براساس گزارشی که یونیسف منتشر کرده، بلایای ناشی از تغییرات اقلیمی همچون سیل، طوفان، خشکسالی و آتش‌سوزی ۴۳ میلیون کودک را طی شش سال اخیر آواره کرده است.
به گزارش تجارت‌نیوز، آمار‌های جدید یونیسف نشان می‌دهد، طی شش سال بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱، بیش از ۴۳ میلیون کودک در اثر سیل، طوفان، خشکسالی و آتش‌سوزی از خانه‌های خود رانده شده‌اند. روزانه ۲۰ هزار کودک به دلیل شرایط آب‌وهوایی شدید ناشی از تغییرات اقلیمی آواره می‌شوند.
محققان دریافتند که سیل و طوفان باعث ۹۵ درصد از جابجایی کودکان ثبت شده و بقیه به دلیل خشکسالی و آتش سوزی‌های جنگلی بوده است.
بنا بر اعلام یونیسف، این گزارش اولین در نوع خود است. این سازمان در بیانیه‌ای اعلام کرد: تا به حال، کودکانی که به دلیل رویداد‌های مربوط به آب‌وهوا و تغییرات اقلیمی آواره شده بودند، از نظر آماری پنهان بودند.
به نقل از سی‌ان‌ان، آسیای شرقی و اقیانوس آرام به ویژه تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. در سال ۲۰۲۰، طوفان آمفان منجر به آواره شدن ۱.۵ میلیون کودک در سراسر هند، بنگلادش، میانمار و بوتان شد. در سال ۲۰۲۱، طوفان رای باعث آواره شدن ۱.۵ میلیون کودک در فیلیپین، پالائو و ویتنام شد.
بر اساس تعداد کلی جابجایی‌ها، سه کشور غالب بودند: فیلیپین، هند و چین، که در مجموع ۲۳ میلیون کودک در طول دوره شش ساله مجبور به ترک خانه‌ها و مدارس خود شدند.
موقعیت و جغرافیای این کشور‌ها آن‌ها را مستعد سیل و طوفان می‌کند که قرار است با تشدید بحران آب‌وهوایی بدتر شود. با این حال، این گزارش تاکید کرده که هر سه کشور برنامه‌های تخلیه پیشگیرانه را اجرا می‌کنند؛ به این معنی که کودکان را می‌توان قبل از وقوع فاجعه جابه‌جا کرد که ممکن است تعداد بیشتری از جابجایی‌ها را به همراه داشته باشد. با نگاهی به تعداد کودکان آواره نسبت به اندازه جمعیت هر کشور، تصویر متفاوتی پدیدار می‌شود.
کشور جزیره‌ای کوچک دومینیکا در دریای کارائیب که در سال ۲۰۱۷ توسط طوفان ماریا ویران شد، ۷۶ درصد از جمعیت کودکان را در طول شش سال آواره کرد.
این گزارش نشان می‌دهد که سودان جنوبی و سومالی بیشترین نسبت آوارگی کودکان را در اثر سیل تجربه کرده‌اند و ۱۱ الی ۱۲ درصد از کودکان مجبور به ترک خانه‌های خود هستند.
در همین حال خشکسالی، به‌ویژه در سومالی، اتیوپی و افغانستان باعث شده بیش از ۱.۳ میلیون کودک مجبور به ترک خانه‌های خود شوند. این گزارش نشان می‌دهد که آتش‌سوزی‌های جنگلی در ایالات متحده و کانادا نیز منجر به جابجایی کودکان شده است و احتمالاً در آینده باعث جابه‌جایی در مقیاس بزرگ‌تر می‌شوند.
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف می‌گوید: «جابجایی ممکن است جان آن‌ها را نجات داده باشد، اما همچنین بسیار مخرب است.»
این گزارش نشان می‌دهد که آوارگی کودکان چه کوتاه‌مدت و چه طولانی‌مدت می‌تواند تأثیرات مخربی بر سلامت، رفاه و آینده آن‌ها داشته باشد. این امر خطرات استثمار، قاچاق و سوء استفاده از کودکان را افزایش می‌دهد و در عین حال کودکان را در معرض سوءتغذیه، بیماری و ایمن‌سازی ناکافی قرار می‌دهد.
روز‌به‌روز وضعیت در حال بدتر شدن است. با افزایش بحران آب‌وهوایی ناشی از انسان، شرایط آب‌وهوایی شدید رایج‌تر می‌شود. بر اساس تحقیقات ذکر شده در این گزارش، با هر یک درجه سانتیگراد اضافی گرم شدن، پیش‌بینی می‌شود که خطرات جهانی جابه‌جایی ناشی از سیل تا ۵۰ درصد افزایش یابد. راسل می‌گوید: «ما ابزار و دانش لازم برای پاسخ به این چالش رو به افزایش برای کودکان را داریم، اما ما بسیار کند عمل می‌کنیم.»