مراقب سه عامل نابودی اقیانوس‌ها باشید: گرمای شدید، اسیدی‌شدن، و اکسیژن‌زدایی. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه این «تهدید سه‌گانه» در چند دهه گذشته تشدید شده است و اقیانوس‌های ما را بیشتر به لبه پرتگاه نابودی نزدیک کرده است.
به گزارش دیجیاتو، یافته‌های جدید مشابهت‌های وهم‌انگیزی را با نشانه‌های پیش از انقراض‌های دسته جمعی در گذشته نشان می‌دهند. شواهد فسیلی، همین الگو را در پایان دوره پرمین نشان داده بودند.
البته ما اکنون در شرایط مشابهی با آن قرار نداریم، اما تغییرات محیطی کنونی ظاهراً شرایط مشابهی را رقم خواهند زد.
گرمای شدید، اسیدی‌شدن و اکسیژن‌زدایی همگی به‌تن‌هایی نیرو‌های ترسناکی هستند. اما اگر دو یا چند مورد از آن‌ها را باهم ترکیب کنید می‌توانند فاجعه‌بار باشند. آن‌ها باعث ایجاد رویداد‌های شدید ترکیبی موسوم به CCX می‌شوند که مناطق آسیب‌دیده اقیانوس را عملاً غیرقابل سکونت می‌کند.
این تحقیق که بر روی نواحی بالاتر اقیانوس متمرکز بود، نشان داد که رویداد‌های ترکیبی درحال رشد هستند و اکنون تا ۲۰ درصد از حجم اقیانوس‌های جهانی را با نابودی تهدید می‌کنند.
آب‌های اقیانوس آرام شمالی و مناطق استوایی بیشترین ضربه را می‌بینند. زیرا تنها مناطقی هستند که تاکنون با CCX سه‌گانه مواجه شده‌اند.
این رویداد‌ها مدام درحال شدیدترشدن هستند. به‌گزارش گاردین، عوامل حاضر در مقایسه با دهه ۱۹۶۰، شش برابر شدیدتر شده‌اند و هر جا که اتفاق بیفتند می‌توانند میزان فضای قابل سکونت را تا ۷۵ درصد کاهش دهند.
اقیانوس‌ها بزرگ‌ترین مخازن کربن در جهان هستند که گاز‌های گلخانه‌ای را جذب می‌کنند و آن را از جو دور نگه می‌دارند. این بار عظیم، که به دلیل تغییرات آب‌وهواییِ ناشی از فعالیت‌های انسانی سنگین‌تر شده است، عوارض خود را در پی دارد.
همانطور که اقیانوس‌ها کربن بیشتری جذب می‌کنند، آب دریا اسیدی‌تر می‌شود و به حیات دریایی آسیب می‌رساند. همچنین بر ازدحام مولکول‌های اکسیژن و فشار بر جمعیت آبزی تأثیر دارد.
سال گذشته، اقیانوس‌ها نیز افزایشی در گرمایش را تجربه کردند که حتی از بدبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها پیشی گرفت و دانشمندان را گیج کرد؛ بنابراین کسی نمی‌داند که این فجایع مرکب چقدر می‌توانند شدید باشند.
نتایج پژوهش حاضر در ژورنال AGU Advances منتشر شده است.