علی باقری درباره محدوده وفاق و برخی انتقادات از انتصابات دولتی سخن گفته است.
به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید؛
وفاق حتما نیاز به محور و چارچوب دارد. این محور و چارچوب هم از نظر من منافع ملی است. هر چند معتقدم درباره منافع ملی هم باید به یک تعریف واحد برسیم.
ماندن در گذشته یکی از آفت‌های مهم کشور در مسیر دستیابی به وفاق، آشتی ملی و نهایتا رشد و توسعه است. من نمی‌گویم باید رخدادهای گذشته را فراموش کرد و روی حافظه جمعی جامعه خاک ریخت؛ به هر حال شکل کنشگری امروز افراد ریشه در گذشته آن‌ها دارد، منت‌ها اگر قرار باشد در اختلافات گذشته بمانیم، اساسا پروژه وحدت و اتفاق شکل نمی‌گیرد.
بنای وفاق ملی، متمرکز شدن بر اشتراکات است وگرنه اختلافات همچنان نفس می‌کشند. حتی در مورد حوادث نزدیک هم اختلاف‌نظرهای بسیاری میان جناح‌های سیاسی وجود دارد. مثلا درباره کابینه چهاردهم، جبهه پایداری، تفسیر خاص خود را دارد، نواصولگرایان تفسیر خاص خود را، گروه‌های میانه‌رو اصلاح‌طلبان هم دیدگاه‌های خود را.
آقای پزشکیان اما متفاوت عمل کرده و شعار وفاق و آشتی ملی را سر داده است. طبیعی است که انتصابات کابینه وفاق باید متعلق به جریانات سیاسی مختلف باشد.
من قصد منت گذاشتن بر سر هیچ جریان سیاسی ندارم، چون دولت آقای پزشکیان بر اساس یک درک عمیق نسبت به مفهوم وفاق و اکسیر توافق‌سازی دست به این کار زده است. اما خوب است که همه افراد و جریاناتی که خواسته‌های حداکثری دارند، حضور خود و همفکران‌شان در دولت را قدر نهاده و تلاش کنند آن را تضعیف نکنند. دود تضعیف دولت همه کشور را دچار آسیب می‌سازد، به خصوص طیف‌هایی که در اردوگاه مخالفان دولت قرار داشته‌اند.
با وجود اینکه از ملی شدن صنعت نفت، بیش از ۷۰ سال می‌گذرد، جناح‌های مختلف، تفاسیر خاص خود را از آن ارایه می‌کنند. نمی‌شود که یک گروه به سایر گروه‌ها بگوید باید روایت خاص من را از ملی شدن صنعت نفت بپذیرید.