«پاتریک کینگزلی» و «ناتان اودنهایمر» در گزارش ۴مارس در نیویورک‌تایمز نوشتند، حمله حماس به اسرائیل در اکتبر گذشته، موجی از همبستگی بیشتر بین بخش‌هایی از اقلیت یهودی افراطی ارتدوکس اسرائیل و جریان اصلی سکولار را برانگیخت؛ زیرا ترس از یک تهدید مشترک، ادغام اسرائیلی‌ها را با یکدیگر تسریع کرده است. ازآنجاکه جنگ اسرائیل در غزه به درازا کشیده و نیرو‌های ذخیره اسرائیلی برای انجام ماموریت‌های طولانی یا اضافی فراخوانده می‌شوند، اختلافات طولانی‌مدت درباره معافیت‌های نظامی برای مذهبی‌ترین یهودیان در مرکز بحث‌های ملی قرار گرفته است.
به گزارش دنیای اقتصاد، اما اکنون، در پی مرگبارترین حمله به یهودیان از زمان هولوکاست، بخش‌هایی از جامعه یهودیان افراطی ارتدوکس اسرائیل که به سرعت در حال رشد هستند (و به عبری به نام «حریدیم» شناخته می‌شوند) در حال تجدید نظر در نقش خود در ساختار اسرائیل هستند. بر اساس داده‌های نظرسنجی و آمار‌های نظامی، تعداد نسبتا بالایی از خدمت سربازی یا علاقه به آن ابراز حمایت کرده‌اند؛ حتی درحالی‌که اکثریت قریب به اتفاق حریدیم هنوز امیدوارند معافیت خود را حفظ کنند.
از زمان تاسیس اسرائیل در ۷۶سال پیش، حریدیم‌ها روابط پرتنشی با همسایگان سکولار خود داشته‌اند، تا حدی به‌دلیل مزایایی که برای این جامعه کوچک افراطی ارتدوکس در آن زمان در توافقی بین رهبران مذهبی و سکولار تضمین شده بود. برخلاف اکثر اسرائیلی‌ها که خدمت سربازی برای آن‌ها اجباری است، حریدیم‌ها از خدمت اجباری معاف هستند تا بر مطالعات مذهبی تمرکز کنند. آن‌ها همچنین یارانه‌های دولتی قابل توجهی برای حفظ یک سیستم آموزشی مستقل دریافت می‌کنند که از ریاضیات و علوم برای مطالعه کتاب مقدس اجتناب می‌کند.
از آنجا که تعداد یهودیان افراطی ارتدوکس افزایش یافته است –امروزه به بیش از یک‌میلیون نفر، تقریبا ۱۳درصد از جمعیت اسرائیل، از حدود ۴۰هزار نفر در سال۱۹۴۸ - این امتیازات و معافیت‌ها به خشم اسرائیلی‌های سکولار منجر شده است. بسیاری از اسرائیلی‌ها احساس می‌کنند که خدمات نظامی و مالیات آن‌ها هم حمایت فیزیکی و هم پاداش مالی را برای این جامعه کم‌کار و بیکار فراهم می‌کند که در ازای آن چیز کمی می‌دهند. تلاش‌های سکولار برای جذب ارتدوکس‌های افراطی به ارتش و نیروی کار خشم بسیاری از حریدیم‌ها را برانگیخته است که خدمت سربازی را تهدیدی برای زندگی مذهبی خود می‌دانند. سربازی ممکن است در نهایت برای برخی از حریدی‌ها هموار شود، چه دوست داشته باشند و چه نداشته باشند.
بنیامین نتانیاهو با مهلتی قریب‌الوقوع برای تمدید معافیت آن‌ها یا گنجاندنشان در اعزام به خدمت مواجه است. این تصمیم (که برخی از قانون‌گذاران حریدی‌ها را در برابر مقامات سکولار مانند یوآو گالانت که می‌خواهد مشارکت حریدی‌ها در ارتش را افزایش دهد، قرار می‌دهد) کابینه ائتلافی را تهدید می‌کند. گالانت روز چهارشنبه در سخنرانی خود گفت: «چالش‌های امنیتی پیش روی ما ثابت می‌کند که همه، هر بخش از جمعیت، باید این‌بار را تحمل کنند.» نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که جریان اصلی اسرائیل بیش از هر زمان دیگری مشتاق است تا حریدیم را مجبور به سربازی کند؛ به‌ویژه با توجه به تعداد فزاینده‌ای از سربازانی که از نبرد در غزه بازمی‌گردند و عدم حضور افراطی‌های ارتدوکس در خط مقدم را زیر سوال می‌برند. تمام اسرائیل با حمله حماس در ماه اکتبر متزلزل شد که انتظار می‌رود پیامد‌های اجتماعی و سیاسی آن برای سال‌ها ادامه داشته باشد. بر اساس داده‌های یک نظرسنجی و گفته‌های کارشناسان حریدی و حتی برخی از سرسخت‌ترین منتقدان سکولار، برخی از برجسته‌ترین پیامد‌ها در بخش‌های بیرونی‌تر جامعه حریدی رخ می‌دهد.
بر اساس نظرسنجی انجام‌شده در ماه دسامبر توسط موسسه امور عمومی حریدی، یک گروه تحقیقاتی مستقر در قدس، نزدیک به ۳۰درصد از حریدی‌ها اکنون از خدمت اجباری حمایت می‌کنند که ۲۰امتیاز بیشتر از قبل از جنگ است. تقریبا سه‌چهارم پاسخ‌دهندگان گفتند که احساس سرنوشت مشترک آن‌ها با دیگر اسرائیلی‌ها از زمان حملات ۷اکتبر تشدید شده است. آویگدور لیبرمن، رهبر یک حزب ملی‌گرا که مدت‌ها برای پایان دادن به امتیازات حریدی‌ها مبارزه کرده است، گفت: «ما شاهد تغییراتی در جامعه حریدی هستیم. آن‌ها می‌دانند که ادامه این روند بدون مشارکت بیشتر در جامعه ما غیرممکن است.»
گنجاندن تعداد بیشتری از حریدی‌ها- یک جمعیت محافظه کار- در یک ارتش مدرن شامل مجموعه‌ای از چالش‌های خاص خود است؛ مانند رسیدگی به حساسیت‌های مربوط به مردانی که در کنار زنان خدمت می‌کنند. با این حال، بیش از ۲۰۰۰حریدی در ۱۰هفته اول جنگ به دنبال پیوستن به ارتش بودند که نسبت کمی از ارتش در حال خدمت است؛ اما دو برابر میانگین سالانه این گروه. اسرائیلی‌های عرب بیشتری نسبت به افراطی‌های ارتدوکس به ارتش می‌پیوندند. آن معدود حریدی‌هایی که قبلا در ارتش حضور داشتند، گزارش کرده‌اند که در جوامع خود احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند که همین باعث می‌شود آن‌ها با یونیفرم در محله‌های خود قدم بزنند.