چرا نباید با عربستان همگروه شویم؟

یادداشت دریافتی- احسان اقبال سعید؛ دور نخست رقابتهای مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه در منطقه آسیا خاتمه پیدا کرد و تیم های راه یافته به دور دوم مقدماتی مشخص شدند.

تیم ملی کشورمان و تیم عربستان هم در زمره ی تیم های صعود کننده هستند و احتمال آن وجود دارد که در گروه بندی مرحله دوم رقابتها در یک گروه قرار بگیرند، رقابتی که به عقیده نگارنده نمی تواند چندان خوشایند باشد این را نه از جهت قدرت عربستان که اتفاقا در چند سال اخیر دوران ضعف فوتبال ملی خود را تجربه میکند.

عربستان در دو جام جهانی قبلی غایب بوده است و در دو جام ملتهای اسیای ماضی هم حتی توان صعود از گروه خود را نداشته است. اما سویه های دیگر این رویارویی می تواند منجر به افول و نزول اخلاق ملی در میان مردمان سرزمینمان شود.

مردمانی که به درست یا غلط دارای احساسات خوشایندی نسبت به همسایگان عرب جنوبی کشورمان نیستند. گلایه های امروز را ناشی از هجمه ی 1400 سال قبل این مردمان میشمرند و یکبار نمی پرسند مگر آلمان همین هفتاد سال قبل در جنگ جهانی دوم ویران نشد پس چگونه برخواست و اینک قدرت اقتصادی اول اروپاست؟

و ما چگونه دون کیشوت وار می پنداریم هنوز از یورش 1400 سال قبل کمر راست نکرده ایم؟

بجای کاویدن علل کاستی ها در درون به بیگانه ستیزی شوونیزم و عرب ستیزی روی آورده ایم.

اگر ما با عربستان در یک گروه قرار بگیریم اولا سرداران فضای مجازی قبل از دیدارها فضایی حماسی خواهند ساخت بگونه ای که انگار نبرد سپاهیان یزدگرد در برابر لشکر تازیان است. بازیکنان را تا سرحد سربازان پارسی بالا خواهند برد و از آنان خواهند خواست چونان گلادیاتور حریف را نابود کنند.

در تحقیر و تخفیف رقیب هم کم نخواهیم گذاشت از سوسمارخور و کم فرهنگ خطاب کردن تا چهره و رنگ پوستشان را به سخره گرفتن. انگار این مسابقه مجالی میشود تا تمام عقده های فرو خورده بیدار شوند.

اگر پیروز شویم از این پیروزی شمایلی اسطوره ای ترسیم خواهیم کرد و نفرت را به تمامی می پراکنیم پیروزی را انتقام قادسیه مینامیم و تصویر بازیکنان حریف را در اوج حضیض و شکست چونان تصویر والرین در مقابل شاپور ساسانی در سنگ نگاره ها عکس پروفایلها خواهیم نمود.

بر طبل خودستایی ملی و تحقیر رقیب در فضای مجازی کوبیده خواهد شد ملت دچار نخوتی کاذب و نفرتی خودستایانه نسبت به رقیب خواهد شد و وقتی چنین پیش زمینه ای برای یک فوتبال که فقط یک سرگرمی است ساخته میشود شکست در چنین مسابقه ای یعنی غرور یک ملت یعنی عصبیت و احساس له شدگی.

یعنی تمام غرور و ذهنیتت از خویشتن خویش زیر سم ستوران بیگانه سوار مضمحل میشود. احساس تکرار شکستهای تاریخی و نتیجه مشابه آنچه بر سر علی دایی در پی شکست سال 2009 مقابل عربستان آمد.