سرپرست مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران گفت: ژن برخی گونه‌های در حال انقراض مثل پیروز یوز معروف ایرانی و همچنین خرس بلوچی در این مرکز نگهداری می‌شود تا در شرایط لزوم احیا شوند.
به گزارش ایسنا، جعفر رازقی روز یکشنبه، ۱۳ اسفند در نشست یاوران حفظ ذخایر ژنتیکی ایران که در مرکز ملی ذخایر زیستی و ژنتیکی ایران در کرج برگزار شد؛ با اشاره به اینکه این مرکز فعالیت خود را از سال ۸۶ آغاز کرده، اظهار کرد: بعد از ۱۶ سال تلاش می‌توانیم بگوییم قدم‌های محکمی برای حفظ ذخایر ژنتیکی کشور برداشته شده و البته این همه راه نیست و مسیری طولانی برای تحقق اهداف پیش بینی شده در پیش داریم.
وی ادامه داد: این مرکز دارای چهار بانک جانوری و انسانی، گیاهی، میکروارگانیسیم و دی ان‌ای است و به زودی هم بانک ویروسی این مجموعه راه‌اندازی خواهد شد.
این مسئول توضیح داد: در حال حاضر بیش از ۵۴ هزار نمونه در بانک‌های این مجموعه نگهداری می‌شود که شرایط نگهداری آن‌ها مطابق استاندارد‌های جهانی است.
رازقی با اشاره به دو طرح مهمی که توسط مرکز ملی ذخایر ژنتیک در حال پیگیری است، گفت: اولین طرح تولید بذور صیفی‌جات و دومی هم تولید سویه‌های پروبیوتیک برای طیور و آبزیان است که هر دو در مرحله پایانی قرار دارد.
وی از مرکز تخصصی کشت بافت و بانک نگهداری و ذخیره سازی جانوران در حال انقراض هم به عنوان دیگر بخش‌های این مجموعه نام برد و افزود: ژن برخی گونه‌های در حال انقراض مثل پیروز یوز معروف ایرانی و همچنین خرس بلوچی در این مرکز نگهداری می‌شود تا در شرایط لزوم احیا شوند.
وی با بیان اینکه توسعه این بانک‌ها نیازمند همکاری همگانی است، ابراز کرد: ما در این مرکز شعاری با عنوان «جمع آوری توسط همه، اشتراک گذاری برای همه و ازآن همه» را دنبال می‌کنیم. ما باید از تک تک ظرفیت‌های موجود برای حفظ ذخایر زیستی کشور استفاده کنیم، چون این ذخایر از آن همه مردم است.
سرپرست مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران با اظهار تاسف نسبت به اینکه در حال حاضر ما ذخایری غنی از گونه‌های گیاهان وحشی ایران نداریم، توضیح داد: متاسفانه بسیاری از کلکسیون‌های این گونه‌ها قبل از انقلاب جمع آوری و در سایر کشور‌ها ذخیره شده و امروز برای دسترسی و مطالعه این نمونه‌ها باید با مراکز خارجی ارتباط بگیریم.
وی ابراز کرد: ما به دنبال ایجاد بیوبانک‌هایی در سراسر کشور هستیم تا از طریق آن‌ها بتوانیم گونه‌ها در حال انقراض را بهتر بشناسیم یا حتی اگر به عنوان مثال در روستایی دورافتاده در یک استان بیماری خاصی وجود دارد، بتوانیم در کوتاه‌ترین زمان ممکن آن را شناسایی کنیم.