزینه بود. سفرهای هوایی توسط نخبگان انجام می شدند و مردم عادی از آن وحشت داشتند.
چگونه از ساندویچ برای شام به رست بیف رسیدیم؟
آن چه ما به عنوان وعده غذایی خطوط هوایی مدرن در نظر می گیریم به عنوان بخشی از یک قرارداد دفاعی برای جنگ جهانی دوم امکان پذیر شد. آزمایشگری به نام "ویلیام مکسون" در لس آنجلس اجاق همرفتی را اختراع کرد. آن چه او متوجه شد این بود که اگر سینی های کوچک را در جعبه ای عایق قرار داده و هوای داغ را اصطلاحا بر روی آن بدمید می توانید یکسری چیزها را دوباره گرم کنید. از آنجایی که گرم کردن به روش همرفت بسیارسریع است شما یک وعده غذایی خواهید داشت که می تواند خیلی سریع آماده شود. در انتقال گرما به روش همرفت قسمتی از ماده كه گرم شده به طرف بالا حركت می کند و قسمت های اطراف آن كه هنوز گرم نشده اند جای آن را می گیرند.
دقیقا چرا در گذشته وعده های غذایی خیلی بهتر بودند؟
خطوط هوایی در آن دوره از رقابت بر سر قیمت منع شده بودند بنابراین، تنها راه رقابت آنان بر روی کیفیت خدمات بود.
انبوهی از تبلیغات را در دهه 1950 میلادی مشاهده می کنید که در مورد کیفیت غذا در هواپیما هستند. در نتیجه، تنها راهی که شرکت های هوایی می توانستند افراد را به خرید بلیت پرواز هوایی ترغیب کنند ارائه غذایی بهتر بود. شرکت هواپیمایی یونایتد ایرلاینز برای مدتی بهترین غذا را در مقایسه با سایر خطوط هوایی سرو می کرد. برای مثال، در دهه 1930 میلادی آن خط هوایی سفارش عظیمی برای دریافت بوئینگ 247 را ارائه کرد. پس از چهار ماه هواپیما در ناوگان حمل و نقل قرار گرفت و بزرگتر و سریع تر از سایر هواپیماها بود و خط هوایی برای جذب مسافر بیش تر غذای بهتر را ارائه داد.
همین اتفاق پس از جنگ جهانی دوم برای خطوط هوایی آلیتالیا رخ داد. آن خط هوایی بمب افکن های آهسته خود را به رستوران های ایتالیایی با قابلیت پرواز تبدیل کرد.
دیگر از خطوط هوایی بین المللی در گذشته چه وضعیتی داشتند؟
بهترین غذای موجود در خطوط هوایی در دهه 1950 متعلق به خط هوایی اسکاندیناوی بود. دلیل این موضوع آن بود که مسئولان آن خط هوایی نسبت به این موضوع آگاهی داشتند که هیچ فرد عاقلی نمی خواهد در ماه فوریه از استکهلم دیدن کند! بنابراین، آنان برای جذب مسافر غذای بهتری را ارائه کردند.
همین اتفاق در آسیا در مورد خطوط هوایی سنگاپور رخ داد. زمانی که سنگاپور به یک کشور مستقل تبدیل شد، "لی کوان یو" نخست وزیر سنگاپور از مشاوران اش پرسید:"آیا باید یک خط هوایی داشته باشیم"؟ و همه آنان گفتند نه اما او قصد داشت سنگاپور به یک مرکز تجاری جهانی تبدیل شود. پیش تر سنگاپور یک منطقه محلی محسوب می شد اما پس از آن به قطبی بین المللی تبدیل شد. شرکت هواپیمایی بخش بزرگی از این تحول بود.
در مورد یکی از مهمترین مولفه ها: مشروبات الکلی؟
در اوایل دهه 1930 میلادی بسیاری از افراد از پرواز وحشت داشتند و حاضر به سفر هوایی نبودند مگر آن که مست بودند. آن برهه تاریخی زمان ممنوعیت فروش مشروبات الکلی در ایالات متحده بود. در آن زمان خطوط هوایی یوسترن خود را "شرکت هواپیمایی شامپاین" نامید. آن خط هوایی هرگز یک لیوان شامپاین برای مسافران اش سرو نکرد بلکه از طریق این نام و علامت تجاری سعی داشت مسافران را جذب کند.
در نهایت چرا امروزه وعده های غذایی خطوط هوایی اغلب تا این اندازه فاجعه بار است؟
مجموعه ای از اتفاقات رخ دادند که در این باره تاثیرگذار بودند. تا پیش از دهه های 1970 و 1980 میلادی قیمت گذاری برای نرخ بلیت توسط هیئت هواپیمایی غیر نظامی کنترل می شد اما از آن زمان به این سو در راستای اجرای برنامه مقررات زدایی مدنظر ریگان این محدودیت نظارتی لغو شد.
در آن زمان رقابت برای کیفیت کاهش یافت زیرا گزینه های متعددی در دسترس بودند و پرواز هوایی تبدیل به سفری شبیه به جابجایی با اتوبوس شد. نکته بغرنج آن است که علیرغم بهتر شدن فناوری کیفیت غذایی خطوط هوایی به طرز خارق العاده بدتر شده است.