مریلین مونرو (۱۹۲۶-۱۹۶۲) مدل، خواننده و بازیگر آمریکایی، در دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ میلادی است. او در بسیاری از فیلم‌های کلاسیک آن دوران درخشید و زندگی پر حاشیه‌اش در سن ۳۶ سالگی خاتمه یافت.
مرلین مونرو
مرلین مونرو؛ از کودکی تا نوجوانی
مرلین مونرو (Marilyn Monroe) یا در واقع نورما ژان بیکر (Norma Jean Baker)، در تاریخ ۱ ژوئن ۱۹۲۶ در لس آنجلس متولد شد. مادرش گلادیس مورتنسون، تکنسین فیلمبرداری بود که همسرش، ادوارد مورتنسون، او را ترک کرده بود. مشخص نیست که پدر واقعی نورما چه کسی است، اما شایعاتی وجود دارد که پدر بیولوژیکی نورما، یکی از کارمندان استودیو استنلی گیفورد بوده است.
گلدیس مرتنسون، به عنوان یک مادر مجرد، مجبور بود در تمام طول روز کار کند و فرزندش را به همسایه‌ها بسپارد. او پس از تولد فرزندش مشکلات زیادی داشت که منجر به بستری شدن او در بیمارستان روانی در سال ۱۹۳۵ شد. به همین دلیل نورما در سن ۹ سالگی به یتیم خانه سپرده شد و زمانی را تحت سرپرستی چندین خانواده متفاوت قرار گرفت. گفته می‌شود او در این دوران مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته است.
ازدواج اول مرلین مونرو
سال ۱۹۴۲ نورما در شانزده سالگی برای فرار از سیستم فرزند خانوادگی، با جیمز داگورتی ۲۱ ساله، همسایه آخرین خانواده‌ای که تحت سرپرستی آنها بود، ازدواج کرد. یک سال بعد، در سال ۱۹۴۳، با درگیر شدن آمریکا در جنگ جهانی دوم، جیمز به جمع تاجران دریایی پیوست. او یک سال بعد با کشتی به شانگهای چین سفر کرد.
در نبود همسر، نورما در یک کارخانه هواپیماسازی مشغول به کار شد. ابتدا به عنوان مسئول بررسی چتر نجات و سپس به عنوان رنگپاش کار کرد. هنگامی که دولت به دنبال گرفتن عکس‌های تبلیغاتی از زنان شاغل در کارخانه بود، نورما دریافت که دختر خوش عکسی است. این پتانسیل را عکاسی به نام “دیوید کاناور” در او کشف کرد. عکس‌های او از نورما در مجله Yank در سال ۱۹۴۵ منتشر شد.
با تشویق کاناور، نورما وارد عرصه مدلینگ شد و دوره‌های آن را گذراند. نورما با تغییر رنگ موهایش از قهوه‌ای به بلوند و تغییر در سبک لباس پوشیدنش، به تدریج توجهات را به خود جلب کرد. البته همسرش که دورادور در جریان این مسایل بود، شغل جدید او را دوست نداشت.
از مدلینگ تا بازیگری
در این دوران، عکاسان بسیاری تمایل به عکاسی از او داشتند. بیشتر این عکس‌ها که فرم ساعت‌شنی بدن او را در لباس شنای دو تکه نشان می‌دادند، بر جلد مجلات مدلینگ قرار گرفت. به‌تدریج نورما آنقدر محبوب شد که تصویر او در یک ماه بر روی جلد چندین مجله دیده می‌شد.
در ژوئیه سال ۱۹۴۶، عکس‌های او توجه آژانس‌های بازیگری را به خود جلب کرد و از او برای انجام تست بازیگری دعوت شد.
پس از اینکه همسرش داگورتی مسافرت کاری خود را به پایان رساند و به لس آنجلس بازگشت، به قدری از شیوه جدید زندگی نورما دلزده شد که در سال ۱۹۴۶ از او طلاق گرفت.
تا آن زمان، او از نام متاهلی خود “نورما ژان داگورتی (Norma Jeane Dougherty) ” استفاده می‌کرد. اما پس از طلاق تصمیم گرفت نام دیگری برای خودش انتخاب کنید. او نام “مرلین” را از روی نام مجری محبوب دهه ۱۹۲۰، مرلین میلر، و “مونرو” را از اسم مادربزرگش برداشت. بدین ترتیب “مرلین مونرو” متولد شد.
تولد مرلین مونروی بازیگر
سال‌های اولیه بازیگری، چندان موفقیت‌آمیز نبود. شرکت در کلاس‌های بازیگری و مدلینگ، و حقوق اندک از بازیگری، شرایط سختی برای او ایجاد کرده بود. در سال ۱۹۴۹، عکاسی به نام تام کلی به او پیشنهاد داد که در ازای مبلغ ناچیزی، تعدادی عکس با ژست‌های برهنه از او بگیرد. مونرو که در آستانه ورشکستی بود، پیشنهاد او را پذیرفت. دو سال بعد تمامی آن عکس‌ها در اولین مجله “پلی بوی” به چاپ رسید.
در سال ۱۹۵۰ مرلین مونرو نقش کوچکی در فیلم “Asphalt Jungle” ایفا کرد که برای مدت‌ها در خاطره‌ها ماند. این نقطه آغازی بر فعالیت حرفه‌ای به عنوان یک بازیگر بود. در این سال‌ها او در فیلم‌هایی مانند Niagara، Gentlemen Prefer Blondes، How to Marry a Millionaire، River of No Return و There’s No Business Like Show Business نقش آفرینی کرد.
ازدواج دوم مرلین مونرو با ستاره بیس بال
در ژانویه سال ۱۹۵۴، مرلین مونرو با بازیکن معروف بیس بال، جو دی مگیو (Joe DiMaggio) ازدواج کرد. ازدواج آنها عمر کوتاهی داشت و در ماه اکتبر همان سال از هم جدا شدند.
مرلین مونرو و همسر دومش
تثبیت در حرفه بازیگری
مرلین مونرو که در بیشتر فیلم‌ها نقش دختر مو بلوند و احمق را بازی می‌کرد، پس از مدتی تصمیم گرفت کنترل بیشتری روی شخصیت حرفه‌ای خود داشته باشد. او در سال ۱۹۵۴ به نیویورک نقل مکان کرد و در آنجا موسسه فیلمسازی خودش را بنیاد نهاد. این اتفاق به همراه شرکت در دوره‌های بازیگری لی استراسبرگ نقطه عطفی در زندگی حرفه‌ای او بود.
او در سال ۱۹۵۶ اولین فیلم خود به نام Bus Stop را ساخت که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. اما در این دوران، فشار کاری او را به سوی مصرف بی‌رویه الکل و مواد مخدر سوق داد.
ازدواج مرلین مونرو با آرتور میلر مشهور
سومین ازدواج مرلین مونرو در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۵۶ با آرتور میلر (نمایشنامه‌نویس سرشناس آمریکایی) بود. از آنجایی که میلر یک یهودی لهستانی تبار بود، مونرو برای ازدواج با او به یهودیت گروید. در این دوران مونرو دو بارداری ناموفق را از سر گذراند که موجب افسردگی و روی آوردن او به قرص‌های خواب آور شد.
این سال‌ها دوران طلایی زندگی حرفه‌ای مونرو بود. فیلمنامه‌هایی از میلر و بازی درخشان مرلین مونرو و کلارک گیبل که موفقیت زیادی در گیشه برای آنها به همراه می‌آورد. در سال ۱۹۵۹ مرلین دومین جایزه گلدن گلوب را برای بهترین بازیگر به دست آورد.
میلر در سال ۱۹۶۱ فیلمنامه ” The Mispits” را با کمک مرلین نوشت. این فیلم با کارگردانی جان هوستون و بازی کلارک گیبل روی صحنه رفت. در دوران فیلمبرداری، بی‌خوابی‌های پی‌درپی و مصرف بی‌رویه الکل و دارو‌های ضد افسردگی، شرایط سختی برای مرلین به وجود آورد که باعث بستری شدن او در بیمارستان روانی شد. مونرو و میلر پس از اتمام فیلمبرداری ” The Mispits” به ازدواج پنج ساله خود پایان دادند.
در دوران بستری در بیمارستان، مونرو از همنشینی با همسر سابق خود “دی مگیو” بهره‌مند بود که شایعه بازگشت آن دو به یکدیگر را بر سر زبان‌ها انداخت.
مرلین مونرو و جان اف کندی
علیرغم بیماری، مرلین در ۱۹ مه ۱۹۶۲، با پوشیدن لباسی جذاب و بدن‌نما در مراسم تولد رئیس جمهور جان اف کندی حضور پیدا کرد و برای او آهنگ “تولدت مبارک” را خواند. نحوه پوشش و صحبت کردن او با رییس جمهور در این مراسم، شایعاتی مبنی بر رابطه پنهانی او با جان اف کندی را بر سر زبان‌ها انداخت. همچنین اندکی بعد صحبت از رابطه او با برادر رئیس جمهور، دادستان کل، رابرت کندی، نقل محافل بود.
مرگ ناگهانی مونرو در ۳۶ سالگی
اعتیاد مرلین مونرو به قرص‌های خواب‌آور و الکل برای همگان محرز بود. با این حال مرگ او در سن ۳۶ سالگی، در ۵ اگوست ۱۹۶۲، در خانه خود در برنت وود کالیفرنیا، تکان دهنده بود. جسد بی‌جان او توسط خدمتکارش پیدا شد، در حالی که یک بطری خالی و تعدادی قرص در کنارش بود.
گواهی فوت، علت مرگ او را “مسمومیت حاد بابیتورات به وسیله اور دوز” ذکر کرد و اقدام به خودکشی را محتمل دانست. پس از کالبد شکافی، جسد مونرو به دی مگیو تحویل شد. مراسم تشییع جنازه به صورت خصوصی برگزار شد.
مرگ مرلین مونروشایعه قتل مونرو توسط کندی
با توجه به گزارش کالبد شکافی، شایعاتی وجود دارد که مرلین به قتل رسیده است. گفته می‌شود این تعداد قرص با زور به او خورانده شده است تا از افشای جزییات رابطه او با رییس جمهور و برادرش جلوگیری شود. به گفته برخی؛ رابرت کندی ساعاتی قبل از مرگ مرلین با او بوده است، اما هیچ مدرکی مبنی بر درستی این ادعا وجود ندارد. در هر صورت نحوه مرگ مرلین مونرو برای همیشه راز سر به مهر باقی ماند.
مرگ مرلین مونرو
زندگی مریلین مونرو در یک نگاه
مرلین مونرو و ملکه الیزابت
- حرفه: مدل، بازیگر زن
- نام اصلی: نورما جین مورتنسون – بیکر
- متولد: اول ژوئن ۱۹۲۶، در لس آنجلس، کالیفرنیا
- والدین: گلادیس بیکر مورتنسون؛ پدر نامعلوم
- مرگ: ۵ اوت ۱۹۶۲، در برنت وود، کالیفرنیا
- تحصیلات: دبیرستان Van Nuys در لس آنجلس، دوره های مدلینگ و بازیگری
- فیلم‌های برگزیده: Some Like It Hot, The Seven Year Itch, Gentlemen Prefer Blondes, How to Marry a Millionaire, Bus Stop, The Misfits
- جوایز و افتخارات: برنده سه جایزه گلدن گلوب، کسب یک ستاره در Hollywood Walk of Fame
- همسران: جیمز داگورتی ( ۱۹۴۲-۱۹۴۶)، جو دی مگیو (. ۱۹۵۴-۱۹۵۵)، آرتور میلر ( ۱۹۵۶-۱۹۶۱)
فیلم‌های مرلین مونرو
- سال‌های خطرناک (۱۹۴۷)
- اسکودا هو! اسکودا هی! (۱۹۴۸)
- دختران گروه کر (۱۹۴۸)
- عاشق‌پیشه (۱۹۴۹)
- بلیط توماهاوک (۱۹۵۰)
- جنگل آسفالت (۱۹۵۰)
- همه‌چیز درباره ایو (۱۹۵۰)
- گلوله آتشین (۱۹۵۰)
- صلیب راست (۱۹۵۱)
- داستان شهر مادری (۱۹۵۱)
- به همان جوانی که حس می‌کنی (۱۹۵۱)
- آشیانه عشق (۱۹۵۱)
- بیا قانونی‌اش کنیم (۱۹۵۱)
- برخورد در شب (۱۹۵۲)
- ما متأهل نیستیم! (۱۹۵۲)
- زحمت در زدن به خودت نده (۱۹۵۲)
- حقه‌بازی (۱۹۵۲)
- خانه پر او. هنری (۱۹۵۲)
- نیاگارا (۱۹۵۳)
- آقایان موطلایی‌ها را ترجیح می‌دهند (۱۹۵۳)
- چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد (۱۹۵۳)
- رود بی‌بازگشت (۱۹۵۴)
- هیچ شغلی مثل نمایش نیست (۱۹۵۴)
- خارش هفت‌ساله (۱۹۵۵)
- ایستگاه اتوبوس (۱۹۵۶)
- شاهزاده و مانکن (۱۹۵۷)
- بعضی‌ها داغشو دوست دارن (۱۹۵۹)
- بیا عشق بورزیم (۱۹۶۰)
- ناجورها (۱۹۶۱)
- چیزی برای بخشیدن (۱۹۶۲–تکمیل‌نشده)
خواستگاری از آلبرت اینشتین
در روایتی گفته شده است که مریلین مونرو نامه‌ای به آلبرت اینشتین نوشته و گفته که اگر من و تو ازدواج کنیم بچه‌هایمان با زیبایی من و هوش و نبوغ تو چه محشری می‌شوند.
آقای اینشتین هم نوشت: از این همه لطف و دست و دلبازی شما ممنونم.
واقعاً غوغا می‌شود. ولی این یک روی سکه است. فکرش را بکنید که اگر قضیه بر عکس شود چه رسوایی بزرگی برپا می‌شود.
این روایت و داستان را اکثر رسانه‌ها انتشار کرده‌اند که البته درستی یا نادرستی آن اثبات نشده است.
مرلین مونرو در ساحل بابلسر
برخی از روایت‌ها از حضور مرلین مونرو در ساحل بابلسر سخن گفته‌اند که البته درستی آن اثبات نشده است. براساس اطلاعات به دست آمده احتمال می‌رود که این موضوع شایعه‌ای بیش نیست.
منبع: ستاره