یافته‌های تحقیقات هنوز به شکل دقیق مورد بررسی قرار نگرفته‌اند با اینحال بحث‌هایی زیاد حول محور آن‌ها شکل گرفته‌است؛ این شهاب‌سنگ توسط ماهواره‌های ایالات متحده قبل از متلاشی شدن بر فراز اقیانوس آرام در سال ۲۰۱۴ ردیابی شد. سرعت غیرعادی شهاب سنگی، طبقه بندی شده CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ (یا ساده تر، IM ۱)، به عنوان یک موشک بالقوه از دور مورد توجه قرار گرفت.
برای ستاره شناس مشهور دانشگاه هاروارد، آوی لوب، که پروژه گالیله را در سال ۲۰۲۱ برای جستجوی منشأ فرازمینی تأسیس کرد، فرصتی بسیار خوب بود که از دست داد. در ژوئن امسال، او یک تیم تحقیقاتی را برای جستجوی بقایای IM ۱ رهبری کرد.
اعضای تیم جستجوی پروژه با استفاده از آهن‌ربا‌های قدرتمند کمیاب، صد‌ها گوی کوچک به قطر ۰.۰۵ تا ۱.۳ میلی‌متر را از رسوبات ۲ کیلومتری (۱.۲ مایلی) زیر سطح، در حدود ۸۵ کیلومتری شمال جزیره مانوس، الک کردند.
یک ارزیابی اولیه توسط تیمی از محققان دانشگاه هاروارد در ایالات متحده نشان می‌دهد که حداقل تعداد کمی از آن‌ها نوع شیمی را که ما از منظومه شمسی خود انتظار داریم منعکس نمی‌کنند، و به گمانه‌زنی‌ها مبنی بر عبور IM ۱ از فضای بین ستاره‌ای قبل از برخورد به جو سیاره ما دامن می‌زنند.
چارلز هاسکینسون، کارآفرین آمریکایی، که از حامیان مالی این پروژخ تحقیقاتی بود، می‌گوید: «این یک کشف تاریخی است، اولین باری است که انسان‌ها موادی را از یک جرم بین‌ستاره‌ای بزرگ بررسی می‌کنند و من از نتایج این تحلیل علمی دقیق بسیار خوشحالم».
تحقیقات صورت گرفته شامل بررسی نسبت عناصر تشکیل دهنده منتخبی از مهره‌ها بود، که فرض می‌شود از سطوح قطعات شهاب سنگ در حالی که قبل از پاشیده شدن در اتمسفر می‌گذرد، ریخته شده‌اند. مشخص شد که تغییرات در ایزوتوپ‌های آهن با ورود ضربه‌ای به جو ما مطابقت دارد و از این فرضیه حمایت می‌کند که کره‌ها منشأ زمینی ندارند.
از آنجایی که این ذرات به شدت در فلزات بریلیوم (Be)، لانتانیم (La) و اورانیوم (U) غنی شده‌اند، به نظر می‌رسد که این ذرات مانند موادی که در همسایگی سیاره‌ای خود می‌یابیم، نیستند. در واقع، این نسبت خاص تا به حال در هیچ شهاب سنگی دیده نشده است، که نشان دهنده یک نادر است که به زادگاهی دور از منظومه شمسی خودمان اشاره می‌کند.