مسائلی در آکادمی وجود داشت. فکر کنم حدود سه یا چهار ماه است که ما در آکادمی هستیم و این مشکلات واقعاً دردآور بود. نمی‌توانم بگویم که مشکل بود و واقعاً من با خودم این تصمیم را گرفتم که اگر به آکادمی آمدم، تاثیرگذار باشم و فقط برای چند ماه مربیگری نکنم و بروم. چون من خودم در این تیم بزرگ شدم و دلم برای این تیم می‌سوزد.
واقعاً این همه پتانسیل داریم، این همه بازیکن داریم که می‌توانند در آکادمی استقلال بازی کنند و واقعاً نمی‌توانم درک کنم که استقلال خودش آکادمی داشته باشد ولی بعد برای یک بازیکن جوان از یک تیم دیگر میلیارد‌ها پول رضایتنامه بدهند و سپس بیایند و ببینند که آیا اصلاً با شرایط استقلال سازگاری دارند یا نه. ولی بازیکنی که در آکادمی بزرگ شده، دیگر همه شرایط استقلال را می‌داند. اگر کسانی باشند که دلسوزانه کار کنند و این بچه‌ها را پرورش دهند و به آنها آموزش دهند، خیلی راحت می‌توانند در تیم بزرگسالان بازی کنند و خوشبختانه امسال برای اولین بار این اتفاق افتاده است.
از روز اول که من آمدم، پیشنهاد‌هایی از تیم‌های لیگ یکی و حتی تیم‌های لیگ دومی داشتم که به هر حال می‌خواستند به لیگ یک صعود کنند. من، چون تجربه بدی با تیم خوشه طلایی داشتم که مشکلات زیادی داشت، تصمیم گرفتم به تیم امید استقلال بیایم.
اول از همه افتخار می‌کنم که در باشگاه خودم خدمت می‌کنم، چون اگر قرار بود به آکادمی جای دیگری بروم قطعاً نمی‌رفتم و این تیم مثل خانه خودمان است. شاید درست نباشد بگویم، ولی اکثر خرج‌های تیم، حتی تیم امید را تا الان خودم و چند نفر از دوستانم داده‌ایم.
حتی برخی بازیکنان ما که شهرستانی هستند با آن پاداش بردی که دوستان ما به آنها می‌دهند فقط می‌توانند یک هفته یا ده روز را سپری می‌کنند و این برای باشگاه استقلال واقعاً خوب نیست.
منبع: خبر ورزشی