حجت الاسلام سیدمحمد غروی یکی از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درباره لایحه حجاب و عفاف گفت: حجاب یک تکلیف الهی است و نباید آن را نادیده بگیریم. از سوی دیگر حجاب در حال حاضر به یک شناسه‌ای برای اسلامیت اجتماع ما و اهمیت دادن به حرمت‌ها و حریم الهی تبدیل شده است. در نتیجه ممکن است فرض کنید الان مشکلات دیگر هم داشته باشیم که باید به آن بیشتر توجه کنیم. کسی منکر آن مشکلات نیست، اما معنایش این نیست که حجاب را در پرانتز بگذاریم و به آن توجه نکنیم.
به گزارش ایلنا، بخش‌هایی از گفت و گوی غروی را در ادامه می‌خوانید: حقیقت این است که غیر از آنکه حجاب یک تکلیف الهی است، اگر رها شود نمونه وسیع بی‌بندوباری را در جامعه پدید می‌آورد و هم به افراد آسیب می‌زند و در ادامه جامعه و خانواده را درگیر می‌کند. بالاخره هرچه این حجاب رها شود عملا اثرات منفی بیشتری از نظر اخلاقی و جهات دیگر به خانواده‌ها وارد می‌کند.
کسانی که واقعا مسلمان هستند باید توجه داشته باشند که این یک وظیفه الهی است. اینطور نیست که صرفا یک اخلاق اجتماعی باشد. حجاب یک تکلیف الهی بوده که برای مرد‌ها به یک شکل و در زن‌ها به شکل دیگر وسیع‌تر و گسترده‌تر است.
نکته بعدی آنکه باید برای حفظ خانواده و حفظ اصالت زن و حریم الهی به این تکلیف الهی توجه شود.
انتظار این است، چارچوب‌هایی که ادارات و تشکیلات دولتی دارند باید این کار را اجرا کنند و اجرای آن باید از آنجا شروع شود اجرای آن باید دقیق انجام شود. در آحاد جامعه هم اینطور نیست که وظیفه نداشته باشند.
وظیفه امر به معروف و نهی از منکر در یک سطحی مربوط به آحاد و افراد جامعه است. در سطح بالاتر مربوط به مسئولان نظام، نیرو‌های انتظامی و امثال آن است که باید در زمانی که گفتار و تذکرات افراد و اشخاص تاثیر نداشته باشد و به حد بی‌بندوباری یا حدود دیگری راه پیدا کرده و به طور ویژه در کنار اولویت‌های دیگر قرار بگیرد.
گاهی اوقات آقایان می‌گویند بحث حجاب در اولویت نیست. ببخشید عرضه ندارند مسائل اقتصادی را حل کنند سپس مسائل فرهنگی را هم رها می‌کنند. این که کار نشد. این کار صحیحی نیست. در نتیجه باید هم به مسائل فرهنگی و در کنار آن به مسائل اقتصادی و معیشتی به ویژه در شرایطی که ما در آن هستیم توجه کرد.
رها کردن مسأله پوشش و حجاب خیلی می‌تواند به خانواده و جامعه آسیب وارد کند و نباید رها شود. همچنین به کار بردن عنوان آنکه حجاب اولویت نیست، یعنی چه؟ یعنی اصلا به آن نپردازیم؟ این حرف غلطی است. بلکه معنایش آن است که باید به مسائل دیگری که اولویت بالاتری دارد بپردازیم و در مرحله بعد به موضوع حجاب بپردازیم. نه اینکه به آن نپردازیم و موردتوجه ما قرار نگیرد.
تا آنجا که من اطلاع دارم اگر آن لایحه‌ای که مجلس تصویب کرده واقعا اجرا شود، می‌تواند خیلی مؤثر و مفید باشد. باید یک مقدار حساسیت اجتماعی نسبت به منکرات در جامعه بیشتر شود. باید نسبت به بی‌حجابی و روزه‌خواری حساسیت وجود داشته باشد.
آدم‌ها و اشخاص می‌خواهند در جامعه زندگی کنند. وقتی ببینند همه با آن‌ها یک مقدار سرد برخورد می‌کنند و یک مقدار حساسیت دارند طبعا خودشان را اصلاح می‌کنند. متأسفانه این حساسیت در جامعه نیست بلکه بیشتر آن‌ها را تحویل می‌گیرند، روی آن‌ها حساب می‌کنند و در نتیجه این افراد تشویق می‌شوند که این نکته بسیار مهمی است.
ما باید کاری کنیم که افراد و اشخاص، حتی مسئولین ادارات و بانک‌ها و جا‌های مختلف نسبت به این مسائل حساس‌تر باشند و اینطور بی‌تفاوت نباشند. حساسیت اجتماعی خیلی می‌تواند در آنکه آدم‌ها خودشان را با این حساسیت‌ها تطبیق دهند، نقش داشته باشد. حساسیت‌های مثبت خیلی مهم است.
اما باید بعضی از حساسیت‌ها جنبه منفی و بی‌اعتنایی داشته باشد. در سایر موارد این جنبه‌ها باید با تشویق همراه باشد تا همه خودشان را درگیر کنند و اینطور نباشد که اثرات نامطلوب‌تری به بار بیاورد.
آن چیزی که من از مصوبه مجلس به نام طرح حجاب و عفاف اطلاع دارم، شامل برخورد تند نمی‌شود و ممکن است در یک سطح بالایی و در یک مقاطعی احیانا برخورد فیزیکی هم اتفاق بیفتد. اما معنایش این نیست که صرف تذکر، برخی مشوق‌ها و صرف برخی تنبیه‌های حساب شده مالی و غیرمالی شکاف ایجاد شود. وقتی ما نسبت به مسائل سستی داشته باشیم و رها کنیم، همه چیز از دست می‌رود. در جامعه اسلامی باید خیلی چیز‌ها مورد توجه قرار بگیرد و اگر این موضوعات را رها کنیم دیگر باز نمی‌گردد؛ بنابراین مهم این است که ما نباید از آن غفلت کنیم.
مسئولین ادارات، وزرا و نمایندگان مجلس مسئول هستند و مراعات نکردن این مسائل دود آن به چشم همه می‌رود. این موضوع مربوط به یک فرد، شخص، جمعیت یا گروه نیست که بخواهند از آن استفاده سیاسی کنند. حکم الهی است و حکم الهی هم باید در جامعه مورد توجه قرار بگیرد، مورد غفلت قرار نگیرد و درست به آن عمل شود.
اگر بنا باشد یک خانمی که حجاب را رعایت نمی‌کند، با آرایش و وضعیت بد لباس و امثال آن که محرک هستند در جامعه حضور داشته باشد و در جامعه بیشتر مورد تشویق واقع شود و از طرف دیگر آن زنی که خیلی مرتب و منظم است مورد بی اعتنایی قرار بگیرد، این موارد خیلی تاثیرگذار است.
در خیابان ملاحظه می‌کنید آنانی که بی‌بند و بار هستند را بیشتر تحویل می‌گیرند. اما در واقعیت آن‌هایی که پوشش خوب و مناسب دارند باید مورد تشویق قرار بگیرند. بنابرای باید از لحاظ فرهنگی و حقوقی کار انجام شود و کار‌هایی که مربوط به مردم است نیز صورت بگیرد.
در حال حاضر بسیاری از فروشندگانی که از خانم‌ها استفاده می‌کنند؛ واقعا به عنوان نقش ابزاری از آن‌ها استفاده می‌کنند. بسیاری از آقایان می‌توانند همان نقش را ایفا کنند، اما آن‌ها قبول نمی‌کنند چرا؟ به دلیل آن که با حقوق کم جاذبه بیشتری دارند و مشتری بیشتری جذب می‌کنند، اما باید این افراد توجیه شوند که این استفاده ابزاری از زنان است.