در مطلبی به بررسی دلیل‌عدم شرکت ۶۰ درصد مردم در مرحله اول انتخابات ریاست جمهوری پرداخته شده است.
به گزارش هم میهن، نتایج دور اول انتخابات ریاست‌جمهوری و نزدیکی آرای دو گزینهای که به دور دوم رفتهاند، در هر دو سو ولوله به پا کرده و البته مباحث سیاسی و نظری مختلفی را نیز در پی داشته است. از آن طرف جمعیت ۶۰ درصدی آن‌ها که رای نداده‌اند، هم از جوانب مختلف مورد بحث قرار گرفته است.
مسعود پزشکیان گفته که صدای این جماعت را شنیده است، اما سعید جلیلی نسبت به این جمعیت سکوت کرد و عملاً بحثی بر سر اینکه چه نگاهی به این جمعیت گسترده دارد، به میان نیاورده است. در طی یک هفته گذشته تلاش‌ها برای اقناع جامعه و بخش خاکستری به‌ویژه از سوی جریان اصلاح‌طلبی که بخشی از آن هم‌نظر سیاسی با این جمعیت است، انجام گرفت.
در همین باره سید امیر خرم پژوهشگر سیاسی و عضو سابق نهضت آزادی در پاسخ به سوالی از سوی تحریم کنندگان انتخابات مبنی بر اینکه شرکت در انتخابات ۱۴۰۳ به نوعی بی‌احترامی به کشته‌شدگان آبان ۱۳۹۸ و جنبش «زن، زندگی، آزادی» است، گفت:
سوالم از دوستانی که اعتقاد دارند آبان ۹۸ و جنبش «زن، زندگی، آزادی» نقاط عطف تحولات اجتماعی ما به شمار می‌رود و اینها را به‌عنوان راهکار ارائه می‌دهند، این است که آیا در شرایط موجود امکان ادامه آن راهکار وجود دارد؟ اگر افرادی اعتقاد دارند که این امکان وجود دارد که همچنان مردم به کف خیابان بیایند و کشته بدهند، دلایل خود را بیاورند. اما اگر بپذیریم که در شرایط موجود امکان ادامه آن راهکارها وجود ندارد، بنابراین ماندن در آن وقایع کار غلطی است و منطبق با شرایط امروز نیست.
اعتقاد من این است که نباید در آن وقایع بمانیم، اتفاقاً رای دادن امروز به آقای پزشکیان حمایت از خون‌هایی است که چه در آبان ۹۸ و چه در پاییز ۱۴۰۱ به ناحق ریخته شدند. برای اینکه مجدد آن خون‌ها به زمین ریخته نشود، ما نیاز داریم به کسی رای دهیم که در همان زمانی که نماینده مجلس بود به این وقایع اعتراض کرد، مردانه پای حرفش هم ایستاد و با ردصلاحیت در مجلس چوب آن را هم خورد. اجازه دهید از زوایه دیگری به موضوع نگاه کنیم. وقوع این اتفاقات مثل آبان ۹۸ یعنی فشار جامعه از پایین.
اگر ما معتقد باشیم که جامعه از پایین فشار می‌آورد که تحولی رخ دهد، شما نیاز دارید که در ساختار قدرت نماینده‌ای داشته باشید که این نماینده به پشتوانه فشاری که از پایین آورده می‌شود، بتواند در ساختار قدرت چانه‌زنی کند. ما تا الان این چانه‌زنی را نداشتیم. آقای روحانی اهل چانه زدن نبود و اینطور نبود که به پشتوانه مردم برود و خودش را با ساخت قدرت درگیر کند، بلکه سعی داشت با لابی‌های قدرت مسئله را حل کند که متاسفانه این باعث شد که نه لابی‌های قدرت و نه مردم پشتش قرار بگیرند و هر دو را از دست داد ولی آقای پزشکیان می‌تواند نماینده مردم در ساخت قدرت باشد که بتواند به پشتوانه مردم چانه‌زنی کند.
اگر ما آن بخش چانه‌زنی را نداشته باشیم، هر چه از پایین فشار آورده شود سرکوب خواهد شد و راه به جایی نمی‌برد. موقعی این اعتراضات می‌تواند ثمر داشته باشد که شما در ازای آن افرادی را در ساخت قدرت داشته باشید که به پشتوانه آن بتواند چانه‌زنی کند.