فرارو- بدن ما مملو از پیام رسان‌های کوچک است که به ما می‌گویند آیا باید عصبانی شویم یا یک دونات بخوریم یا عاشق شویم. دانشمندان تاکنون بیش از ۵۰ نفر از این سواران را شناسایی کرده اند! آنان انتقال دهنده‌های عصبی هستند که ما با نام "هورمون" می‌شناسیم. تیراندازی به این پیام‌رسان‌ها به یک عادت تبدیل شده است زمانی که حوصله انجام دادن کاری را نداریم هورمون‌های مان را سرزنش می‌کنیم و آن‌ها را مسبب این موضوع می‌دانیم. اگر هورمون‌ها را بهتر بشناسیم چه خواهد شد؟ شاید در آن صورت به اندازه سابق عجله نداشته باشیم تا هورمون‌ها را سرزنش کنیم.
به گزارش فرارو به نقل از دیلی تلگراف، "دیوید جی پی فیلیپس" مدرس و نویسنده سوئدی که کارش متمرکز بر روی برقراری ارتباط بهتر افراد با یکدیگر است و سخنرانی اش در TED بیش از دو میلیون بازدید داشته اکنون می‌خواهد ما بیاموزیم که چگونه با هورمون‌های خود ارتباط برقرار نماییم. به اصطلاح غواصی عمیق او در کارخانه مواد شیمیایی درون بدن اش به وی کمک کرده تا از ناملایمات فردی نجات یابد. او که پیش از افسردگی رنج می‌برد یاد گرفته چگونه از هورمون‌ها برای تنظیم خلق و خو استفاده کند.
فیلیپس با لبخندی بر لب می‌گوید:" اگر یاد بگیرید کارخانه شیمیایی بدن خود را بهینه کنید می‌توانید هر زمان که بخواهید وضعیت عاطفی خود را تغییر دهید". کتاب نوشته شده او تحت عنوان "بالا بودن در زندگی" در کشورش سوئد با استقبال زیادی منتشر شد و اکنون در بریتانیا منتشر شده است. او در کتاب اش به شش هورمون کلیدی و تاثیرگذار در بدن مان اشاره کرده است: دوپامین، اکسی توسین، سروتونین، کورتیزول، اندورفین و تستوسترون. او در کتاب اش توضیح داده که این هورمون‌ها چگونه بر خلق و خو و سلامت کلی بدن مان تاثیر می‌گذارند.
او می‌گوید:"این سخت‌ترین دنیایی است که مغزمان تا به حال در آن زندگی کرده است. محرک‌های زیادی وجود دارند. کار سختی است بنابراین این‌ها ابزار‌هایی هستند تا بتوانیم با خودمان وجود داشته باشیم و از این دنیای خارق العاده‌ای که داریم لذت ببریم. اگر کنترل مغز خود را به عهده نگیریم زندگی در آن دنیای بسیار دشواری خواهد بود".
فیلیپس کورتیزول را "بزرگترین دشمن بالقوه همه آن ها" توصیف می‌کند و می‌گوید که کنترل آن مهمترین کار است. در موقعیت‌های استرس زا غدد آدرنال شما کورتیزول را در جریان خون آزاد می‌کنند که به نوبه خود باعث آزاد شدن بسیار زیاد گلوکز می‌شود. این گلوکز انرژی لازم برای مدیریت یک موقعیت استرس زا را به شما می‌دهد. اگر سطح کورتیزول شما خیلی بالا باشد به قدری بر سایر مواد تاثیر می‌گذارد که سایر کار‌هایی که انجام می‌دهید چندان تاثیرگذار نخواهند بود.
فیلیپس می‌گوید: "اگرچه کورتیزول در فوران‌های سریع می‌تواند شگفت انگیز باشد. این بخشی از شیمی است که ما را برای زندگی هیجان زده می‌کند. با این وجود، واقعیت آن است که استرس آهسته و طولانی مدت برای مان خوب نیست. به طور کلی، اجتناب از موقعیت‌ها و افراد استرس زا ضروری می‌باشد. اگر فردی وجود دارد که به شما استرس وارد می‌کند از او دوری کنید".
فیلیپس می‌گوید کار راحت‌تر برای دور ماندن از کورتیزول دوری از شنیدن و خواندن اخبار است. او می‌گوید: "اگر بیش از اندازه در معرض اخبار منفی قرار داشته باشید به واقعیت تبدیل شده و ما را تحت فشار قرار می‌دهد. هنگامی که کورتیزول افزایش می‌یابد سروتونین شما تحت تاثیر قرار می‌گیرد". فیلیپس توصیه می‌کند که اگر تلویزیون تماشا می‌کنید سعی نمایید به برنامه‌های کمدی آن توجه داشته باشید. هم چنین، یکی از فعالیت‌هایی که به متعادل ماندن سطح کورتیزول کمک می‌کنند مدیتیشن است. سعی کنید ۱۵ دقیقه در روز مدیتیشن انجام دهید. هم چنین، ورزش‌ها و تمرینات ملایم مانند تای چی و یوگا (البته با شدت کم) نیز در این زمینه موثر هستند.
جهان ما اکنون منابع فراوانی از دوپامین دارد که در دوران غارنشینان وجود نداشت. فیلیپس می‌گوید به طور خاص گوشی تلفن همراه هوشمند رابطه ما با دوپامین را کاملا مخدوش کرده است. او می‌گوید:"دستگاهی در دست داریم که مدام به ما آموزش می‌دهد که از زندگی ناراضی باشیم. ما می‌خواهیم همیشه چیز‌های جدیدی ببینیم". افراط در منابع دوپامین در دسترس باعث می‌شود که در طول زمان برای لذت بردن از همان اثر لذتبخش به تحریک بیش تری نیاز داشته باشید. مصرف غذا‌های ناسالم، پرخوری حین تماشای یک سریال تلویزیونی همگی نمونه‌هایی از فعالیت‌های دوپامین هستند که در نهایت باعث نارضایتی ما می‌شوند.
فیلیپیس برای کنترل سطح دوپامین می‌گوید: "باید آن را با چیز دیگری جایگزین کنید. در فعالیت‌های یادگیری شرکت کنید، یک سرگرمی قدیمی را انتخاب کنید، شعر بنویسید، کتاب بخوانید، جدول کلمات متقاطع را حل کنید یا به یک آلبوم موسیقی گوش کنید". این فعالیت‌ها در آینده برای شما مفید خواهند بود و مزایای آن فراتر از لحظه حال است. فیلیپس می‌گوید:"هفته نخست عادت کردن به این روند دشوار خواهد بود و سپس آسان‌تر می‌شود و پس از دو هفته با خود می‌گویید:"وای، من پیش‌تر یک زامبی بودم. من تحت کنترل چیز‌هایی بودم که دیگران به من می‌خوراندند". او توصیه می‌کند که گوشی تلفن همراه تان را تنظیم کنید تا پس از مدت زمان مشخصی قفل شود. او هر شب ساعت ۷ عصر این کار را انجام می‌دهد.
وقتی احساس رضایت و آسودگی از دنیا دارید یعنی سطح سروتونین در بدن تان بالاست این سطح به شدت با موقعیت اجتماعی و عزت نفس مرتبط است. با این وجود، دوپامین همیشه ما را در آستانه ولع بیش‌تر قرار می‌دهد که در عمل علیه سروتونین عمل می‌کند. دنیای مدرن باعث بحران انتقاد از خود و سروتونین شده است.
فیلیپس می‌گوید: "ما بهترین دیدگاه را نسبت به خود نداریم. برای سروتونین چیزی که بسیار مهم است پیاده روی در صبح است. ورزش و خواب خوب به بالا نگهداشتن سطح سروتونین کمک می‌کند. دیدن طلوع و غروب خورشید به تنظیم ریتم شبانه روزی کمک می‌کند. بافت اجتماعی نیز مهم است. دوستانی را ملاقات کنید که شما را بالا می‌برند و به شما احساس ارزشمند بودن می‌دهند. با آنان تماس تلفنی بگیرید و وقت خود را با آنان بگذرانید".
فیلیپس می‌گوید مجرد بودن و قرار ملاقات‌های انلاین می‌توانند به سروتونین آسیب برسانند. او می‌افزاید: "اگر دائماً با طرد شدن مواجه هستید، عزت نفس و دیدگاه شما نسبت به خود در سلسله مراتب تحت تاثیر قرار می‌گیرد. اگر عزت نفس پایینی دارید یک تمرین خوب این است که تشخیص دهید چه زمانی از خود انتقاد می‌کنید و به جای آن سه بار از خود تعریف کنید. لازم نیست ان تعریف‌ها را باور کنید فقط آن کار را انجام دهید".
چالش دیگر آن است که هر روز حس متفاوتی را انتخاب کنید: بویایی، لامسه، احساس، چشایی و بینایی و هماهنگ کردن آن‌ها با یکدیگر. فیلیپیس می‌گوید: "حین دوش گرفتن آب را روی خود احساس کنید، غذای خود را آهسته‌تر بچشید و به رنگ اشیاء توجه کنید. صرفا به صدای آواز پرندگان گوش نکنید به این فکر کنید که تا چه اندازه شگفت انگیز است که آن پرنده می‌تواند پرواز کند. هرچه بیش‌تر این کار را انجام دهید در سطح هوشیاری بهتری قرار خواهید داشت".
این هورمون عملکرد منحصر به فرد ایجاد حس ارتباط بین خود و دیگران، خود و اشیاء و بین خود و چیزی بزرگ‌تر را دارد. احساس ترس کلید این امر است. با این وجود، فیلیپس می‌گوید ما به عنوان یک جامعه در حال مبارزه هستیم، زیرا این جهان در حال تبدیل شدن به یک دنیای منزوی‌تر است و ما به طور طبیعی مانند گذشته وقت خود را با عزیزان مان نمی‌گذرانیم. هنگامی که ما اکسی توسین را تقویت می‌کنیم می‌تواند سطح کورتیزول را متعادل کرده و فشار خون را کاهش دهد.
او می‌افزاید: "رابطه جنسی مقادیر زیادی اکسی توسین را در مغز آزاد می‌کند. اگر می‌توانید نزدیکی بیش‌تر آن چیزی است که برای اکسی توسین لازم است. ماساژ، لمس، صمیمیت تمام این موارد بسیار کمک کننده هستند". او می‌گوید در مورد اکسی توسین ارتباط با حیوانات و کودکان نیز بسیار مهم است. او می‌افزاید:" وقت خود را با افرادی بگذرانید که دوستان خوبی برای شما هستند جایی که واقعا با آنان احساس می‌کنید که در خانه هستید. در مقابل، وقت خود را با افرادی که ۹۵ درصد از زمان خود را صرف صحبت درباره خودشان می‌کنند نگذرانید". او می‌افزاید: "به طبیعت بروید، ذهن آگاهی را تمرین کنید. به موسیقی آرامش بخش گوش دهید و از اکسی توسین "تاریک" اجتناب کنید یعنی از لذتی که می‌تواند از طریق سرکوب کردن دیگران حاصل شود".
می‌توان از اندورفین به عنوان مورفین داخلی بدن یاد کرد چرا که باعث می‌شود احساس بالایی در زندگی داشته باشید. اندورفین‌ها پپتید‌هایی هستند که در مغز تولید می‌شوند و درک درد را مسدود می‌کنند و احساس خوشبختی را افزایش می‌دهند.
خانواده اندورفین‌ها شامل آلفا اندورفین، گاما اندورفین و بتا اندورفین است. مورد آخری در مطالعاتی که روابط اجتماعی و احساس ارتباط را بررسی می‌کنند برجسته شده است. یک نظریه این می‌باشد که ممکن است یک سیستم پاداش مربوط به موقعیت‌های اجتماعی باشد. توصیه فیلیپس در مورد اندورفین تماشای فیلم‌های کمدی به مدت یک هفته است. معمولا پس از آن بهبودی فوری در احساس افراد ایجاد شده و کورتیزول با اندورفین جایگزین می‌شود. فیلیپس می‌گوید: "هدف اصلی آن است که به خود اجازه دهید بیش‌تر بخندید. من فکر می‌کنم افراد به اندازه کافی لبخند نمی‌زنند و نمی‌خندند. علیرغم آن که شما می‌توانید اندورفین را از طریق ورزش کردن دریافت کنید، اما به نوعی تمرین دیگر نیز نیاز دارید. رقصیدن تمرین خوبی می‌باشد. قرار گرفتن در معرض سرما و دوش آب سرد نیز تقویت کننده‌های فوق العاده‌ای هستند که تاثیر فوری بر اندورفین دارند. اندورفین چندان هم پیچیده نیست. لبخند بزنید و بیش‌تر بخندید و اگر می‌توانید تمرین کنید".
احتمالا شما تستوسترون را با پرخاشگری مرتبط می‌دانید با این وجود، فیلیپس می‌گوید که اثر اصلی آن تقویت است. او می‌گوید:" تستوسترون ابزار‌هایی را که پیش‌تر برای بهبود وضعیت اجتماعی خود استفاده کرده اید تقویت می‌کند. بنابراین، در حالی که سطح سروتونین بازتاب دهنده وضعیت اجتماعی فعلی شما است تستوسترون ابزار‌هایی برای بهبود آن در اختیارتان قرار می‌دهد. یکی از ابزار‌ها می‌تواند خشونت باشد، اما اگر ابزار انتخابی شما شوخ طبعی یا سخاوت یا خلاقیت باشد تستوسترون ابزار‌هایی برای بهبود آن در اختیار شما قرار می‌دهد. هم مردان و هم زنان دارای تستوسترون و استروژن هستند در حالی که مردان مقدار اولی بیش‌تر و دومی کمتر است. تستوسترون هم چنین در ریسک پذیری و افزایش اعتماد به نفس نقش دارد". فیلیپس می‌گوید: "ساده‌ترین راه برای افزایش تستوسترون در هفته آن است که به خودتان پیروزی بدهید. هر بار که احساس می‌کنیم بازنده هستیم تستوسترون کاهش می‌یابد و وقتی احساس پیروزی می‌کنیم افزایش خواهد یافت.
در پایان هفته کار‌هایی را که به خوبی انجام داده اید در نظر بگیرید. رسانه‌های اجتماعی عزت نفس و اعتماد به نفس را فلج می‌کنند و ما را به مقایسه نامطلوب با دیگران دعوت می‌کنند. هدف تبلیغات این است که ما احساس کنیم به چیز‌هایی نیاز داریم و فکر کنیم که اگر پول خرید یک ساعت، ماشین یا لباس شیک را نداشته باشیم "کمتر از" هستیم. ما اغلب نمی‌توانیم آن چه به ما خورانده شده را کنترل کنیم شخص دیگری تبلیغات را انتخاب کرده و به مغز ما می‌خوراند. برای جلوگیری از این موضوع دور ماندن از رسانه‌های اجتماعی کمک کننده خواهد بود".