این شمشیر سال ۲۰۲۱ توسط شلومی کاتزین حین مطالعه‌ی لنگرهای سنگی و فلزی در بستر دریا کشف شد. این منطقه یک لنگرگاه طبیعی برای کشتی‌هایی بود که به شهر بندری حیفا می‌آمدند؛ این شهر در دورۀ جنگ‌های صلیبی یکی از میدان‌های نبرد میان مسلمانان و صلیبیون بود.
به گزارش فرادید؛ در مطالعه جدیدی که اخیرا منتشر شده است، محققان توضیح می‌دهند که چگونه شمشیر را پوشیده در یک «سَنگال» دریایی ضخیم از ماسه و صدف که جداسازی فلز را بدون ایجاد آسیب دشوار می‌کند، کشف کردند. با این حال، این سنگال، فرآیند اکسیداسیون را کند کرده و شمشیری را که ممکن بود در آب زنگ زده و متلاشی شود، حفظ کرده است.
سَنگال یا کنکرسیون (concretion) توده سخت و فشرده‌ای از ماده است که از رسوب مواد معدنی در اطراف نوعی هسته تشکیل می‌شوند. در این مورد خاص، شمشیر به عنوان هسته‌ای عمل کرده که سنگال در اطراف آن شکل گرفته است.
تیم کاوش، با انجام مطالعه دقیق اشعه ایکس برای نفوذ به لایه‌های سنگال نشان داد این شمشیر دارای تیغه‌ای به طول تقریبی ۸۸ سانتی‌متر در عرض ۴.۶ سانتی‌متر بوده و ظاهراً در جریان نبرد خم شده است.
دکتر ژوپه گوسکر می‌گوید: «این شمشیر بخشی از تجهیزات شخصی یک شوالیه یا سرباز بوده است. آن دوران، این سلاح اصلی در نبردهای رو در رو بوده است. شمشیرها به آهن با کیفیت بالا نیاز داشتند و بنابراین گران بودند. افزون بر این، نبرد با شمشیر مستلزم آموزش و تمرین بود، از این رو، تنها اشراف و سربازان حرفه‌ای با شمشیر می‌جنگیدند.»
به گفته‌ی محققان، این شمشیر احتمالاً در جریان نبرد دریایی به همراه صاحبش به دریا افتاده است. این شمشیر احتمالاً روی یکی از کشتی‌هایی بوده که شهرهای ساحلی را محاصره کرده بودند یا شاید متعلق به شوالیه‌ای باشد که در یک کشتی در حال بازگشت به اروپا بوده است.
بررسی منطقه‌ای که شمشیر در آن پیدا شده تاکنون منجر به کشف هیچ اثر باستانی یا شواهد دیگری از بقایای انسانی نشده است، با این حال، به گفته گوسکر: «شاید صاحب شمشیر هنوز در اعماق کشف‌نشده‌ی دریا باشد تا روزی که با کنار رفتن شن‌های متحرک به چشم بیاید.»
اِلی اِسکوزیدو، می‌گوید: «در سراسر سواحل فلسطین، آثار تاریخی زیادی زیر شن و ماسه‌های دریا مدفون هستند و شاید برای همیشه کشف‌نشده باقی بمانند یا گاهی‌اوقات به طور تصادفی کشف شوند».