فرارو – شب گذشته بود که خبر صدور مجوز انتشار روزنامه برای محسن منصوری معاون اجرایی دولت سیزدهم و علی نادری بلداجی مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) از سوی کانال‌های صنفی روزنامه‌نگاران و برخی فعالان رسانه‌ای منتشر شد. خبر کاملاً صحیح و تصاویر اطلاعات این دو روزنامه جدید در سامانه جامع رسانه‌های کشور نیز ضمیمه این خبر بود. بر اساس این اطلاعات، مجوز روزنامه‌های جهان‌آرا به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی علی نادری بلداجی و نوبنیاد به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی محسن منصوری روز ۱ مرداد ۱۴۰۳ (۶ روز پیش از تنفیذ و ۸ روز پیش از تحلیف مسعود پزشکیان) صادر شده است. منصوری معاون اجرایی دولت سیزدهم و رئیس ستاد انتخاباتی سعید جلیلی و علی نادری نیز سردبیر سابق رجانیوز و برنامه تلویزیونی جهان‌آرا، مدیرکل مطبوعاتی قوه قضائیه در دوران ریاست سیدابراهیم رئیسی و از چهره‌های رسانه‌ای نزدیک به پایداری هستند. به طور طبیعی، جهان‌آرا و نوبنیاد از منتقدان دولت چهاردهم و مسعود پزشکیان خواهند بود.
به گزارش فرارو، آزادی مطبوعات در اصل ۲۴ قانون اساسی به رسمیت شمرده شده و هیچ فردی نمی‌تواند درخواست مدیران دولت سیزدهم برای تاسیس روزنامه را غیرقانونی بداند. چرا که آنان در هر صورت، نماد بروز و ظهور یک جامعه رای ۱۳ و نیم میلیون نفری هستند و می‌توانند مانند گروه‌های سیاسی یا دگراندیشان، اندیشه و گفتمان خود را در عرصه مطبوعات به جامعه عرضه کنند. در این مورد خاص، اما چند سوال وجود دارد.
صدور مجوز یا پروانه فعالیت رسانه، فرآیندی زمانبر و سخت‌گیرانه و صدور مجوز روزنامه سخت‌گیرانه‌تر، زمانبرتر و همچنین انتشار آن مشکل‌تر است. با توجه به سیل اتفاقاتی که از ۳۰ اردیبهشت امسال تا کنون افتاده، منصوری و نادری در بطن حوادث و مسائل بودند چرا که مسئولیت‌های مهمی داشتند. منصوری که حتی گرفتارتر و به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی جلیلی تا ۱۶ تیرماه درگیر مساله انتخابات بود.
سوال اول این است که ثبت درخواست صدور مجوز چه زمانی اتفاق افتاده؛ قبل از سقوط هلی‌کوپتر، بعد از مرحله اول انتخابات یا بعد از مشخص شدن نتایج در روز ۱۶ تیر؟ اگر این درخواست‌ها یک روز پس از سقوط هم ثبت شده باشد، با توجه به صدور مجوز در تاریخ ۱ مرداد، روند کار بیش از دو ماه طول نکشیده است. در حالی که پیگیری‌های فرارو نشان می‌دهد صدور مجوز پایگاه خبری و نه روزنامه، «حداقل» یک سال زمان می‌برد.
دومین سوال نیز به وزیر ارشاد و مدیران معاونت مطبوعاتی باز می‌گردد. تسریع عجیب روند صدور مجوز روزنامه برای این دو مدیر دولتی، به چه صورت اتفاق افتاده است؟ آیا تمام روال قانونی مندرج در گردشکار منتشر شده از سوی وزارت ارشاد، در جریان صدور مجوز جهان‌آرا و وبنیاد رعایت شده؟ یا پای دستورات ویژه‌ای در میان است؟