در طراحی این بنا، رولان دوبرل و ماکسیم سیرو به دنبال ترکیب معماری مدرن غربی با عناصر معماری سنتی ایرانی بودند. این بنا از بسیاری جهات تلفیقی از فرم‌های مدرن با الهاماتی از معماری سنتی ایرانی است. استفاده از آجرکاری و سازه‌های هندسی ساده از جمله این ویژگی‌هاست که به‌نوعی هویت بومی و فرهنگی را حفظ می‌کند، در حالی که با اصول مدرنیسم همخوانی دارد.
یکی از ویژگی‌های بارز معماری دانشکده هنرهای زیبا، استفاده از آجر است. آجر یکی از مصالح بومی و سنتی در معماری ایران است که هم از لحاظ استحکام و هم از لحاظ زیبایی‌شناسی دارای اهمیت است. نمای ساختمان به شکل ساده و مستحکم طراحی شده، اما در عین حال این سادگی با استفاده هوشمندانه از آجرها، تبدیل به یک اثر هنری می‌شود.
معماران از پنجره‌های بزرگ و نورگیر‌های طبیعی برای بهره‌برداری از نور طبیعی استفاده کرده‌اند. این مسئله به‌ویژه در طراحی فضا‌های داخلی و کارگاه‌های هنری اهمیت دارد، چرا که نور طبیعی برای فعالیت‌های هنری ضروری است. پنجره‌های بزرگ، نه‌تن‌ها نور کافی برای کار دانشجویان فراهم می‌کند، بلکه ارتباطی بین فضای داخلی و فضای بیرونی (محیط دانشگاه) ایجاد می‌کند.
یکی دیگر از عناصر برجسته در معماری این بنا، طراحی ورودی‌های طاق‌دار و استفاده از قوس‌های نیم‌دایره‌ای است که تأثیرات معماری سنتی ایرانی مانند معماری اسلامی را به نمایش می‌گذارد. این قوس‌ها و طاق‌ها علاوه بر ایجاد یک عنصر زیباشناختی، به شکل‌دهی و ساختار کلی بنا نیز کمک می‌کنند.
فضا‌های داخلی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نیاز‌های آموزشی هنرهای زیبا را برآورده کنند. از کارگاه‌های بزرگ و استودیو‌های نورگیر گرفته تا سالن‌های نمایش آثار هنری و فضا‌های گالری، همه بخش‌های این بنا به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که محیط مناسبی برای فعالیت‌های خلاقانه فراهم کنند.
دوبرل و سیرو تحت تأثیر مدرنیسم، اصولی همچون سادگی، عملکردگرایی و استفاده بهینه از فضا را در طراحی بنا به‌کار گرفتند. در عین حال، به‌خوبی توانستند این اصول مدرن را با فرم‌ها و جزئیات معماری ایرانی تلفیق کنند.
ساختمان دانشکده هنرهای زیبا یکی از مراکز مهم آموزش هنر در ایران است و معماران تلاش کرده‌اند با ایجاد فضایی الهام‌بخش، دانشجویان را به سمت خلاقیت و تفکر هنری سوق دهند. این ساختمان با طراحی منحصربهفرد خود، یکی از نمادهای دانشگاه تهران و فرهنگ معماری ایران در دوران معاصر محسوب می‌شود.
ساختمان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران نمونه‌ای برجسته از ترکیب موفق معماری مدرن با عناصر بومی و سنتی است. رولان دوبرل و ماکسیم سیرو در طراحی این بنا توانستند هویتی منحصربهفرد برای آن ایجاد کنند که هم به‌روز و مدرن باشد و هم با تاریخ و فرهنگ ایران ارتباطی عمیق برقرار کند.