جمهوری اسلامی نوشت: فاروق اعظم سابقه طولانی در حوزه تحریف تاریخ معاصر و معاهده دلتا دارد و در زمینه حقابه مانند سایر مقامات افغانستان همواره تلاش کرده افکار عمومی افغانستان را فریب دهد. وی به این معاهده نگاه ابزاری دارد و ضرورت همکاری دو کشور برای تحقق توسعه را به مسئله آب پیوند می‌زند.
مشاور وزارت آب و انرژی طالبان در این زمینه، توهمات ذهنیش را در قالب فکت‌های تاریخی مطرح می‌کند که مصداق آن در یادداشتی با عنوان " ۵۰ دروغ در ۲۵ دقیقه؛ پاسخی به روایت انحرافی «فاروق اعظم» درباره حقابه ایران" در یکی از رسانه‌های نزدیک به جریان تطهیر طالبان منتشر شده است.
وی مدعی است که در زمان انعقاد معاهده دلتا، ایران در مقابل آب در اسناد جداگانه موافقت کرده که افغانستان از بندر چابهار به صورت مجانی استفاده کند و علاوه بر این، ایران دو میلیارد دلار کمک بلاعوض به افغانستان کرده و برای آن کشور احداث راه آهن و جاده سازی کند تا به چابهار دسترسی پیدا کند و همچنین سه بند ذخیره آب در افغانستان بسازد و پروتکلی نیز تهیه شده بود که ایران حاضر بود آب اضافه از افغانستان بخرد!
طرح ادعا‌های عجیب و غریبی از قبیل اینکه احداث چاه نیمه‌ها علت خشک شدن تالاب هامون بوده و در برخی سال‌ها ۷ میلیارد متر مکعب سیلاب به ایران وارد شده و ... از جانب او مسبوق به سابقه است.
سد‌های افغانستان با سرمایه گذاری کشور‌های ثالث علی رغم وجود قوانین بین المللی و مصوبات شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل متحد یکی پس از دیگری بر روی حوضه‌های آبریز هیرمند و هریرود تکمیل می‌کند. بند کمال خان، سد کجکی، سد سلما، سد پاشدان کانال‌های متعدد انتقال و انحراف آب، امنیت آبی و غذایی مناطق سیستان و خراسان را به مخاطره انداخته و تکمیل سدبخش آباد، شرایط آخرالزمانی را به سیستان تحمیل می‌کند و نابودی سیستان را رقم خواهد زد. در چنین شرایطی که وزارت آب انرژی طالبان به سرعت در حال تکمیل سد بخش‌آباد است، تقدیر از مشاور آب و انرژی طالبان در تهران، مصداق دهن کجی به ملت ایران و تایید اقدامات ضد حقوق بشری طالبان در زمینه آب و محیط زیست است.
با توجه به این که برای مناقشه آبی میان ایران و افغانستان در ساختار دیپلماسی کشور استراتژی وجود ندارد و از طرفی احتمال می‌رود که فاروق اعظم در سخنرانی خود در دانشگاه تهران، سدسازی‌های افغانستان را موجه جلوه دهد، بنابراین انتخاب وی به عنوان سخنران کلیدی نشست "آب برای صلح" مصداق گل به خودی در حوزه دیپلماسی آب و رسانه به شمار می‌رود.